Co znosi żona Stalina?

W 1909 r. Zmarła pierwsza żona Stalina, Ekaterina Svanidze. Ta śmierć była dla niego wielką stratą. Nie skłonny do wyrażania emocji, a nawet do barwnej mowy, już nie był młody rewolucjonista mówił o zimnym kamieniu, który wszedł w jego serce. Kto wie, jak historia świata rozwinie się, jeśli ten lodowaty i twardy temat nie wywarł presji na przyszłego lidera największego kraju na świecie? Jednak subjunktywne nastroje tej nauki są obce.

Z jego ukochanej żony był syn Jakowa, nadal całkiem niemowlę. Nie miał czasu na wychowanie ojca, miał inne rzeczy do zrobienia. Chłopiec wychowywał się wraz ze swoją babcią, matką Katarzyną (Kato) w Tbilisi, potem studiował w Moskwie – najpierw w szkole, a potem na uniwersytecie, na elektrotechniki. Stosunki między synem a ojcem są trudne do opisania, jest mało materiału do poświadczenia o nich. Fakty mówią o nieudanej próbie samobójczej z powodu nieszczęśliwej miłości. Strzał w klatkę piersiową został potępiony przez ojca Jakuba, w rzeczywistości został zaprzeczony w domu.

Czy sowiecki dyktator lubi najstarszego syna, trudno jest powiedzieć. Cały kraj podziwiał odwagę Stalina, który odmówił ocalenia porucznika Dzhugaszwilego, który został uwięziony przez Witebsk i który praktycznie potępił go śmiercią. Z drugiej strony, przez całe lata po śmierci syna, szefa światowego ruchu komunistycznego, nosił czarną koszulkę pod tuniką jako znak żałoby, ukryty w jego życiu.

Druga żona Stalina, Nadezhda Siergiejna Allilujeva, była o piętnaście lat młodsza od swojego męża. Córka profesjonalnego rewolucjonisty, urzekła obrazem romantycznego wojownika, który powrócił z wygnania po rewolucji lutowej. Miała wtedy szesnaście lat, a trzydzieści osiem lat przyszłego sekretarza generalnego Komitetu Centralnego CPSU (b).

Aktywna pozycja życia, brak doświadczenia, naiwność i skłonność do rewolucyjnego romantyzmu podrażniały męża, aspirujące do władzy i władzy.

Osobista skromność dotarła do skradzionych – wielu kolegów i liderów organizacji, w których Nadezhda Alliluyeva pracowała, nie wiedziała nawet, że jest żoną Stalina. Nawet chciała zostać wydalona z partii w 1921 roku, oskarżając go o bierność i anarcho-syndykalizm (wtedy można było powiesić wszelkiego rodzaju "isms" na mężczyźnie), ale jej mąż interweniował. A Nadyusza pracowała gdzieś, ale w sekretariacie Lenina, Pravdzie i redakcyjnej radzie i kulturze, a także studiowała w Promakademia. Tam, ani nauczyciele, ani studenci wiedzieli, że żona Stalina jest obok nich.

W 1921 r. Mieli córkę, córkę Vasily i córkę Svetlany w 1926 r. Wiadomo o życiu drugiej rodziny Józefa Vissarionowicza znacznie więcej niż o pierwszym. Stało się to możliwe dzięki książce "Dwadzieścia listów do przyjaciela" opublikowanej w 1967 roku na Zachodzie. Córka dyktatora Kremla ujawniła wiele tajemnic i szczegółowo opisała swoje życie.

Druga żona Stalina popełniła samobójstwo w tajemniczych okolicznościach po bankiecie w Woroszylu z okazji piętnastej rocznicy rewolucji październikowej. Przy stole mój mąż zachowywał się niegrzecznie, a być może wywołał samobójstwo. Było kilka wersji wydarzeń, które miały miejsce, od zaangażowania Nadezhdy Alliluyevy w antyrządową fabułę, do ciągłych bolesnych migren, ale prawda nie jest już rozpoznawana.

Na grobli żony Stalina pomnik został wzniesiony, bardzo piękny i wyrazisty. Poza nazwiskiem, nazwiskiem i datami na nim, wskazana jest partycja: "członek CPSU (b)".