„Dzieje Apostolskie”: w interpretacji książki

Książka „Dzieje Apostolskie” został napisany w I wieku po Chrystusie. Zawiera on fakty historyczne, opisuje rozwój chrześcijaństwa w następstwie Zmartwychwstania. Uważa się, że autorstwo książki należy do świętego apostoła Łukasza, jeden z 70 uczniów Zbawiciela.

Kilka słów o książce

„Dz” są bezpośrednią kontynuacją Ewangelii. Cechy stylu pisania bezpośrednio wskazywać niepodważalne autorstwo św Łukasza, który jest również potwierdzona przez wielu Ojców Kościoła, takich jak Ireneusz, Kliment Aleksandriysky i innych.

„Dzieje Apostolskie” to jedyna książka, w której znajduje się chronologii wydarzeń historycznych. Wiele z postaci opisanych w książce – prawdziwy postaciami historycznymi. Głównymi aktorami są tu świętych Apostołów Piotra i Pawła, Mateusza i Łukasza. Książka opisuje swoje działania głosił w celu szerzyć naukę Chrystusa na całym świecie.

Między innymi podmiotami spotkać wielu figur politycznych Time: żydowskich królów Herod Agryppa I i Agryppa II jego syna, członek Sanhedrynu Gamaleyev rzymski senator Yuniy Anney Gallion, Roman prokuratorzy Felix i Porcjusz Festus, a także wiele innych postaci historycznych. Dlatego książka „Dzieje Apostolskie” cieszy się dużym zainteresowaniem nie tylko jako jedna z części Pisma Świętego, ale także jako wiarygodnego źródła historycznego.

Książka zawiera 28 rozdziały, co jest konwencjonalnie podzielone na dwie części. Pierwsza część (rozdziały 1-12) opisuje powstanie chrześcijaństwa i jego dystrybucji na terytoriach palestyńskich, a w drugiej części (rozdziały 13-28), opisuje podróż apostoła Pawła na Morzu Śródziemnym, Grecji i Azji Wschodniej misyjnego przepowiadania. Według tradycyjnej wersji, pisanie książki odnosi się do 60 lat wieku I, co jest potwierdzone przez wielu faktów.

Komentarz do „Dziejów Apostolskich”

Od pierwszych wieków, ta książka jest uważany za charakterystyczny – jest on nadal stosowany w tekstach liturgii w celu zbudowania chrześcijan. Oprócz czytania w kościele, wszyscy wierzący są również zachęcani do samodzielnego studiowania książki „Dzieje Apostolskie”. Interpretacja i wyjaśnienie wielu zdarzeń opisanych w tym dziele literackim, autorzy przytaczają następujące:

• Święty Ioann Zlatoust.
• Błogosławiony Theophylact Bułgarii.
• O. Izydor Pelusiot.
• St. Maksim Ispovednik.
• Leon Wielki i inni Ojcowie Kościoła prawosławnego.

Dlaczego muszę czytać książek interpretacji Pisma

Zgodnie z nauczaniem Kościoła prawosławnego Świętego, błędnej interpretacji Pisma może prowadzić do różnych nurtów heretyckich i trendów, co jest potwierdzone przez samego historii Kościoła. Wielu wierzących z powodu ich analfabetyzm nie może samodzielnie wyjaśnić wszystkie wydarzenia opisane w książce „działa”. Dlatego kapłani powinni zbadać patrystycznej interpretacji tych książek przeznaczonych do instruować na właściwej ścieżce pobożnych chrześcijan.

Często, czytając Pismo Święte może zachęcić osoby do ponownego ich życie i pokutować za swoje grzechy. Dlatego takie czytanie niezbędne dla wszystkich ludzi wiary. Wiedza i zrozumienie Pisma jest niezwykle przydatny do tworzenia właściwego światopoglądu chrześcijańskiego.

Bóg dał wszystkim ludziom bez wyjątku, zdolność do rozumienia i zrozumienia wydarzeń dzieje się wokół nich. Ale z powodu upadku, natura ludzka jest głęboko zraniony, które wpływają na zdolność właściwego rozumienia i postrzegania otaczających zdarzeń. Słowo Boże jest nieomylny – przynosi światło i spokój do życia ludzkiego, ale grzech często zakłóca wiele faktów i prawd. Dlatego też, bez wyjątku, ludzie potrzebują pewne punkty odniesienia, które powinny sprawdzić swoją wiedzę z boskiej woli. Że takie wytyczne są interpretacje świętych ojców.

wniosek

Niektórzy tłumacze książki „Dzieje” Uważa się, że św Łukasza w pisanie książki miało na celu udowodnienie bezpieczeństwa władze rzymskie do nowego chrześcijańskiego ruchu religijnego. Niemniej najważniejszym i głównym celem napisania tej książki – Ewangelię Chrystusa, a to znajduje odzwierciedlenie w treści książki. St Luke miał zamiar nie tylko powiedzieć znakomitych wydarzeń z pierwszych 30 lat od Kościoła, ale także, aby zebrać dowody ilustrujący jego główny pomysł: rozciągający się od Jerozolimy do Rzymu, Kościół zamienia się w uniwersalną, otwartą na wschodzie i zachodzie.