891 Shares 1617 views

Donald Tusk – Prezes Rady Europejskiej: biografia, rodzina, kariera

Donald Tusk, który urodził się 22 kwietnia 1957 w Gdańsku to polski polityk zajmujący stać Przewodniczący Rady Europy, począwszy od dnia 30 sierpnia 2014 r. Przed dołączeniem do słupka, on od 2003 do 2014 roku. Był przewodniczącym liberalno-konserwatywnej partii „Platformy Obywatelskiej” (Pol. Platforma Obywatelska, w skrócie PO), a od 2007 do 2014 roku. – polski premier.

rodzina

Przodkowie Donalda Tuska jak ojcowski i narodowości matek są Kaszuba. Ten mały ludzi mieszkających w północnej Polsce nad Morzem Bałtyckim, w tym w rejonie Gdańska. Oni przeżyli II wojny światowej, podczas której zostały wysłane do pracy przymusowej, a prowadzonego więziony w hitlerowskich obozach koncentracyjnych Stutthof i Neuengamme. 2 sierpnia 1944 Jozef Tusk dziadek Donalda Tuska, został wcielony do Wehrmachtu, jak ma niemieckie obywatelstwo, które jest przyznawane automatycznie do mieszkańców Gdańska po okupacji. Prawdopodobnie on opuszczony, jak w ciągu trzech miesięcy 24 listopada 1944 roku znalazł się w szeregach Korpusu Polskiego, którzy walczyli przeciwko nazistom na froncie zachodnim.

W 2005 roku, podczas wyborów prezydenckich w Polsce, przeciwnicy polityczni „Prawo i Sprawiedliwość” Stroną próbował użyć przeciwko Tuska krótkiego pobytu dziadka w armii niemieckiej, a ze względu na ten fakt, oskarżył go o bycie unpatriotic.

Donald żonaty i razem z żoną Małgorzata ma syna i córkę. Michał Tusk, syn Donalda Tuska, między innymi, pracował jako dziennikarz w dzienniku Gazeta Wyborcza, a w 2012 roku został zaangażowany w tej samej przygody gospodarczego. Jego córka Katarzyna czasami pojawia się w telewizji. Brała udział w polskiej wersji „Tańca z Gwiazdami”, a także pisze artykuły dla jednego z dedykowanych stron internetowych mody. Obecnie Tusk mieszka w kurorcie Sopot, położone w pobliżu Gdańska.

Mówi biegle w języku niemieckim i angielskim.

Działalność antykomunistyczna

Ojciec Donald Tusk był stolarzem, a zmarł w 1972 roku. Przyspieszenie w 1970 roku, demonstracja robotników było kluczowym momentem w kształtowaniu poglądów politycznych Tuska. Zaczął aktywnie uczestniczyć w działaniach opozycji wobec reżimu komunistycznego w Polsce. Będąc studentem na Uniwersytecie na Wydziale Historii Gdańska, w latach 1970, stał się jednym z założycieli lokalnego komitetu studenckiego „Solidarności”. Jej powstanie było odpowiedzią na zabijanie ludzkiego członka organizacja prawa pracy, który jest odpowiedzialny za sprzeciw uważany polskiej Służby Bezpieczeństwa. Dodatkowo, Tusk wziął udział w działaniach opozycji bezpłatny Zawodowych regionu przybrzeżnego. W 1980, on także stał się jednym z założycieli Niezależnego Związku Studentów. W 1980 roku Donald Tusk zakończył studia, obronił pracę, która koncentruje się mity i legendy związane z osobowością Yuzefa Pilsudskogo.

Początki kariery

Donald Tusk, którego biografia nie miała szczególnie wzruszające chwile, kilka miesięcy po strajkach sierpniowych w 1980 roku rozpoczął pracę jako dziennikarz w tygodniku Samorządność ( „samoorganizacja”) i został wybrany przewodniczącym komisji roboczej komórki „Solidarności” w swojej publikacji. Po wprowadzeniu stanu wojennego w 1981 roku został zwolniony z tego wydawnictwa i otrzymał zakaz wykonywania działalności zawodowej z powodu ich poglądów przeciwnych. Został on stworzony jako prosty robotnik w opozycji gdańskiej spółdzielni „Świetlik” (Světlík) od 1984 do 1989 roku, przyszły szef Rady Europejskiej, która pod kierownictwem Macieja Plazhinskogo wykonywania niebezpiecznych prac na wysokości.

Sprawy firm

Po upadku komunizmu, Donald Tusk, Jan kshishtof Beletsky i Janusz Levandovsky w 1989 roku, stał się założycielem partii Liberalno-Demokratycznej „Congress”. W 1991 roku Tusk został wybrany przewodniczącym partii i pierwszy przyszedł do Sejmu polskiego parlamentu. W roku 1992 jego partia poparła wniosek nieufności wobec ówczesnego premiera Yana Olshevskogo a następnie rząd mniejszościowy z następcą Olszewski Hanne Suhotskoy. W 1993 roku Parlament rozpuszcza się przed terminem, a po wyborach wywiązała, „liberałów Demokraci Kongres” nie mógł pokonać barierę pięciu procent. Po utracie głosu, zdecydowano się połączyć z podobnym programie politycznym partii „Unii Demokratycznej”, który był kierowany przez byłego premiera Tadeusza Mazovetsky. Utworzone w wyniku sojuszu politycznego o nazwie „Unia wolności.” Po przegranej w 2000 roku do walki o przewodnictwo w partii Bronislavu Geremeku Tusk opuścił „Unii Wolności” i początek 2001 roku, wraz z Andrzeja Olechowskiego i Macieja Plazhinskim, założył nowe stowarzyszenie polityczne, aby być znany jako partia „Platforma Obywatelska”.

