Sunnizm jest jednym z głównych kierunków islamu. Sunnism: opis, cechy i interesujące fakty

Być może żadna religia w jej historii uniknęła podziału, który doprowadził do powstania nowych trendów w ramach jednej doktryny. Islam nie jest wyjątkiem: w chwili obecnej jest około pół tuzina głównych kierunków, które pojawiły się w różnych epokach iw różnych okolicznościach.

W VII wieku dwie wersje doktryny podzielili islam: Shiism i Sunnism. Stało się to z powodu sprzeczności w kwestii przekazania najwyższej władzy. Problemy pojawiły się niemal natychmiast po śmierci proroka Muhammada, który nie wydał żadnych rozkazów w tej kwestii.

Kwestia władzy

Muhammad jest uważany za ostatniego z proroków wysłanych do ludzi, którzy nawiązali związek między niebem a ziemią, Bogiem i człowiekiem. Ponieważ świecka islamska moc świecka była praktycznie nierozłączna z religijnymi, oba te sfery były regulowane przez jedną osobę – prorok.

Po śmierci proroka społeczność podzielona była na kilka kierunków, co różniło się od przeniesienia władzy. Shiism zaproponował dziedziczną zasadę. Sunnizm jest głosem społeczności, która wybiera przywódcę religijnego i świeckiego.

Shi'izm

Szyici upierali się, że władza powinna przejść przez prawo krwi, ponieważ tylko krewny może dotknąć łaski, która została wysłana do proroka. Przedstawiciele obecnego wybrali nowego imama kuzyna Muhammada, przypominając sobie nadzieje na przywrócenie sprawiedliwości w społeczności. Według legendy, Mohammed nazwał szyitów tych, którzy idą za jego bratem.

Ali ibn Abu Talib rządził zaledwie pięcioma latami i w tym czasie nie mógł osiągnąć znaczących ulepszeń, ponieważ najwyższą moc trzeba było bronić i bronić. Jednak wśród szyitów Imam Ali cieszy się wielkim autorytetem i honorem: zwolennicy tego kierunku dodają do Koranu sura poświęconej Prorokowi Muhammadowi i Imamowi Ali ("Dwa Światła"). Jedna z sekt szyickich bezpośrednio wyznaje Ali, bohatera wielu opowieści ludowych i pieśni.

Co wierni szyitowie

Po morderstwie pierwszego szyickiego imamu, władza została przekazana synom Ali z córki Muhammada. Ich los był również tragiczny, ale stanowili fundament dla dynastii szyickiej imamów, która istniała aż do XII wieku.

Przeciwnik sunnizmu, szyickiego, nie miał władzy politycznej, ale był głęboko zakorzeniony w sferze duchowej. Po zniknięciu dwunastego Imama powstała doktryna "ukrytego Imama", która powróci na ziemię jak Chrystus prawosławny.

Obecnie szyicizm jest państwową religią Iranu – liczba wyznawców wynosi około 90% ogółu ludności. W Iraku i Jemenie, około połowa mieszkańców przylega do Shiism. Wpływ szyickich jest również widoczny w Libanie.

Sunshine

Sunnizm jest drugą opcją rozwiązującą kwestię władzy w islamie. Przedstawiciele tej tendencji po śmierci Mohammeda nalegali, aby zarządzanie duchową i świecką sferą życia skoncentrowało się w rękach umma – wspólnoty religijnej, która wybiera lidera spośród jego liczby.

Sunni Ulama – opiekunowie Wiary – odznaczają się gorliwą tradycją, starożytnymi źródłami pisanymi. Dlatego wraz z Koranem, Sunnah odgrywa dużą rolę – teksty o życiu ostatniego proroka. Na podstawie tych tekstów pierwszy ulema opracował zestaw zasad, dogmatów, których dążenie oznacza ruch w odpowiedni sposób. Sunnizm jest religią tradycji książki i wspólnoty religijnej.

Obecnie sunnizm jest najbardziej rozpowszechnionym przebiegiem islamu, obejmującym około 80% wszystkich muzułmanów.

Sunnah

Co to jest sunnizm, to będzie łatwiejsze do zrozumienia, jeśli zrozumiesz pochodzenie terminu. Sunnis są zwolennikami Sunny.

Sunnah jest dosłownie tłumaczony jako "próbka", "przykład" i jest całkowicie nazywany "Sunnah Wysłannika Boga". Jest to tekst pisany, składający się z opowieści o czynach i słowach Muhammada. Funkcjonalnie uzupełnia Koran, ponieważ prawdziwe znaczenie Sunnah jest ilustracją zwyczajów i tradycji szlachetnej starożytności. Sunnizm jest tylko przylgnięciem do pobożnych norm ustalonych przez starożytne teksty.

