Podsumowanie: „Łąki Bieżyńskie” Turgieniew

Są takie utwory literackie, co do których nieprawidłowe dźwięk słowa „Podsumowanie”. „Łąki Bieżyńskie” Turgieniew – jeden z nich. Jeśli porównać tę historię z pana sceniczny płótnie, nie będzie widać, że nasycony gęste pociągnięcia farby olejnej, ostrożnie „rozpisane” części. Wszystko jest przejrzyste, ulotne jak samo życie.

To nie przypadek, takich zmieniających się, zapadające postacie w historii podniósł Iwan Turgieniew. "Łąki Bieżyńskie" – to wrestler, a także ogromny świat dzieciństwa dla chłopców: Vani (7 lat), Ilyusha (12 lat), kości (10 lat), Pavlusha (12 lat) i Fiodor (14 lata). Poszczególne uderzeń indywidualizuje Mistrza Iwan Siergiejewicz dzieci: Fedor – jest szczupły, przystojny chłopak z zamożnej rodziny; Pavlusha – ze zwykłymi wygląd, ale z wyczuwalnym wewnętrznej siły; słabego oczy i hak nosem Ilyusha znany i napędzana w swym rdzeniu; Kostia – zamyślony i smutny; Wania jest najmniejsza, zmęczony, spać, nie uczestniczy w rozmowie.

Writer – oczywiście, fatalist, więc jest za pomocą techniki tworzy romantyczny poczucie wyjątkowości i nieodwracalność letni wieczór. Po tym wszystkim, chłopcy dorastają, stają się inni. Czy to nie łaska „opierając się na piasku” niesie podsumowanie historii?! „Łąki Bieżyńskie” słowa złapanych myśliwy przypadek Turgieniewa będzie usłyszeć dzieci mówiące wokół ogniska, noc, blask płomienia, inspirowany twarzach młodych gawędziarzy, falujące na wietrze grzywy koni, gwiazd, umierających w ich uczniów. Później wrażenie ulotności „akwarela”, wzmocniona przez fakt, że czytając mini-epilog tej historii dowiadujemy się – Paul wkrótce zostanie zabity przez upadku z konia.

Będziemy postępować zgodnie z koncepcją historii, prezentując jego podsumowanie. „Łąki Bieżyńskie” Turgieniew zaczyna się z faktem, że narrator „od autora”, podczas polowania w pobliżu Tula w Chern County, zgubił, a wieczorem poszedłem do stepów. Widział nad mężczyznami, którzy przynieśli swoje konie na pastwisko w nocy w stepie (w nocy). Chłopcy powiedzieli różne historie naiwnych i tajemnicze. Ilyusha – domów, które słyszałem, spędzając noc w papierni. Kostia – stolarz spotkanie Gavrila z syrena. Ilyusha – infernal „opowieści grozy” o Houndmaster Ermila i o kobiecie Uliana. Ilyusha – o Trishka, który jest na zaćmienie słońca. Wszyscy ci chłopcy wydają się tajemnicze i znaczące. Już w tym samym rano, mówiąc o nocy starają się określić różnicę między leshim i wody. Kostia opowiada o chłopcu, który przeciągnięty wody. Tylko faceci rano spać. Formalnie, wyżej wymieniony ciąg opowieści autor definiuje podsumowanie. „Łąki Bieżyńskie” Turgieniew zatem przedstawia rodzaj poematu prozą – o naturze dzieciństwa, w szerokim tego słowa znaczeniu – piękno ojczyzny.

Wracając do analogii z historią Turgieniewa z akwarelą – lekkie, ulotne, a zatem – piękne. Produkt nie prowadzi Dokumentu. Nie ma rozumowanie analityczne. Ale to z pewnością niesie ze sobą nastrój. czytelnik dorosły poczuje bólu, który dorastał, a on jest już daleko od prostolinijny i czystych chłopięcych marzeń i fantazji, które nie ukrywają go na noc stepowej piór trawy, nie skakać w środku nocy na koniu i nie spiesz się przez step do spełnienia wiatr za chłopców. On będzie smutny fakt, że dziecko nie ma, jakby topił się w promieniach słońca rano nocy mgły.

O historii Turgieniew „Łąki Bieżyńskie”, być może moglibyśmy powiedzieć słowa wielkiego Puszkina, że poczuła przeszywający „rosyjską duszę”. I w opisie nocnym stepu, aw ciemnych chłopców konwersacyjnych subtelnie i harmonijnie w Turgieniewa „pachnie”. O jak Turgieniew napisał Saltykov-Szczedrina, który zauważył, że po spotkaniu z twórczości Iwana Siergiejewicz „łatwo uwierzyć”, „łatwo oddychać”, życie wydaje się być harmonijny i doskonały.