Tusk w 1997 roku zyskał ponad 230 000 głosów w wyborach do Senatu RP z Gdańska. Jako członek parlamentu, był od 2001 do 2005 roku był jego wiceprezesem, a wcześniej (1997 do 2001) – Wiceprzewodniczący. Od 2003 do 2006 roku reprezentował Tuska „Platforma Obywatelska” w parlamencie jako szefa frakcji. Ponadto, od 2003 do 2014 roku pełnił również funkcję przewodniczącego partii.

Wybory prezydenckie 2005

Na wyborach prezydenckich 9 października 2005 w pierwszym głosowaniu Tusk otrzymał 36,3% głosów. To był najlepszy wynik spośród kandydatów, ale potrzebne do wygrania 50% to nie jest punktowane. 23 października 2005 w drugiej turze wyborów Donald Tusk walczyli burmistrza warszawskiej Leha Kachinskogo, uprzednio otrzymał 33,1%. Kaczyński wygrał ze stosunkiem 53,5% versus 46,5.

Wybory parlamentarne 2007

Po upadku poprzedniego rządu koalicyjnego pod kierownictwem partii „Prawo i Sprawiedliwość” nie było potrzeba wczesnych wyborach parlamentarnych w dniu 21 października 2007 r. W rezultacie partia „Platforma Obywatelska” zdobył 41.51% głosów, podczas gdy „Prawo i Sprawiedliwość”, który był prowadzony przez premiera i brat prezydenta Jarosław Kachinsky, udało się uzyskać tylko 32%. „Platforma Obywatelska” w sejmie podjął współpracę z umiarkowanie konserwatywny „Polskiej Partii Ludowej”, reprezentująca głównie interesy rolników. Zawarły przymierze otrzymał większość parlamentarną – 240 z 460 deputowanych. Strony zgodziły się utworzyć koalicję natychmiast po zwycięstwie wyborczym.

Począwszy od 16 listopada 2007 roku, Tusk prowadził polski rząd, służąc jednocześnie jako premiera. W swoim pierwszym przemówieniu jako premiera, 23 listopada 2007 roku, stwierdził, że konieczność szybkiej ratyfikacji traktatu lizbońskiego i wprowadzenia w Polsce europejskiej waluty. Poza tym, on opowiadał się za poprawę stosunków z Niemcami, które pod jego poprzednik, Kaczyński był dość napięty. Tusk wezwał do ożywienia Trójkąta Weimarskiego – bliski związek między Warszawie, Paryżu i Berlinie. Nawet podczas kampanii wyborczej przed wyborami parlamentarnymi, Tusk złożył ofertę współpracy międzynarodowej.

Po wyborach parlamentarnych w 2011 roku

Odbyło się w dniu 9 października 2011 wybory w diecie partii „Platforma Obywatelska” otrzymał 39,2% głosów. Z tego powodu, „Platforma Obywatelska” w ramach Parlamentu był reprezentowany przez 206 posłów i silna frakcja. Wraz z „Polskiej Partii Ludowej”, a także tradycyjnie prorządowych reprezentatywnej mniejszości niemieckojęzycznej być jedno krzesło, odwraca się 235 deputowanych z 460. Po raz pierwszy od powstawania tzw III RP rząd ma poparcie w parlamencie.

9 września 2014 w ramach Rady Europejskiej zmieniło: zniknął głową Herman Van Rompuy, a jego miejsce został powołany Donald Tusk. Przewodniczący Rady Europejskiej podjęła się jego nowe stanowisko w dniu 1 grudnia 2014 r. Po tym Tusk działał jako premier przed 22 września 2014 roku, a na jego miejscu nie Ewa Kopacz została wybrana, byłego marszałka Sejmu RP.

Donald Tusk o Rosji

Dla Rosji jako całości dotyczy jak to jest obecnie przyjęte w Unii Europejskiej. On jest zwolennikiem sankcji wobec Rosji, choć uważa je za nieskuteczne. On popiera utworzenie europejskiego sojuszu energetycznego walczyć monopol Rosji w tej dziedzinie, ale inicjatywa ta nie została jeszcze zatwierdzona. Podobnie jak wielu europejskich polityków, Tusk powiedział, że wojska rosyjskie udział w walkach na terenie Donbasu, i domaga się decydujący, ale rozsądna odpowiedź.

Skandal z podsłuchów

Po sensacyjnych rewelacji wynikających z nielegalnych podsłuch rozmów z różnymi członkami Rady Ministrów, Prezydent RP Bronislaw Komorowski wezwał rząd do dymisji. Tusk zgodził się na przeprowadzeniu przedterminowych wyborów, chociaż w pierwszej chwili odrzuciła opozycja żąda dymisji. 25 czerwca 2014 roku poddany pod głosowanie w Sejmie kwestię zaufania do rządu. W rezultacie 237 z 440 deputowanych głosowało za rządu, 203 – przeciw.