werbalne środki wyrazu. Alegoria, ironia, przenośnia

Język rosyjski – jeden z najbardziej zróżnicowanych i najbogatszych na świecie, jego ekspresyjny potencjał jest ogromny. Szczególną i niepowtarzalne emocje mowy tekst dołączyć różne środki wyrazu używane w trakcie pisania prac. Wymień je dość obszerna.

werbalne środki wyrazu w różnych sferach życia

Nie jest tajemnicą, że sam pomysł można przedstawić na różne sposoby. Na przykład, spiker telewizyjny mówi następująco: „Dzisiaj, w regionie obserwuje obfitych opadów w postaci śniegu, towarzyszy silny wiatr.” A dwie staruszki picia herbaty w kuchni, w rozmowie mogą spożywać następujące zdanie: „Tak, coś jak piętrzyły śniegu! I Vetrishche – droga w dół i uderzenia „w literaturze, zjawisko to można wyjaśnić w następujący sposób:” Płatki śniegu spadła z nieba, jak piórko od rozerwał poduszkach, zmieciony przez silne wiatry i ogromne białe zaspy ukryli tęskniła za nim morzluyu ziemi … " , Obraz, opisane na wiele sposobów, prawie to samo, ale każdy z wariantów różnią się od siebie i inny wpływ na ludzką podświadomość. Wszystkie środki mowy wyrazistości języka w taki czy inny sposób na podstawie asocjacyjnej percepcji tekstu. Prognozujące przedstawione, czytelnik jest ludzi, którzy są tak wyrażone. Dlatego dla charakterystyki bohaterów, tworząc pewne autorów kolorów tekstów literackich stosować różne style.

Fonetyczne sposobem wyrażania

Na największy wpływ na wyobraźnię osoby lub czytelnika, widza lub słuchacza, stosowali różne sposoby. werbalne środki wyrazu dosłownie przenika wszystkie poziomy języka. Mogą one być postrzegane zarówno w fonetyki i składni, co sprawia, że zrozumienie intencji autora bardziej głęboka i wszechstronna. Fonetyczne środki wyrazu mowy jest jednym z najbardziej wydajnych sposobów wpływem mowy. Uczucie obrazu dźwiękowego słowa odbywa się na poziomie podświadomości, niezależnie od pragnień jednostki. Dlatego teksty najbardziej poetyckie oparte na wykorzystaniu dźwięku środków wyrazu. Jako przykład takiej propozycji „szeleściły liście, ich szelest, najwyraźniej udał się wszędzie.” Tutaj wielokrotne wykorzystanie dźwięku „sh” w zdaniu zdawała się tworzyć akompaniament wyobraźni narysowanych obrazu.

aliteracja

Fonetyczny wyraziste mowy ma pewną zmienność. Powszechne są naprzeciw siebie środków jak aliteracji i assonance. Są one oparte na powtarzaniu w tekście tych samych lub podobnych w jakichkolwiek cech fonetycznych dźwięków – spółgłoski z aliteracji i assonance samogłosek przy ul. Znamiennym przykładem aliteracji jest fraza „Burza grzechotki, huczy grzmot,” czytamy, że ludzie nieświadomie wywołuje przed żywym obrazem trzask pioruna.

asonacja

Nieco mniej Pisarze i poeci są powtarzane samogłosek. Na przykład, assonance jest przedstawiony w zdaniu „Wszystko było płaskie pole” – powtarzanie dźwięku „o” tworzy poczucie przestrzeni geograficznej, rozszerzonego.

Anaforę, łzawienie w tekstach literackich

Spreparowane i inne figury retoryczne, które służą dać tekst bardziej wyraziste. Na przykład, techniki są niezwykłe anaforę i łzawienie. Są warianty powtórzeniu podobnych dźwięków, słów lub grup słów na początek (Anafory) lub końcowej (łzawienie) każdego segmentu własnym mowy równoległego. „To jest – co człowiek zrobić! To jest – czyn tego człowieka! „- wtrysk i wzrosła z każdego powtórzenia obserwowanej w anaforze. Łzawienie często można znaleźć na końcu sekcji poetyckiej w postaci powtarzania pewnych zwrotów i całych zdań. Ale można uznać, na przykładzie jednego prozaicznych sugestii: „Wszystko w pokoju był czarny: ściany były czarne, dywan podłoga była również czarna, oświetlenie – czarny, a nawet pościel odlewane są w kolorze czarnym. Tylko łóżko było czystej bieli, tworząc uderzający kontrast w projekcie. "

