Art. 37 CCP RF: Prokurator

Art. 37 CCP ma duże znaczenie. Określa kierunek i zakres czynności prokuratora – liczbę dołączoną do sprawy karnej w okresie dochodzenia i rozpatrywania. Do jego obowiązków należą dwa główne zadania: zapewnienie rządów prawa i reprezentowanie oskarżenia w procesie. O nich i porozmawiamy poniżej.

Etapy procesu karnego obejmujące prokuratora

Proces kryminalny dzieli się na kilka etapów:

• Wstępne dochodzenie;
• Etap sądowy (składa się z kilku etapów);
• Egzekwowanie wyroku.

Ten artykuł dotyczy etapów śledztwa i procesu.

Każda figura wykonuje własne funkcje i zadania. Prokurator nie jest wyjątkiem.

Art. 37 kodeksu postępowania karnego zawiera listę uprawnień prokuratora, który trenuje cały proces na wszystkich trzech etapach. W takim przypadku funkcje prokuratora są wykonywane przez różnych pracowników. Praktyka i opinia ekspertów wskazują, że jest to poważny problem. Niewyraźna osobista odpowiedzialność za wykonywanie oficjalnych obowiązków.

Ponadto, chociaż nie jest zaangażowany żaden z pracowników, potwierdzenie oskarżenia leży w gestii prokuratora okręgowego, a więc we wszystkich przypadkach. Mechanizm, mający na celu zapewnienie kontroli nad wszystkimi sprawami, stał się formalnością. I jest bezpośrednia zależność od opinii szefa.

Część 2 art. 37 Kodeksu postępowania karnego Federacji Rosyjskiej określa, jakie czynności prokurator ma prawo do popełnienia na wszystkich etapach dochodzenia i kontroli sądowej.

Rozporządzenie normatywne

Ten artykuł nie jest jedynym regulatorem działalności prokuratora. Pomimo jego wielkości, nie w pełni odzwierciedla jego autorytet.

Są one również regulowane przez prawo "w sprawie tymczasowego aresztowania", nakazów i instrukcji Prokuratury Generalnej w tej kwestii. Stosuje się normy PEC (reguluje wykonanie wyroków).

Istnieje nieoficjalna opinia, że szereg normatywnych aktów GP tylko utrudnia i nie przynosi żadnej wartości, ponieważ jest sprzeczne z prawem, za które są akceptowane.

Kto prawo odnosi się do prokuratorów

Zgodnie z częścią 1 art. 37 kodeksu postępowania karnego, prokurator jest urzędnikiem służby cywilnej pełniący obowiązki powierzone mu. Prokuratorami są:

• Prokurator Generalny i jego zastępcy.
• Prokuratorzy szczebla regionalnego i republikańskiego (dla nich są równi prokuratorzy miast o znaczeniu federalnym).
• Prokuratorzy na poziomie powiatu.

Stanowisko zajmuje osoba odpowiedzialna za instytucję, wszyscy inni pracownicy mają status asystentów. Zgodnie z art. 37 kodeksu postępowania karnego Federacji Rosyjskiej, wszystkie one wypełniają obowiązek nadzoru i przedstawienia zarzutów.

Prokurator jest osobą podporządkowaną. Starszy urzędnik departamentu ma prawo odwołać swoją decyzję w sprawie skargi zainteresowanej osoby lub z własnej inicjatywy.

Wszystkie jego działania w ramach sprawy karnej sformalizowane są przez oświadczenia lub decyzje.

Przedmiot nadzoru

Zakres prokuratora obejmuje sprawdzenie wszystkich czynności śledczych i śledczych zarówno przed rozpoczęciem postępowania, jak i po jego zakończeniu. Jakie są jego możliwości, aby zdać sobie sprawę z jego uprawnień?

• Zatwierdza lub zezwala na działania określone w prawie.
• Rozpatruje skargi i decyduje o nich (zgadzają się lub nie zgadzają się z nimi w całości lub w części).
• Anuluje nielegalne decyzje badacza lub badacza lub (i) podejmuje środki, aby je powstrzymać.

Prokurator jest zobowiązany, zgodnie z pkt 3 ч. 2 ст. 37 Kodeksu postępowania karnego Federacji Rosyjskiej, żąda zniesienia wszystkich naruszeń ujawnionych. Oznacza to jego aktywną rolę, tzn. Nie musi czekać na skargę lub instrukcje od sądu.

