Zniechęcenie jest grzechem śmiertelnym

W początkach narodzin chrześcijaństwa grecki mnich Evagri Pontius sformułował cały system śmiertelnych grzech, który w tym czasie zawierał dumę, zazdrość, lenistwo, gniew, pożądanie, chciwość i obżarstwo. W sumie było siedem. Od dzieciństwa chrześcijanin powiedział, że musi pracować od rana do późnego wieczora, ponieważ lenistwo jest grzechem śmiertelnym. Chrześcijanie byli źle nakarmieni, ponieważ obżarstwo było również grzechem śmiertelnym. Nie byli też dumni, zazdroscy, chciwi, niegodziwi i uprzejmi. Ale po pewnym czasie lista ta była bardziej humanitarna, jeśli mogę tak powiedzieć.

Zniechęcenie jest grzechem

Ludzie, pomimo lęku przed wieczną męką w piekle, nadal nie chcą pozbawiać się rozrywki i przyjemności świata. Jak nie rozpieszczać cielesnej radości lub święta z przyjaciółmi? Tak więc, niektóre kody zostały edytowane i złagodzone w liście śmiertelnych grzechów. Na przykład papież Grzegorz Wielki usunął z listy śmiertelne grzechy nierządu, a święci ojcowie wycofali się z niego lenistwo i obżarstwo. Niektóre grzechy ogólnie stały się kategorią ludzkich "słabości".

Co ciekawe, papież Grzegorz Wielki, pozwalający na skruchę i modlitwę o łupanie grzechu cudzołóstwa, niesie nagle sprowadzony do listy śmiertelnych grzechów – pozornie absolutnie niewinną właściwość duszy ludzkiej. Pragnę zauważyć, że cierpliwość pozostawała na liście niezmieniona, a ponadto wielu teologów uważało go za najpoważniejsze z wszystkich grzechów śmiertelnych.

Grzech śmiertelny jest przygnębiony

Dlaczego więc rozpacz uważa się za grzech śmiertelny? Cała kwestia polega na tym, że gdy człowiek staje się rozpaczliwy, niewiele robi na tym, co jest dopasowane, pokazuje obojętność na wszystko, a zwłaszcza ludzi. Nie może wykonać godnej i wysokiej jakości pracy, nie jest w stanie stworzyć, przyjaźni i miłości, też nie podobają mu się. Dlatego słuszne było przypisywanie cierpienia śmiertelnym grzechom, ale żądza i nierządnica zostały całkowicie usunięte z tej listy.

Smutek, depresja, depresja, smutek, smutek … Pod wpływem tych stanów emocjonalnych nie myślimy nawet o tym, co ma negatywną siłę zgniatania. Wielu uważa, że są to subtelności stanu tajemniczej duszy rosyjskiej, w tym, jak sądzę, jest trochę prawdy. Jednak psychoterapeuci uważają to za bardzo niebezpieczne zjawisko i że długi pobyt w tym stanie prowadzi do depresji, a czasami do najbardziej nieodwracalnego – samobójstwa. Dlatego Kościół uważa pogardę za grzech śmiertelny.

Rozpacz lub smutek?

Zniechęcenie to grzech śmiertelny, który w teologii prawosławnej traktowany jest jako oddzielny grzech, podczas gdy katolicyzm wśród grzechów śmiertelnych jest smutek. Wielu nie widzi szczególnej różnicy między tymi stanami emocjonalnymi. Jednak smutek jest postrzegany jako niektóre tymczasowe zaburzenia psychiczne związane z nieprzyjemnym zdarzeniem lub incydentem. Ale rozpacz może przyjść bez powodu, gdy osoba cierpi i nie może wyjaśnić takiego stanu, nawet z całkowitym samopoczuciem.

Pomimo tego Kościół wierzy, że wszystkie próby powinny być w stanie odczuć wesoły stan umysłu, prawdziwą wiarę, nadzieję i miłość. Inaczej okazuje się, że człowiek nie rozpoznaje całej całej doktryny Boga, o świecie io człowieku. Ten rodzaj niedowierzania zapewnia duszę sobie, a tym samym potępia osobę do chorób umysłowych.

Nudny oznacza niewierzącego

Taki śmiertelny grzech (zniechęcenie) jest określany jako zły podział, pod wpływem tego człowiek zaczyna być leniwy i nie może zmusić się do niezbędnych działań zbawczych, ponieważ nic nie pociesza lub nie podoba mu się, nie wierzy w nic i nawet nie ma nadziei. W końcu wszystko to bezpośrednio wpływa na ludzką duszę, niszcząc ją, a potem jej ciało. Zniechęcenie to wyczerpanie umysłu, odprężenie duszy i oskarżenie Boga w miłość i nieposłuszeństwo innych ludzi.

Objawy rozpaczy

Ważne jest, aby zidentyfikować objawy w odpowiednim czasie, dzięki któremu można zauważyć, że rozpoczęły się procesy destrukcyjne. Jest to pogwałcenie snu (senność lub bezsenność), nieprawidłowe funkcjonowanie jelit (zaparcia), zmiany apetytu (przejadanie się lub brak apetytu), obniżona aktywność seksualna, zmęczenie ze wysiłkiem fizycznym i psychicznym, impotencja, osłabienie, ból w żołądku, W mięśniach i sercu.

Konflikt z samym sobą iz Bogiem

Konflikt, przede wszystkim z samym sobą, stopniowo zaczyna rozwijać się w chorobie organicznej. Rozpacz jest zły nastrój i przygnębiony stan umysłu, wraz ze spadkiem siły. W ten sposób grzech wzrasta w naturę człowieka i nabiera się medycznego aspektu. Kościół prawosławny w tym przypadku oferuje tylko jeden sposób na odzysk: jest to pojednanie z sobą iz Bogiem. W tym celu konieczne jest zaangażowanie w moralną samooczyszczanie, a jednocześnie wykorzystanie duchowych i religijnych metod i metod psychoterapeutycznych.

Osoba cierpiąca na depresję może zostać poinformowana o znalezieniu dla siebie doświadczonego spowiednika z klasztoru, który pomógł mu wyjść z tego strasznego stanu. Rozmowa z nim może potrwać do kilku godzin, dopóki nie zdecyduje, jakie jest źródło takiego głębokiego duchowego smutku, może przez jakiś czas pozostać w klasztorze. I dopiero wtedy będzie można rozpocząć leczenie duszy. Wszakże odrzucenie jest poważną chorobą, która może być leczona.

Medycyna prawosławna

Osoba, która zdecydowała się walczyć z tego rodzaju chorobami cielesnymi i duchowymi, musi pilnie zmienić swój styl życia i rozpocząć aktywne kościele. Wielu ludzi jest poważnie chore i prowadzi do zrozumienia ich grzesznego życia, więc zaczynają szukać wyjścia na ścieżce ewangelicznej. Najważniejszą rzeczą w medycynie ortodoksyjnej jest pomoc choremu pozbywając się własnych namiętności i myśli połączonych z ogólnym procesem niszczenia ciała i duszy. Jednocześnie osoba wierząca, cierpiona na chorobę, nie powinna odmawiać profesjonalnej opieki medycznej. Wszakże to pochodzi od Boga, a wyrzeczenie się oznacza znieważenie Stwórcy.