Symetria w architekturze

Co łączy chińska pagoda z Sydney Opera House? Houston Astrodome z masywnym Panteon w Rzymie? Grecki Partenon, Zakazane Miasto w Chinach, Angkor Wat w Kambodży, świątyń i piramid prekolumbijskich cywilizacji? Być może forma? Bardziej dokładna odpowiedź – „symetria”. Każdy z poniższych przykładów, pomimo swojego czasu i różnic kulturowych, jest z nią związane.

Symetria w architekturze właściwie znaczy „pojedynczy pojęcia.”

Konkretne cele architektury.

W życiu człowieka efekt wizualny jest bardzo ważne, i jest w pełni objawia się w architekturze niego. Duże konstrukcje są zawsze wrażenie, nawet tę tendencję jako „zastraszyć” patrzącego. Symetria w architekturze jest nieuniknionym aspektem idei osiągania tych celów.

Architektura różni się zasadniczo od innych form sztuki ze względu na jego charakter przestrzenny. Prawdziwym celem architekta konkluduje w organizacji przestrzeni, która będzie teatrze działań.

Symetria w sztuce i rzemiośle dekoracyjnych panuje w całej historii. Pojęcie symetrii stosowane w projektowaniu obiektów o różnych kształtach i rozmiarach. Ale w obrazie (w składzie dwuwymiarowej), jest stosunkowo proste, identyfikacja typów symetrii w trójwymiarowych obiektów jest trudniejsze, ponieważ nasze postrzeganie obiektu zmienia się, gdy przyjrzymy się pod różnymi kątami. W przypadku architektury, nie tylko możemy dostać wokół obiektu ze wszystkich stron, ale również przejść przez niego. Oznacza to, że architektura stanowi wyjątkową okazję nie tylko zobaczyć symetrię, ale na „test” to, ponieważ składa się z dwóch części: „pustka” i „twardości”.

Style architektury wyróżniające się szczegóły. Grecki świątynia jest łatwo identyfikowane przez portykiem i frontonem. Gotycka katedra charakteryzuje łuki i przyporami. Elementy te stanowią „twardej” architekturę skóry. Nieważne lub architektoniczna przestrzeń, czujemy, przechodząc przez budynek.

typy symetrii

Ile style architektoniczne, istnieje tak wiele rodzajów symetrii.

Na ogół są one podzielone na dwie kategorie: grup punktowych i grup przestrzennych. grupy punktów są scharakteryzowane przez ich stosunek, przynajmniej ważnym punktem. Grupy przestrzenne nie mają konkretnego wytyczną.

Dwustronna symetria w architekturze, jak dotąd najbardziej rozpowszechnioną formą, znajduje się we wszystkich kulturach i we wszystkich grup wiekowych. To połówki skład lustro siebie (na przykład – fasada Panteon w Rzymie). To może być obecny nie tylko w skali jednego budynku, ale również w przestrzeni miejskiej: technika ta może być znaleziona w projektowaniu Praça do Comercio (Commerce Square) w Lizbonie (duży plac miejski, monumentalna brama, szeroka ulica handlowa bramą są symetryczne względem długości osi poziomej, który steruje aspektu wizualnego).

symetria obrotowa i refleksyjnej stworzyć wrażenie ruchu i rytmu, koncentrując się na centralnym punkcie przestrzeni architektonicznej.

Cylindryczna symetria w architekturze można znaleźć głównie w wieżach i kolumnach.

Chiralne symetria, może mniej znane, ale często i skutecznie stosowany w architekturze.

Symetria podobieństwa jest teraz przyciąga wiele uwagi i znany jest przede wszystkim ze względu na identyfikację z fraktalami. Spiralnymi symetria w strukturze można uznać za specjalny rodzaj symetrii podobieństwa.

Symetrii translacyjnej wchodzi do grupy przestrzennej, a po obustronnym symetrii – najbardziej popularny rodzaj symetrii w architekturze.

Dla wszystkich, że w większości budynków są więcej niż jeden rodzaj symetrii. Na przykład, chiński pagody, w której znajduje się cylindryczna symetria i podobieństwa.

przestrzeń architektoniczna

Teraz to, co dotyczy przestrzeni architektonicznej. Dwa pojęcia są fundamentalne w opisie „pustkę”: centrum i drogi. Architektura centrum, to jest rozumiane jako punkt, ale sposób – oś. Centrum jest związany z ważnym miejscu w ciągu dużych przestrzeniach architektonicznych, takich jak ołtarz w kościele. Ścieżka (oś) – ruch w przestrzeni widza.

oś symetrii – główne środki ekspresji architekturze. Ponad 1500-letniej historii architektury pokazuje, że przestrzeń architektoniczna rozwinęła się na przestrzeni wieków z głównym naciskiem na symetrii. W starożytnym Rzymie, ścisła symetria osiowa w architekturze doprowadziły do monumentalnych, statycznych przestrzeni, co odzwierciedla poczucie równowagi, a nie dynamiczny.