W muzyce krawędź – to … muzyczny termin „kant”

W muzyce Kanta – rodzaj gospodarstwa domowego wielogłosowych pieśni. Otrzymał rozpowszechniona w Rosji, na Białorusi i Ukrainie. Jaki jest powód wygląd krawędzi? Gdzie profesjonalny gatunek ma swoje początki? Jakie są cechy nieodłączne w nim? Te i inne kwestie interesujące nie tylko do wąskiego kręgu specjalistów, ale także dociekliwych osób, którzy lubią sztukę muzyki.

muzyka chóralna

Przed podjęciem decyzji o pytanie „Co to jest krawędź w muzyce?”, Należy rozważyć chóralnej wydajność jako całości. muzyka chóralna jest kilka rodzajów: folk, zakonników, świeckich, profesjonalny. Muzyczny folklor chóralny śpiew tam w formie pieśni ludowych. Kompozycje mogą być zamknięte albo strukturę (Complete techniki) i otwarty.

muzyka chóralna odznaczają się pewnymi cechami. Po pierwsze, typ polifoni: homofonię, heterofonia lub wielogłosowości. Po drugie, skład Performing: bez opieki (a'capella), śpiew solo lub akompaniament (muzyka instrumentalna).

Chóralne kompozycje mogą być częścią większych utworów i całkowicie niezależny pisania. Rozpowszechniona odmiana zabiegów chóralnych, które są stosowane. Ten układ, transkrypcja, a także harmonizacji.

Ogromne znaczenie dla rozwoju muzyki chóralnej była sztuka starożytnej Grecji, Bizancjum, Indiach i Egipcie. Upadek chrześcijaństwa na prawosławie i katolicyzm znalazło odzwierciedlenie w ewolucji religijnej i świeckiej. W średniowieczu nie jest rodzaj wczesnej polifonii, zwany Organum. Różne klasztory i kościoły z głównych miast europejskich stają się ośrodkami kościelnej muzyki chóralnej. Uniwersytety są coraz dźwiękowe utwory studentów i świeckie motety.

Chóralny śpiew (polifonia) kwitnie w okresie renesansu. Ustanawia zasadę integralności utworu muzycznego, rozsianych po różnych formach świeckich, nowe gatunki (motet, Madrigal, Mass, Magnificat, chanson). Dzieła mistrzów szkoły holenderskiej odegrała znaczącą rolę w ewolucji muzyki chóralnej. Wśród najważniejszych przedstawicieli należy zauważyć Dufay, Despres, Izak, Obrecht, Okegema.

Podstawowe techniki i estetyczne zasady mistrzów szkoły holenderskiej pojawił się w pracach Lasso, Gabrieli, Palestriny, Monteverdiego i innych. Kluczowym momentem było pojawienie się w operze. Był to ostatni rozdział Kościoła muzyki chóralnej. Pod wpływem syntetycznych gatunku tworzą kantat i oratoriów.

Co jest krawędzią w muzyce?

Jak wyżej wspomniano, tego rodzaju domu wielogłosowych pieśni. Od połowy XVII wieku dla całej Rosji rozwija się bardzo szybko sylabiczną poezję. W związku z tym istnieje krawędź, i jako profesjonalny gatunku. Początkowo były pisane głównie w tekstach religijnych i nazywa Psal'ma.

Wczesne krawędzie zawierać kompleksowy system tonalny, który jest ściśle spleciona rosyjskich i ukraińskich pieśni ludowe, muzykę polską i banerów śpiew. Pochodzą one w różnych zawartości tematycznej i jest często nazywany piosenek.

Z biegiem czasu ich system intonacja znacznie wzbogacone. Organicznie splecione elementy panujących piosenek ludowych i form tanecznych. Niektóre gatunki krawędzie mocno części ustnej tradycji ludowej.