Język środki ekspresji słownej: alegoria

W stylu języka rosyjskiego wiele różnych tropów i figur mowy. Głównym źródłem słowa jest słownictwo. Przy jego pomocy najbardziej zrealizowane pomysły autora w tekście. Na przykład, alegorią – rodzaj transferu wartości lub właściwości obiektu do innego obiektu, obraz abstrakcyjnych pojęć poprzez konkretne zdjęcia. Aby wyjaśnić, co alegoria, możliwe jest, aby uciekać się do tradycyjnej uwzględnieniem przykładów: słońce – symbol ciepło, życzliwość; wiatr – symbol wolności, wolnego myślenia, nietrwałości. Tak często zasada ta stosowana jest do opisania ludzi. „Och, chytry lis!” – rozmowa o kimś jako żart. Lub można nawet powiedzieć o nietrwałą osobowości ten sposób: „charakter jego przenikliwy, ekscentryczny” Tak więc, odpowiadając na pytanie, co jest alegorią, powinien odnosić się do symboliki przedmiotów porównawczych dotyczących jakości.

Alegoria w przypowieściach, baśni, bajek

Niezwykła bajkopisarz Kryłowa daje kolorowy obraz wykorzystania tej recepcji. Podczas gdy w rzeczywistości jest on następcą Ezopa. To właśnie z powodu jego prac, wiele tematów rosyjskich klasycznych bajek zostały podjęte. Po tym wszystkim, wszyscy wiedzieli, że mówią o małpie, która chce na okulary w ogonie, autor odnosi się do niewiedzy, człowiek, który odnosi się do całej powierzchni, osądzać pochopnie, bez zastanowienia się nad znaczeniem. Dla percepcji dziecka są najlepsze opowieści, w których zwierzęta są bohaterami. Ich przykład małe dziecko uczy się podstawowych praw życia: Witamy z powrotem stokrotnie, dziwka, kłamcą i leniwy będzie karane, nie można śmiać się z bólu innych, itd. Krótka bajka ani alegoryczna opowieść przypominająca toasty w stylu kaukaskiej, w końcu, że moralność pochodzi po ofertą .. pić „Do …”.

Alegoria poezji i piosenek lirycznych

Wspaniała poezja Lermontow o samotnym żaglem, działa na falach? Po tym wszystkim, czytelnik jest rysowany tam przemyślany stan umysłu niespokojnego osobowości, którego nikt nie rozumie go we współczesnym świecie. Do tej pory, dorośli, jak wiele pieśni ludowych, w których alegoryczne przykłady roślin – kwiatów, drzew – opisuje ludzkie relacje. „Co stoi, kołysząc, cienki Rowan?” – śpiewa smutną dziewczynę, która czuje się bardzo samotna, chce dołączyć swój los z wiarygodnego człowieka, ale z jakiegoś powodu nie może tego zrobić …

Litotes, hiperbola

Język oznacza wyrażenie mowy przedstawione i inne ścieżki. Na przykład, istnieją bardziej i te przeciwstawne postacie jak hiperbola, litotes. Język rosyjski ma szeroki wachlarz możliwości stopniowe cechy wyrazu. Techniki te stanowią zaniżenia artystyczną (litotes) i przesadą (hiperbola). Rosyjski język staje się jaśniejsze i pomysłowe dzięki nim. Na przykład, właściwości, takich jak zdolność do ludzkiego ciała, może być wyrażona jako sztuczny dyskretną stronie ( „szerokości na talię w szyjce” – litotes) i z przesadą ( „Rozmiar łopatki w drzwiach” – hiperboli). Język rosyjski nawet szczyci się silną ekspresję tego typu: osa talię, wysokie jak mili Kołomna.

Synonimy i antonimy w dzieł sztuki

Korzystanie tekst synonimy i antonimy zwiększa jego emocjonalne i ekspresyjne. Słowa, które są semantycznie podobne lub różne, wiele pracy, odsłonić koncepcję autora z różnych kątów. Wszystko inne, synonimy i antonimy uprościć percepcję tekstu, jak wyjaśnić znaczenie semantyczne pewnych obiektów. Ale ich stosowanie w mowie i piśmie należy podchodzić z ostrożnością, ponieważ niektóre Słownik synonimów stracić bliskość wartości w określonym kontekście, a kontekst niekoniecznie są przeciwieństwa antonymous w swoim podstawowym znaczeniu słowo. Na przykład, przymiotnik „świeże” i „nieświeży” w stosowaniu rzeczownika „chleb” są antonimy. Ale jeśli mówimy o wiatru, antonim do przymiotnika „świeżego” jest słowo „ciepłe”.