W zakresie nadzoru jest monitorowanie działalności operacyjnej (jest to odpowiedzialność działów profilowych prokuratury), ale musimy pamiętać, że RDD nie należy do procesu kryminalnego, chociaż jest z nią ściśle związany.

Działania prokuratora jako urzędnika powinny być motywowane, decyzja powinna zawierać uzasadnienie podjęcia konkretnej decyzji. Dotyczy to przejawów inicjatywy wyższego prokuratora w wykazywaniu zainteresowania konkretnym przypadkiem.

Jedno odniesienie do prawa nie wystarczy, ale dzieje się to regularnie i powoduje trudności dla badaczy.

Na przykład w prośbie o redaktowanie oskarżenia należy się odwołać do naruszeń w dokumencie.

Prokurator nadzorujący bezpośrednio nie jest ostatnią instancją. Badacz lub badacz ma prawo zakwestionować swoją decyzję od wyższego prokuratora za zgodą szefa departamentu śledczego lub śledczego.

Możliwość odwołania się od czynności lub decyzji przez prowadzącego śledztwo lub śledczy w sądzie. Art. 37 KPCh odnosi się do rozstrzygania sporów przez wyższych prokuratorów, ale nie zabrania przenoszenia sporu do sądu. W praktyce sądowej są spory dotyczące odwołania się od decyzji prokuratorów przez śledczych lub śledczych.

Weryfikacja zarzutów popełnienia przestępstwa

Część 1 art. 37 kodeksu postępowania karnego obejmuje zadania związane z kontrolą czynności prokuratora w sprawach prowadzonych przez inspektorów i śledczych. W szczególności regularnie sprawdza akceptację w policji skarg i wniosków obywateli.

Odrębnie sprawdzany jest system rejestrowania i rejestrowania zarzutów przestępstw. Tak więc pracownik prokuratury regularnie odwiedza podległego mu oddziału ATS. Jednak obywatele nie muszą czekać na regularną kontrolę, mają prawo natychmiast złożyć skargę do prokuratora.

Nie ma prawa wszcząć postępowania karnego, ale ma prawo wysyłać materiały osobom, które mają prawo podjąć taką decyzję.

Uprawnienia te są ustalone w pkt 2, część 2, art. 37 CCP. Jak to wygląda w praktyce? Kierownik działu dochodzeniowego lub dochodzenia otrzymuje decyzję podpisaną przez prokuratora z załączonymi materiałami.

Może się nie zgodzić z kolejną decyzją i ją anulować. Z tego powodu pojawia się problem wielokrotnego wszczęcia sprawy karnej i odwrócenia tej decyzji.

Nadzór nad etapem postępowania karnego

Prokurator sprawdza prawidłowość decyzji o wszczęciu postępowania karnego lub zaprzeczy. Badacz lub badacz wysyła kopię decyzji wraz z załączonymi materiałami.

W CPC pisał o bezpośrednim wysłaniu, ale jest dostarczany w zależności od obciążenia asystenta śledczego, który pełni również funkcję kuriera między departamentami.

Co do zasady, jeśli nie ma oczywistych błędów brutto, prokurator zgadza się z otwarciem sprawy, zatwierdza to, podając swój podpis. Szanse na odwołanie wzrosną, jeśli natychmiast złożysz skargę na decyzję. Art. 37 Kodeksu postępowania karnego, część 2, ust. 6, działa z reguły w obecności skarg. To samo dotyczy unieważnienia nielegalnej odmowy wszczęcia sprawy.

Kontrola przebiegu dochodzenia

Pozwany może stwierdzić, że produkcja jest stronnicza. W jakim stopniu wniosek o zaszeregowanie jest uzasadniony, prokurator decyduje. To pytanie leży w jego kompetencji.

Prokurator ma również prawo podjęcia decyzji o przeniesieniu działalności od badającego do inspektora.

Pracownik organu nadzoru, mimo że nie prowadzi postępowania w sprawie karnej, ma prawo wydawać instrukcje dotyczące prowadzenia działań dochodzeniowych i kierunków dochodzenia jako całości.