Początki krawędzi

Nie każdy zna znaczenie „krawędzi”. Tłumaczone z łaciny – „śpiew”. Ich początki zacząć od kultury muzycznej Polski. Od połowy XVI wieku, były one nazywane „kantychek”. Rozpowszechniona w Rosji, na Ukrainie i Białorusi, dostali w XVI-XVII wieku. Ich tematem była dość zróżnicowana. Duchowe pieśni stały się bardzo popularne wśród duchowieństwa w drugiej połowie XVII wieku. Ten „skrucha” lub „budujące” przyśpiewki. Występowali w spokoju i bez pośpiechu. Mieliśmy objętościową rytm i chóralną magazyn.

piosenka część

Opracowany równolegle do rurociągu. Te piosenki miały na cztery, sześć, osiem, dwanaście lub więcej głosów. Ich liczba osiągnęła dwadzieścia cztery i czterdzieści osiem. Najbardziej zaawansowaną formą polifonicznego śpiewu stał koncertów sakralnych. Brzmiały one podczas świątecznego nabożeństwa. Dzięki koncertów, nowy zapis, który istnieje do dziś. To jest pięć linii pięciolinii. A jeśli przed stylu partesnogo były haki, w tym okresie istnieje potrzeba dokładnego zapisu polifonii harmonicznej. Od tego czasu, każda nuta reprezentuje pewną wysokość i czas trwania.

Partesnogo prac powstałych wielu kompozytorów. Jednak najbardziej znanym Nikolai Diletsky, Wasilij Titow, Nikolai Kałasznikow, Dmitry Bieriezowski i Dmitrij Bortnianski.

Z psalmów Kanta

Psalmy, w przeciwieństwie do psalmów kościelnych były one przeznaczone do domowego muzykowania. Nie wykonywać funkcje modlitwy, ich kolejność nie była ściśle regulowana. Więc szybko wszedł do użytku i stały się popularne w XVII wieku w Rosji, Białorusi i Ukrainy. Próbki tego gatunku można znaleźć w książce „Menologion” Simeona Polotskogo. Muzyka do tekstów pisanych Wasilij Titov.

Psalmy – jest to niezwykle ważny krok w przejściu od świeckiej muzyki sakralnej. W szczególności, gatunek liryczny krawędzi. Czasami znaczenia tych słów są identyczne.

Cechy charakterystyczne: ruch trzyczęściowy, prezentacja dwóch górnych równoległych trzecie głosów, bas odniesienia, szkielet harmonicznej. Wszystko to będzie główną cechą Kanta w XVIII wieku.

forma dwuczęściowa psalmów, jest odpychany przez wartości semantycznej tekstu poetyckiego. Charakter muzyki może być różna – od zarzutów i skarg do uwielbienia i kontemplacji.

Dawców w czasach Piotra I

W tym czasie, zajmują szczególne miejsce na krawędziach patriotycznych motywów. Są one uważane za masowe popularny gatunek, usłyszał na oficjalnych uroczystościach poświęconych zwycięstw wojskowych i ważnych momentach zdarzeniami z życia publicznego. Pod Piotra I wzniósł łuk triumfalny. Miało to miejsce w Moskwie, a później na ulicach Petersburga z okazji wygranych bitew. Zwycięzcy spotkali się w bramie i uroczystego śpiewu chóru fanfar zespołów wojskowych.

Panegiryk i vivatnye krawędzie

Śpiewy i wykonanej specjalnie stworzony na cześć króla i jego generałów. W tym czasie nie było takie jak nazwa krawędzi „laudatory” i „vivatny”. W greckiej panhgurikoz – to pieśń pochwalna, zbytnio chwalić. Przekład z łacińskiego VIVAT oznacza „niech żyje”. Śpiewając te krawędzie połączone z czytania „słowa pochwały” naprzemiennie z biciu dzwonów i armat strzelających, a towarzyszyła gra na mosiężnych instrumentów dętych. W muzyce krawędź – jest to jeden z najważniejszych pieśni, które często znajdują się w domu. Brzmiały po powitalnych przemówieniach i uroczystym, jak tosty. Panegiryk krawędzie zawarte w teatrach szkolnych zabaw w Sankt Petersburgu i Moskwie.

Cechy charakterystyczne krawędzi

Główną cechę komponentu muzyczny trzyczęściowego krawędzie prezentację z ruchem równoległym górnych dwóch głosów. Niezależny bas działa jako harmonicznych fundamencie. Melodyjna intonacja nasycony znamenny śpiew, a także rosyjski, białoruski, polskich i ukraińskich pieśni ludowych. Jeśli weźmiemy pod uwagę epokę Piotrową, muzykę krawędzi – ten hymn, który jest często używany Fanfare intonacji, przypominający w swoich brzmiące sygnałów wojskowych. charakter świąteczny i uroczysty dał intonuje-jubilacja na słowach „Viva!”, a także dokładnego rytm marszu. Przez długi czas zdominował sustainer i chóralną gatunek. Kant otrzymuje kontemplacyjni formy raspevnosti przedstawia Melos w ruchu, ostre i elastycznych rytmów metr sylabicznym.

