"Szron i słońce …" – interpretacja poematu A. Pushka

"Pushkin – wszystko!" Te słowa, znane od dzieciństwa, głęboko i poprawnie wyłaniają istotę poezji Puszkina. To naprawdę ma wszystko: lekki i lekki smutek niezrealizowanych nadziei, mądra akceptacja nie zawsze sprawiedliwych praw i życia, a także jasna wiara z przyjaźnią i miłością, a co najważniejsze – zrozumienie bezcenności każdej chwili naszej ziemskiej egzystencji. Dlatego motto całego dzieła poety można zaczerpnąć z linii "Bacchic song": "Niech żyje słońce, tak ciemność znika!"

"Zimowy poranek" – na temat tematu wiersza

W tekstach Puszkina wszystko jest tak harmonijne i proporcjonalne, że czasami trudno jest wyodrębnić główny temat wiersza lub jego pomysł. Na przykład, jakie są te linie, zapamiętane przez nas z podstawowej szkoły: "Szron i słońce, cudowny dzień"? Na piękno jasnego zimowego poranka? Lub o radości lirycznego bohatera o pogodzie, która w końcu została ustalona po burzliwych burzach? Lub o jego szczęściu z faktu, że minęła noc, a świt mieni się w mroźnych wzorach ze szkła, a z piecu spalającego żyje ciepło, obok niego senny, słodki, ukochany … Jaki jest wiersz "Mróz i słońce …"? Krajobraz liryczny, miłość, filozoficzny? Aby to zrozumieć, należy przeanalizować pracę.

Skład

W strukturze kompozycji "Winter Morning" można przypisać poem monologu z elementami dialogu. Bohater liryczny – poeta – zwraca się do "drogi przyjacielu", zachęcając się do przebudzenia ze snu, aby cieszyć się jasnymi kolorami fantastycznie pięknego poranka. Podziwia krajobraz, odsłaniający od okna: rozległe rosyjskie obszary i rozkwit zimowej matki. W wierszu "Mrozy i Słońce" nie słyszymy replik. Na pierwszym planie jest tylko zapalonym poetą, duszą pełną emocji. Ukochani otrzymują tylko wskazówki: "… siedziałeś smutno …", "… teraz spójrz przez okno …", itd. Jednak uroczy obraz "mrozu i słońca" ma jeszcze jednego bohatera, nie mniej ważnego od poety. To jest natura rosyjska, z której perfekcji oddycha. Wewnętrzne stany człowieka i natury są w zupełnej jedności i harmonii.

Kontrast i jego rola

Puszkina "Mróz i Słońce …" powstał nie tylko jako liryczny monolog człowieka otwartego na radość i piękno świata. Używałem poety i odbioru kontrastu. Zapytany jest z pierwszej strofy: "dzień jest cudowny / nadal śpisz", w kierunku "północnej Aurory" (świt), jesteś "gwiazdą północy" (to znaczy nie mniej piękną niż świtem). Taka opozycja z ukrytym porównaniem jest raczej charakterystyczna dla systemu graficznego Puszkina. Cała druga zwrotka jest opisem zimowej burzy i duchowej rozpaczy, bladych dźwięków i pół-ottenki. Ale ostatnia linia w tym jest całkowicie przeciwna w znaczeniu i jest rodzajem mostka, pozwalając logicznie podziwiać rosyjską zimową baję. To intrygi, fascynaci, podniecenia. W trzeciej zwrotce widzimy przeciwieństwo musującego białego śniegu i ciemnego pasa lasu, ale są bardziej dialektycznej jedności niż prawdziwej opozycji. Podobne momenty są śledzone w całym tekście. W ten sposób poemat "Mróz i słońce …" jako rzeczywiście genialna praca łączy harmonijnie różne zjawiska, odkrywając najmniejsze punkty kontaktu między nimi.

Od życia do życia

Puszkina nie ma drobiazgów. W swojej poezji wszystko jest ważne: kolor, obiektywność, tło dźwiękowe, a nawet zapachy. Na przykład czwarta stula. Wydaje się, że jest wyjątkowa? Zwykłe umeblowanie pokoju: kuchenka, stół, prawdopodobnie półka z książkami, okno jako wyjście na świat zewnętrzny. A jednak jako "smaczne" wszystko w tej części poematu "Mroźno i słońce, cudowny dzień" jest kuszko opisane! Pokój jest oświetlony bursztynem, który jest ciepły, złoty, przeniknięty przez słońce; Cząsteczki pyłu tańczą w powietrzu; Wszystko wydaje się tak radosne i jasne, jak w dzieciństwie. Jest to logiczna konsekwencja nie jakiś rodzaj, mianowicie "wesoły" trzask ognia w piecu. Jej odbicia przez klapę są mieszane przez zające słoneczne. Łącznie tworząc atmosferę przytulności, radości, szczęścia i pełności wrażeń, które są tak rzadkie i tak cenne w naszym życiu. Każdy szczegół jest tutaj ważny: książkę, z którą jest "przyjemna do myślenia" i "brązowa klaczka", na której można jeździć "rano śniegu".

Motyw i pomysł

Jaki jest temat i pojęcie wiersza? Co poeta chce powiedzieć? Oczywiście dzieło należy do gatunku krajobrazowej poezji lirycznej, dokładniej – krajobrazowo-psychologicznej, ponieważ postrzeganie przyrody tutaj nie jest abstrakcyjne, ale przez wewnętrzny stan bohatera lirycznego – poety. To jego oczy są widoczne, jego uczucia stają się już naszymi zmysłami. Ale nie ma mechanicznego nałożenia, wcale nie! Nasze własne życie i doświadczenie estetyczne to wskaźnik, który weryfikuje prawdziwość tonacji liry Puszkina. I ten wskaźnik mówi ci: poeta jest prawdomówny z każdym wierszem! Tak więc tematem wiersza jest człowiek i natura, relacja duszy ludzkiej do świata przyrody. Chodzi o to, jak pod czujnym wpływem piękna natury budzi się twórczy element człowieka.