Na przykład zamówienie dotyczyło mianowania eksperckiego egzaminu, przesłuchania świadków oraz żądania dokumentów.

Kierunek dochodzenia oznacza wybór wersji przestępstwa.

Wśród kompetencji prokuratury przenosi się sprawę z jednego ciała do drugiego, na przykład można podjąć decyzję o przekazaniu przez policję materiałów do Komitetu Śledczego.

W tym czasie podjęto decyzję o przeniesieniu spraw, w których uczestniczyli pracownicy prokuratury, do FSB, aby przeprowadzić dochodzenie z Wielkiej Brytanii. Niemniej jednak, z formalnego punktu widzenia, decyzja była legalna.

Rola w sądowej kontroli nad dochodzeniem

Zezwolenie na wjazd do mieszkania sprawuje sąd, a także inne czynności (podsłuch telefoniczny, kontrola korespondencji).

Prokurator zgadza się na wstępną zgodę i bierze udział w rozpatrywaniu petycji przez sąd. Jeśli poszukiwanie zostało przeprowadzone z powodu pilności i niemożności oczekiwania na decyzję sądu, sprawdza się legalność czynności prowadzących śledztwo. Spotkanie odbywa się z obowiązkowym udziałem prokuratora.

Z jego udziałem decyduje:

• Czy podejrzany lub oskarżony jest aresztowany;
• Zwolnienie z aresztu;
• Rozszerzenie kadencji aresztu domowego.

Skargi wniesione do sądu przeciwko organom śledczym, dochodzeniowym, prokuratorowi rozpatruje się z udziałem organu nadzoru.

Sąd ma obowiązek poinformować o powołanym spotkaniu i ma prawo rozpatrzyć skargę bez udziału prokuratora, jeśli się nie pojawił.

Zawieszenie postępowania w sprawie, jej rozwiązanie

Część 2 art. 37 kodeksu postępowania karnego daje prokuratorowi prawo do poparcia decyzji prowadzącego badanie lub prowadzącego śledztwo o rozwiązaniu sprawy karnej, zatwierdzając decyzję w tym względzie. Sam oskarżyciel postanowi zakończyć sprawę. To samo dotyczy zawieszenia produkcji.

Przygotowanie sprawy do wniesienia sprawy do sądu

Po zakończeniu dochodzenia lub dochodzenia sprawa zostaje przekazana do prokuratury. Przechodzi on etap zatwierdzania oskarżenia.

Prokurator, biorąc pod uwagę poważne naruszenia, przesyła sprawę do ponownej weryfikacji pisemnymi instrukcjami.

Jakie są podstawy prawa do tego?

• Zmiana zakresu opłaty (liczba domniemanych epizodów przestępczości);
• Zmiana kwalifikacji (zaostrzenie lub łagodzenie obciążeń poprzez zmianę ustępu lub numeru artykułu w kodeksie karnym);
• Niewystarczające dowody popełnienia przestępstwa lub winy;
• Naruszenie praw uczestników procesu, co prowadzi do poważnych konsekwencji;
• Podejrzane samo oskarżenie oskarżonego.

Prawo nie określa, jakie inne podstawy może mieć Prokurator. Rozumie się, że musi on postępować według konkretnych okoliczności.

W praktyce niemal każde naruszenie spowodowane jest faktem, że materiał jest ponownie na stole z badaczem. Taka praktyka jest uważana za wadliwą, ponieważ rozstrzygnięcie spraw jest opóźnione, a także dodatkowe obciążenie organów dochodzeniowych. To wszystko oczywiście obniża poziom jakości pracy organów ścigania.

Część 4 art. 37 RFP CCP, która daje prawo do zaprzestania prześladowań, niestety jest stosowana mniej agresywnie, gdy dochodzenie nie ma wystarczających podstaw do kontynuowania sprawy, czego dowodem są statystyki.

Jeśli sprawa wyszła z dochodzenia

Zapytanie jest uproszczoną formą dochodzenia. Po zakończeniu przesłania prokuratorowi oskarżenia (analogiczne oskarżenie). Organ nadzoru:

• Zatwierdza oskarżenie;
• Wysyła materiały do weryfikacji;
• Zakończenie postępowania;
• Postanawia przekazać sprawę badaczowi.

Prokurator ma prawo złagodzić zarzut lub wykluczyć z niego pewne elementy.

