898 Shares 2107 views

Przenikalność magnetyczną substancji

Zależność pomiędzy pola magnetycznego (H) i gęstości strumienia magnetycznego (B) w materiale charakteryzuje wielkości fizycznej nazwie przenikalność magnetyczna. absolutny magnetyczny Przepuszczalność medium – stosunek B H. Zgodnie z międzynarodowym układzie jednostek jest mierzona w jednostkach zwanych 1 Henry metr.

Wartość liczbowa wyrażona przez stosunek jego wielkości do wielkości jego przenikalność magnetyczna próżni i jest oznaczona ľ. Wartość ta nazywana jest względna magnetyczna Przepuszczalność (lub przepuszczalność) podłoża. Jak jest względne, nie ma jednostek.

W związku z tym, względne przepuszczalności μ magnetyczny – wartość, ile razy w polu indukcyjnym pożywki jest mniejsza (lub więcej) pola indukcji magnetycznej próżniowej.

Po wystawieniu na działanie substancji, staje się namagnesowane przez zewnętrznego pola magnetycznego. Jak to się dzieje? Zgodnie z hipotezą amperów w każdym kilku stale krążący mikroskopijne prądów elektrycznych spowodowanych przez ruch elektronów w swoich orbit i obecności swojego momentu magnetycznego. W normalnych warunkach ruch jest zaburzony, a pole „zgaszono” (anulowania) ze sobą. Umieszczając w polu zewnętrznym kolejność prądów, korpus zostaje namagnesowana (m, E. Po jego zakresu).

Wszystkie substancje przepuszczalność jest inna. W oparciu o jego wartość, podział merytorycznej do trzech dużych grup.

W diamagnetycznym wartości przenikalności magnetycznej ľ – trochę mniej niż jeden. Na przykład, bizmut μ = 0,9998. Przez diamagnetycznych są cynk, ołów, kwarc, sól kamienna, miedź, szkło, wodór, benzen, woda.

Przenikalność magnetyczna paramagnetycznych nieco większe jednostki (na ľ = 1,000023 aluminium). Przykłady paramagnetycznych – nikiel, tlenu, wolframu, platyny, ebonitu, azotu, powietrza.

Wreszcie trzecia grupa należy wiele substancji (głównie metale i stopy), którego przenikalność magnetyczna jest znacznie (o kilka rzędów wielkości) przekracza jedność. Te substancje – ferromagnetyków. Zasadniczo tutaj to nikiel, żelazo, kobalt i ich stopy. W przypadku stali ľ = 8 ∙ 10 ^ 3 dla stopu żelazo-nikiel ľ = 2,5 ∙ 10 ^ 5. Ferromagnetyczne posiadają właściwości, które odróżniają je od innych substancji. Po pierwsze, mają magnetyzm szczątkowy. Po drugie, jego przepuszczalność zależy od indukcji pola zewnętrznego. Po trzecie, dla każdego z nich istnieje pewien próg temperatury, zwany punkt Curie, w którym traci swoje właściwości ferromagnetyczne i staje paramagnetycznego. Do punktu Curie nikiel – 360 ° C, na żelazo – 770 ° C

Właściwości ferromagnetyków determinuje nie tylko przepuszczalność, ale również wielkości I, dalej namagnesowania substancji. Jest to złożona funkcja nieliniowa indukcji magnetycznej wzrost opisano linię magnesowania zwaną krzywą namagnesowania. Zatem, po osiągnięciu pewnego punktu, magnetyzacja praktycznie przestaje wzrastać (nasycenie magnetyczne występuje). Wartość zaległości ferromagnetyczny magnesowania z rosnącą wielkością indukcji zewnętrznego pola magnetycznego jest nazywany histerezy. W tym przypadku, istnieje zależność ferromagne- tyka charakterystyk magnetycznych nie tylko na stanie w tej chwili, ale również na jego poprzednim namagnesowania. Graficzne przedstawienie tych funkcji krzywej nazywana jest pętla histerezy.

Ze względu na swoje właściwości, materiały ferromagnetyczne powszechnie stosowane w tej dziedzinie. Są one używane w wirników silników i generatorów, w produkcji rdzeni transformatorowych i przekaźników elektromagnetycznych, w produkcji elementów elektronicznych, komputerów. Właściwości magnetyczne materiały ferromagnetyczne stosowane są magnetofony, telefony, taśmy i inne nośniki.