Rozkwitu gatunku. autor scenariusza

Zenith krawędź trafia do połowy XVIII wieku. W tej chwili nie są liryczne, historyczne i zabawne piosenki. Utrzymywali oni, ich popularność aż do początku XIX wieku. Najlepsze pisarzy swego czasu byli autorami tekstów. Wśród nich: MV Łomonosowa, AP Sumarokov, VK Trediakovskii.

Autorstwo muzyki często została ustalona tylko dla poetów. Było to spowodowane faktem, że w zbiorach rękopiśmiennych (według tradycji) nie określił nazwiska kompozytorów. Tradycja wykonać krawędzie znanych melodii dawna istniały niemal od nadejściem muzyki. Kant – jest to wersja tekstowa, zachowane w zbiorach rękopiśmiennych. Większość z nich wędrował z jednego zbioru do drugiego, i skandowanie wielu krawędziach były na kilka różnych sposobów.

Jak śpiewanych pieśni?

Najczęściej są one brzmiały bez akompaniamentu muzycznego (akompaniament). Że odbywa się a'capella. Jednak wszystko zależy od przedmiotu produktu. W niektórych przypadkach, bas (lub cała faktura) powielane na różnych instrumentach.

Niektóre pouczające przykłady pokuty i przyśpiewki wykonywane na organach. instrumenty dęte – panegiryk. Duszpasterski czy miłość towarzyszyła gra na gitarze, klawesyn, lutnię, czy fortepian.

Wpływ folkloru

Comic krawędzie są uderzającym przykładem wpływem folkloru na tej profesjonalnej gatunku. Duża liczba miejskich pieśni ludowych można znaleźć w rękopiśmiennych zbiorach 60-70s XVIII wieku. Próbki te są uważane za najwcześniejszą formą ustalania krajowych piosenka kreatywności. Na podstawie zbiorów rękopiśmiennych w 70-80s drukowanego zbioru piosenek zostały stworzone. W wyniku interakcji miejskich ludowych piosenek i Kanta przeprowadziła znaczącą transformację w tych gatunkach. Piosenka jest wyraźnie widoczne cechy stylistyczne: struktura melodii tekstury. Bogactwo rytmu i kształtach, różnych przedmiotów uzyskał przewagi. Znaczenie i wpływ folkloru, jak widzimy, jest niezaprzeczalna.

Rosyjska Cerkiew śpiew

Z koncepcją ortodoksji jest ściśle powiązana z najwyższą doskonałość. Usługa ta jest uważana za najlepszą i najdoskonalszą na ziemi. Głos jako ciało dźwięku duszy ludzkiej, wybranego dla chwały Boga. Prawosławny śpiew – zbiór pieśni kościelnych liturgiczny. Ich tekst jest oświecone hymnographers, ale także raspet. Melody ma swoje własne cechy. Odzwierciedla ona charakter narodowy, psychologię narodów, warunki życia i innych aspektów. Około tysiąca lat temu, nasi przodkowie wziął Świętego prawosławia Kościoła bizantyjskiego Wschodniej. Jej tekst jest tłumaczony z słynnego St. Kirill I Mefody. Melodia ostatecznie przełożyło się prawosławny Rus. To tłumaczenie trwało przez kilka stuleci, ponieważ to było rzeczywiście nowy język melodyjny. Znajduje to odzwierciedlenie Rosyjska Cerkiew śpiew. Właściwie sama Prawosławie w tym czasie rosła, rosła i ostatecznie uformowane.

Tak więc muzyka chóralna jest kilka rodzajów, a jej odróżnić od pewnych cech. Chóralne polifonia istniała w średniowieczu i renesansu dostaje kwitnienie. Podstawowe techniki i zasady estetyczne powstały mistrzów szkoły holenderskiej i ich zwolenników.

W artykule uznano za główne pytanie postawione na początku – „? Co oznacza przewagę” Jego początki, cechy i rodzaje zostały zidentyfikowane. Warto zauważyć, że rozkwitu gatunku nastąpił w XVIII wieku, który jest uważany za wiek rozumu i oświecenia.