Decyzja o zwrocie materiałów do dalszego dochodzenia jest wzywana do wyższego prokuratora za zgodą szefa śledztwa.

Specjalna procedura postępowania z przypadkami

Prokurator (art. 37 kodeksu postępowania karnego) jest upoważniony do podpisania umowy w sprawie uproszczonej procedury badania i rozpatrywania sprawy.

Proponowany przez prowadzącego śledztwo i wspierany przez prokuratora jest przedkładany do sądu, który podejmuje ostateczną decyzję.

Istotą porozumienia jest dopuszczenie się poczucia winy w zamian za to, że maksymalna kara nie będzie większa niż połowa możliwego maksimum. Przewiduje się przestępstwa, którego maksymalny okres kary nie przekracza 5 lat więzienia.

Prawo pozwala zakwestionować kary w sądach wyższych, ustalone okoliczności nie są kwestionowane, co staje się pułapką dla oskarżonych, którzy nie posiadają wystarczającej wiedzy i umiejętności.

Prawie wszystkie sprawy karne o małym i średnim ciężarze są rozpatrywane przez sądy w sposób uproszczony.

Udział prokuratora w procesie sądowym

W pierwszej kolejności przeprowadza się pierwsze zebranie wstępne, sprawdza się, czy sprawa jest gotowa do rozpatrzenia, aw szczególności w jakim stopniu prokurator dobrze wykonał swoje obowiązki.

Identyfikacja braków prowadzi do zwrotu sprawy do prokuratury, a następnie zostaje przekazana badaczowi lub badaczowi.

CPC określa niekompletny wykaz okoliczności, które zobowiązują prokuratora do przekazania sprawy. Jednocześnie sprawa może być zbadana wraz z nimi. Jaka jest różnica?

Podczas gdy sprawa znajduje się w rękach prokuratora, może podjąć działania zmierzające do uzyskania nowych dowodów, aby wyeliminować błędy popełnione przez badacza lub badacza.

Sędzia ma podobne uprawnienia, ale celem ich stosowania jest zapewnienie równości stron w procesie sądowym. Po rozstrzygnięciu spraw można uznać za słuszne, błędy, które nie są wyeliminowane przez prokuratora, mogą doprowadzić do uniewinnienia przestępcy lub poważnego złagodzenia kar, na które zasługuje.

Sąd nie jest stroną oskarżenia, ale osobą trzecią i ma dwa sposoby: albo skazać lub uniewinniać osobę. Wcześniej sąd mógł przesłać sprawę do dalszego dochodzenia w wyniku rozpatrzenia co do istoty sprawy, obecnie nie ma takiej możliwości.

Prokurator decyduje dokładnie, jakie działania należy podjąć. Sędzia ma prawo dać tylko częściowe instrukcje, zwłaszcza jeśli chodzi o usztywnienie oskarżenia, aby nie przesądzać o przyszłym werdykcie.

W przeciwnym razie podejmuje się decyzję o zbadaniu zasadności sprawy.

Część 3 art. 37 kodeksu postępowania karnego zobowiązuje prokuratora do wspierania ścigania, broniąc państwa prawa. Nie można ukryć faktów i dowodów, które łagodzą zarzut lub w pełni uzasadniają pozwanego.

Prokurator ma prawo:

• Zadaj pytania, aby przetworzyć uczestników, świadków, ekspertów;
• Uczestniczenie w badaniu dowodów;
• Pisz petycje.

Powstanie okoliczności, które usprawiedliwiają osobę, zobowiązują go do rezygnacji z opłaty. Jeśli znamy się później, protest przeciwko werdykcie. Obsługuje go zarówno prokurator, który początkowo brał udział, jak i wyższy rangą urzędnik departamentu.

Zgodnie z art. 37 RFN CCP prokurator rozszerza swoje działanie na wszystkie etapy procesu. Jest to realizowane bezpośrednio lub ujawnione w innych przepisach. Na przykład prawo do rezygnacji z zarzutu mówi, że jest ono wykorzystywane w sposób i na zasadach ustanowionych przez CCP.

Prokurator ma znaczne uprawnienia i sposób, w jaki je wykorzystuje, promuje ochronę praw obywateli, a przeciwnie, stanowi niezgodność z prawem.