Ironia w dziełach sztuki

Bardzo ważnym środkiem artystycznego wyrazu – ironia. Przykłady w literaturze wykazują wysoką zdjęcie tego techniką. Puszkin, Lermontow, Dostojewski – rosyjski klasyki są prawdziwymi mistrzami użycia ironii w literaturze. Historie Zoshchenko nadal popytu przez współczesnych satyryków. Niektóre zwroty, które stały się klasykami skrzydlaty i są używane w mowie potocznej. Na przykład, wyrażenie Zoshchenko: „Weź z powrotem ciastko!” Albo: „Czy możesz dać więcej i klucze do mieszkania, gdzie są pieniądze?” Według ILF i Pietrow wiedzieć wszystko. I apel do panów jury, który mówi o konieczności dostał pod lodem, nadal traktowane z dużą dozą ironii. A wyrażenie „Kto mamy tutaj tak dużo?”, Przekształcony w codziennym życiu dziecka, jest charakter ironiczny, zbudowany na wykorzystaniu antonimy. Ironią jest często obecny w postaci przekomarzania na siebie jednego z bohaterów i bohaterki, na rzecz którego narratorem. Są detektyw Dari Dontsovoy i inni, którzy również pisać w tym stylu.

Poszczególne warstwy słownika w literaturze

Wysoki potencjał ekspresyjny w literaturze nie ma znormalizowanego słownika – slang neologizmów, dialekt, fachowości języka codziennego. Użycie słów w tekście tych odcinków, zwłaszcza w bezpośrednim mowy, wyobraźni i daje szacunkowe charakterystykę bohaterów. Każda postać dzieła literackiego jest inny, a te elementy leksykalne, dokładnie i odpowiednio upotreblonnye odsłonić wizerunek postaci z różnych stron. Na przykład, nasycenie Romana Sholohova „Cichy Don” Słownik gwary tworzy atmosferę osobliwe do określonego obszaru i konkretnego okresu historycznego. I stosowanie znaków w wypowiedziach potocznych słów i wyrażeń, jak to możliwe otworzyć swoje postacie. Ponadto, jest to niemożliwe do zrobienia bez specjalnego słownictwa zawodowego, opisujący życie na statku. Ale już w pracach, gdzie bohaterowie, choć niewielkie, są byłymi lub stłumione ludzie z kategorii bezdomnych, unikać żargonu i argot nawet niemożliwe.

Polisyndeton za pomocą słowa

Innym stylistyczna figura retoryczna – polisindeton. W inny sposób, technika ta nazywana jest polisyndeton i jest używany w tekście identycznych warunkach lub fraz związanych takimi samymi powtarzającymi się sojusze. Poprawia wyrazistość, tworząc nieplanowaną przerwę w zdaniu na uziemieniem z części i elementów pomocniczych mowy rosnącą wagę każdego wpisu poz. Dlatego, poeci i pisarze często wykorzystuje w swoich pracach polisyndeton. Przykłady:

1. „Burza morze, ryknął i rozerwał i zamigotały, a rushila i niesamowite” – każdy element z szeregu jednorodnych pod względem tutaj podkreślono znaczenie.
2. „W domu Natalia wszystko było na swoim miejscu, a pęk kluczy i krzesło z jasnym samovyazannoy pelerynę i ogromny wazon podłogi z suchych gałązek roślin, a nawet otwartej książki – wszystko jest zawsze, o każdej porze dnia w tym samym miejscu „- tutaj każdy członek jednorodny użyciu polisyndeton wzmacnia wrażenie precyzją i jasnością obiektów układu w domu bohaterki.
3. „A wiatr wiał i grzmot, a gałęzie drzew kołysząc, pukanie w szybę, a chmury czarne fale ukrył nieba – wszystko to razem wróble zaszczepił emocje i zmuszony wyciągnąć koc pod brodę” – są jednorodne propozycje, w połączeniu z polisyndeton stworzyć efekt wzmocnienia stan strachu i rozpaczy.

Tak więc, wyrazisty język wypowiedzi oznacza – niezbędny element artystycznej wypowiedzi. Bez nich, tekst literacki wygląda suche i nieciekawe. Ale nie zapominajcie, że materiał powinien być skierowany do czytelnika. Dlatego wybór języka środki użyte w produkcie muszą być prowadzone bardzo ostrożnie, w przeciwnym razie autor ryzykuje niezrozumiany i niedoceniany.