kreatywność MY Lermontow. Znani wiersze Lermontowa

30. stał się trudny czas w historii XIX wieku. Masakra dekabrystów została zastąpiona przez sztywną reakcji, co doprowadziło do postępującego spadku duchowych umysłach. To właśnie w tym okresie zaczęła brzmieć donośny głos młodego poety, M. Yu. Lermontova, który został nazwany godnym następcą A. S. Puszkina. wiersze Lermontowa – jest próbą przemyślenia historię i rzeczywistość, protest przeciwko ustalonym despotyzmu w kraju, gniewną rodacy nagana, którzy cierpieli w milczeniu bezprawie i ucisku władzy.

Przypomnijmy najsłynniejsze wiersze Lermontowa, na zawsze wpisał swoje nazwisko w historii rosyjskiej literatury klasycznej.

"Sail"

Kiedy to dlaczego w pierwszej kolejności pamiętać liryczny pracę pisemną w Petersburgu w 1832 roku. To był trudny czas dla młodego człowieka osiemnastu lat – dopiero co opuścił Uniwersytecie Moskiewskim i przygotowywał się do nowego życia, które jednak czekał na trochę przyjemne. Zamieszanie i poczucie niepewności spowodowanej w duszy wierszy poety: „Biały Żagiel Gleams …” … Trudno jest znaleźć kogoś, kto nie byłby zaznajomiony z tych znanych wierszy Lermontowa. Zazwyczaj są one postrzegane jako refleksje autora na jego przyszłe życie. W każdym z trzech wersów wiersz zawierający dwa pierwsze krajobrazu szkicu Alternatywny opis stan psychiczny liryczny. A morze jest już związana z życiem ludzkim, a na jego powierzchni żagla – zbuntowanej duszy. Wiodącym motywem poematu staje liryczny samotność, zbawienie przez który on próbuje znaleźć w walce, jak żagiel, walka z żywiołami. Ale ta próba była nieudana – powodem tego stanu leży w samym człowieku.

To zajmie lata, a dusza poety i nie znaleźć spokój, zawsze jest zbuntowana i samotny jako młody człowiek.

„Śmierć poety”

Sława i link – to jest to, co przyniósł w 1937 roku młody poeta z jego najbardziej znanych wierszy. Michaił Lermontow kilka dni nauczył się wszystkich zaawansowanych część Rosji jako człowiek, który ośmielił się zakwestionować istniejącą władzę. A w kręgach dworskich, od razu zwrócił się do autora „bezwstydną niezgody” i do końca swojego życia był pod ścisłą kontrolą i cenzury cesarza (nigdy nie wolno było przyznać „Rebel” wyróżniona w nagradzanych walk).

Początek wiersz został napisany już następnego dnia po pojedynku Puszkina. I pewnego dnia – zaraz po śmierci poety – to sprzedawane w około wymienia Petersburg. Po procesie kontynuował Dantes się, że zaczyna się słynny wiersz – Lermontov dla „Śmierć poety” został wysłany na Kaukaz – „A ty, aroganccy potomków …”.

Historyczne i społeczne znaczenie tej pracy jest zdeterminowana przede wszystkim przez fakt, że w nim autor próbuje nadać sens tragicznego losu Puszkina jako poeta w ogóle. On jest obwiniany za śmierć geniusza na społeczeństwo, bezpośrednio dzwoniąc Dantes „morderca” i „nowe” arystokracja – „arogancki” i „podły”. W sądzie nie jest w stanie wytrzymać najbardziej znanych wierszy Lermontowa: „A ty nie zmyje wszystkie swoje Poet krew sprawiedliwego krew!”. Michaił Jurewicz pierwszy aresztowany, a następnie wysłany na Kaukaz w wojsku.

"Tuchkov"

Ten wiersz, odnosząc się do późnego okresu poety, ma swoją prehistorię. W 1840 roku, przed kolejnym wyjazdem na Kaukazie, Lermontow stał przy oknie w Petersburgu domu Karamzins i patrzył wybrzuszenie ziemi na niebo z chmurami. Widoczne na zdjęciu zmusił poetę do myślenia o własnym losie. Bardzo szybko musiał opuścić Petersburg, drodzy ludzie do niego. Dlatego też główną metodą w produkcie, w tym słynnego poematu: „Lermontowa Tuchkov rajskie, wieczni wędrowcy …” – był porównywany. Własne przeznaczenie poeta ten sam niespokojny i samotny jak tych ciał niebieskich. Stąd poczucie wygnania i uczucia na zawsze złamana więzi z ich ojczyzny. Taki stan, nawiasem mówiąc, było typowe dla wielu jego współczesnych Lermontow, którzy dorastali w trudnych latach 30. i 40..

Ale bohater liryczny nie może w pełni identyfikować się z zimnym i obojętnym tuchkami. W przeciwieństwie do tego, że jest nieodłącznym poczuciem tęsknoty, co jest niemożliwe, aby utopić. W tej wizji, filozoficzny podtekst: natura jest wolna, ale los skompromitowanego poety zależy wyłącznie od decyzji władz.

„K ***” ( „Nie jestem gorszy od ciebie …”)

Nie Lermontow i serdeczny wiersz o miłości. Kilka z nich poświęcone są N. F. Ivanovoy, gdzie Michaił stał zainteresowany w młodym wieku. Niemniej jednak, że nie doceniam szczere uczucia młodego człowieka, a to jest zawsze podważył wiarę w mężczyzn. Wynikiem niespełnionej miłości i stał się wiersz „Do ***”, napisany w 1832 roku. Jego autor przeciwstawia czystego szczere poczucie fałszu i udawania, i nadziei na szczęście – głębokie rozczarowanie. Są to znaki miłości Lermontowa. Słynne wiersze: „Kto wie, może te momenty, które upłynęło pod nogi, zostałem okradziony inspiracji!” Determinowana postawę poety, by poświęcić się pisaniu.

„Medytacja Lermontow – jego poezja”

Powiedział dzieł Mikhail Yurevich Hercena. W swoim krótkim życiu poeta napisał ponad czterystu liryczne wiersze. Ten „Borodino” i „myśleć” i „Wychodzę sama na drogę” i „Modlitwy” … Trudno jest wybrać tylko jedną rzecz, ponieważ każdy z nich odpowiednio uzupełnić listę najlepszych poetyckich dzieł literatury rosyjskiej.