Sunnah jest szanowany w islamie wraz z Koranem, jego nauczanie odgrywa ważną rolę w edukacji teologicznej. Szyici – jedyni muzułmanie – zaprzeczają autorytetowi Sunny.

Sunnizm

Już w VIII wieku spory dotyczące kwestii wiary tworzyły dwa kierunki sunnizmu: Murjits i Mutazilites. W IX wieku pojawił się także ruch Hanbalitów, który był ścisłym przestrzeganiem nie tylko ducha, ale także litery tradycji religijnych. Khanbalits ustanowił jasne ramy dla tego, co było dozwolone i nielegalne, i w pełni uregulował życie muzułmanów. W ten sposób szukali czystości wiary.

Opóźnij do Dnia Sądu

Murjits – "smoczek" – nie rozwiązał kwestii władzy, ale zaproponował odłożenie jej na czas spotkania z Bogiem. Podkreślaj wyznawców obecnych dokonanych na szczerości wiary w Najwyższego, która jest znakiem prawdziwego muzułmanina. Ich zdaniem, muzułmanin pozostaje mu nawet po popełnieniu grzechu, jeśli zachowuje czystą wiarę w Boga. Również jego grzech nie jest wieczny: wykupi go z cierpieniem i opuszcza piekło.

Pierwsze kroki teologii

Mutazality – oddzielone – powstały z ruchu Murjitów i były pierwszymi w tworzeniu teologii islamu. Większość zwolenników to wykształceni muzułmanie.

Główne zainteresowanie mutazalitów koncentrowało się na różnicy interpretacji niektórych postanowień Koranu dotyczących natury Boga i człowieka. Zajmowali się kwestią wolności woli człowieka i predestynacji.

Dla Mutazilitów osoba, która popełniła grzeszny grzech, znajduje się w stanie środkowym – nie jest ani wierny, ani niewierny. To jest to wnioskowanie Vasila ibn Ata, ucznia znanego teologa w VIII wieku, który jest uważany za początek powstania ruchu mutazilitów.

Sunnizm i Shiism: różnice

Główna różnica między szyitami a sunnitami to kwestia źródła władzy. Pierwsi polegają na autorytecie Boskiej woli o prawie pokrewieństwa, ostatnim z tradycji i decyzji wspólnoty. Dla sunnitów, pisane w Koranie, Sunnodzie i innych źródłach mają ogromne znaczenie. Na ich podstawie sformułowano podstawowe zasady ideologiczne, których wierność polega na wierze.

Szyici wierzą, że wola Boga osiąga się dzięki imamowi, tak jak katolicy uosabiają go na obraz papieża. Ważne jest, aby władza była dziedziczona, ponieważ tylko ci, którzy są związani krwią z ostatnim prorokiem Muhammad, noszą błogosławieństwo Wszechmogącego. Po zniknięciu ostatniego imamu władza została przeniesiona do ulemy – uczonych i teologów, którzy działali jako zbiorowy przedstawiciel brakującego imamu, oczekiwanego przez szyitów, takich jak Chrystus w chrześcijanach.

Różnica w kierunkach objawia się także faktem, że dla Shii świecka i duchowa moc nie może być podzielona i skoncentrowana w rękach jednego lidera. Sunnis popiera oddzielenie duchowych i politycznych sfer wpływów.

Szyici zaprzeczają autorytetowi pierwszych trzech kalifów – towarzyszy Muhammada. Sunnis, ze swojej strony, uważają je za heretyków, którzy czczą dwunastu imamów mniej zaznajomionych z prorokiem. Istnieje również przepis prawa islamskiego, zgodnie z którym jedynie decyzja o autorytatywnych decyzjach ma decydujące znaczenie w sprawach religijnych. To jest podstawa dla sunnitów, wybierając najwyższego władcę w głosowaniu społeczności.

Istnieje również różnica w wysyłaniu rytuałów od szyitów i sunnitów. Chociaż obie modlą się 5 razy dziennie, jednakże pozycja ich rąk jest inna. Także szyici, na przykład, mają tradycję samooblugowania, nieakceptowani przez sunnitów.

Sunnizm i Shiism są dziś najbardziej rozpowszechnionymi prądami islamu. Sufizm wyróżnia się – system idei mistycznych i religijnych, ukształtowany na bazie ascezy, zrzeczenia się światowego życia i ścisłego przestrzegania przymierza wiary.