Zaburzenia dysocjacyjne.

Rozpowszechniona choroba psychiczna przynosi tę grupę schorzeń o nowym poziomie studiów cech klinicznych. Z tego powodu obecnie aktywnie ocenia skuteczność leczenia pacjentów z chorobami natury psychicznej.

Jeśli mówimy o konkretnych chorobach psychicznych działalności człowieka, to jeden z najbardziej interesujących i kolorowe (w zakresie objawów i obrazu klinicznego) są zaburzenia dysocjacyjne (lub konwersji).

Zaburzenia te manifestują się jako objawów somatycznych i psychicznych. Somatyczne często przypominają symptomy choroby neurologiczne (porażenie występuje imitacja paraliżu lub utratę funkcji w innych narządach).

Zaburzenia dysocjacyjne powstaje, co do zasady, po doznaniu konflikt psycho-emocjonalne. W wyniku pobudzenia układu nerwowego i jest przekształcenie (podstawienie innych chorób) i dysocjacji.

pracowników służby zdrowia, w wielu krajach są podzielone na konwersję zaburzeń dysocjacyjnych (przejawia objawy somatyczne) i dysocjacji (co psychicznych objawów charakterystycznych). Jednakże, zgodnie z ICD dziesiąte uzupełnione, dwie danych są łączone w jedną grupę.

Główną cechą odróżniającą zaburzenia dysocjacyjne z innych Choroby działania polega na tym, że etiologia tej grupie chorób, które nie są wszystkie choroby somatyczne lub neurologicznych. Funkcja ta jest używana jako kryteriów diagnostycznych zaburzeń dysocjacyjnych.

Jednak istnieją pewne trudności w diagnostyce. Po pierwsze, trudności pojawiają się w początkowej fazie różnicowania chorób psychicznych i prawdziwej somatycznej. Druga przeszkoda – prawidłowa diagnoza – znalezienie „przytomność” objawów. To znaczy, czy te objawy są (nieprzytomny) są prawdziwe, czy są one symulowane (świadome).

Okazuje się – prawdziwe objawy dysocjacyjne nie są zamierzone i celowe, ale objawy te manifestują się zgodnie z ideami, które są na pacjenta o chorobie.

Odróżnić zaburzenia dysocjacyjne następujących typów: silnik, sensoryczne i umysłowe zaburzenia z objawami. Wszystkie one mają swoje własne cechy i kliniczne cechy ich leczenia.

Pojęcie „zaburzenia dysocjacyjne tożsamości” nieco podobny do powyższego. Zaburzenia tego typu charakteryzują się przede wszystkim objawy psychiczne, objawy somatyczne nie zostało wykryte lub wykryte w niewielkim stopniu.

Określenie „rozkojarzenie” mówi uncoupling coś zunifikowane. Dysocjacyjne zaburzenie osobowości – stan, w którym świadomość pacjenta, jak to jest podzielone na kilka odrębnych istniejących form. Oznacza to, że pacjent odgrywa rolę osoby z wielu osobistości. Przejawia się choroby w czasie „zmiany osobowości.” Więc, kiedy zmiany obserwowane zmiany osobowości nastroju, mowy, ruchu, Naturę (często odwrotnie). Oglądając kilka osobistości taką osobę z zewnątrz, możemy powiedzieć, że są one całkowicie różne osoby.

Dysocjacyjne zaburzenie tożsamości – forma dysocjacji psychicznej. Choroba ta charakteryzuje się – depersonalizacje i DEREALIZACJA. Depersonalizacji – procesowe postrzeganie własnej rzeczywistości naruszenia przez osoby (pacjent myśleć widzi siebie zniekształcony). Dla DEREALIZACJA charakteryzuje zniekształconego postrzegania innych. Pacjent ten jest trudny do zrozumienia, że ludzie wokół niego naprawdę istnieje.

Zaburzenia dysocjacyjne w psychiatrii – bardzo poważne choroby, które są trudne do wyleczenia. Nawet skuteczne leczenie aktywności umysłowej jest rzadko całkowicie przywrócony.