Manna z nieba. Skąd przyszedł ten idiom?

Często jesteśmy w rozmowie z kimś innym jeść niektórych idiomów, których pochodzenie nie jest nawet domyślać. Jednak bardzo duża liczba z nich przyszedł do nas z Biblii. Wyróżniają się one na zdjęciach myśli, a dziś będziemy rozmawiać o wyrażenie „manna z nieba”. Idiom ten jest zazwyczaj używany w znaczeniu „wspaniałą opiekę” lub „nadzwyczajnych”.

Dlaczego tak? Ponieważ, zgodnie z Biblią, to wspaniałe jedzenie codziennie rano zesłał głodzone Żydów na przestrzeni czterdziestu lat, że następuje Mojżesza przez pustynię w poszukiwaniu ziemi obiecanej – Palestyny. Kiedy zobaczył, że powierzchnia piasku jest coś białego, płytkie i krupovidnoe podobny na mróz. Nie wiedząc, co to było, Żydzi prosili od siebie w zakłopotanie, a Mojżesz powiedział im, że chleb, Pan zesłał im do jedzenia. Szczęśliwe dzieci Izraela, i został nazwany chlebem „manna z nieba”: to było jak nasiona kolendry, białego koloru i smaku – jak pierników.

Może to wszystko było, ale naukowcy uważają, że ten chleb faktycznie było … jadalne porosty, które znajduje się na pustyni bardzo dużo. To założenie pojawił się w 18. wieku, kiedy to znany rosyjski akademik i podróżnik P. S. Pallas, jak w wyprawie w to, co jest teraz Kirgistan, obserwowanych następującą scenę: miejscowej ludności w czasie głodu zebranych przez pustynię tak zwanego „chleb z ziemi”. Akademik zainteresowany tym produktem, i to jest dokładnie badając go, odkryłem, że to nie jest tylko porosty, a cała nowa nauka w swoim rodzaju. To samo „manna z nieba” został znaleziony przez innych podróżnych w pobliżu Orenburg.

Dziś ten rodzaj porostów zwany „Aspicilia jadalne.” Dlaczego jest tak dużo na pustyni? Ponieważ jest to zioło. Porosty rosnące w górach Karpatach, na Krymie i Kaukazie, w Azji Środkowej, Algierii, Grecji, Kurdystanu, i tak dalej. E. Na wysokości 1500 do 3500 metrów, dołączony do gleby lub skał. W miarę upływu czasu, ostrze miecza sloevischnyh porostów wygięte w dół stopniowo zawarcia wewnątrz gliny lub innego podłoża, są łączone. Po tej „manna z nieba” jest całkowicie wyłączony, to zmniejsza się i staje się kulisty kształt, który jest następnie przesyłany do wiatru. Ale, pomimo faktu, że to liszaj jest jadalne, nosi pewne podobieństwo do smaku chleba, płatków, lub jakikolwiek inny produkt. Mówiąc najprościej, to jedzenie może jeść tylko bardzo, bardzo głodny człowiek, który chce się jeść co chcesz, żeby przetrwać. Dlatego możliwe jest, że Żydzi, wędrując po pustyni egipskiej aż 40 lat, to jest podawany porosty, bo inne jedzenie nie było w pobliżu. Jednak ta teoria, istnieją pewne nieścisłości. Fakt, że porosty nie mogą rosnąć z dnia na dzień, a Żydzi manna pojawił się każdego ranka. Jeść porostów długo, jak to możliwe, ponieważ jest bardzo gorzki smak, w przeciwieństwie do „ciasta miodu” i składniki odżywcze w niej bardzo niewiele. A może przede wszystkim niedopasowanie: Aspicilia ani w Palestynie, ani w Arabskim i Półwyspie Synaj prawie nie występuje.

Cokolwiek to było, ale określenie „manna z nieba” ma wartość jeden, „niespodziewane dobre rzeczy życia, odziedziczone ot tak, bez powodu, jakby spadł z nieba.”