Wyzwolenie Moskwy od Polaków w 1612 roku

Jednym z punktów zwrotnych w historii kraju może być śmiało nazywany wyzwolenia Moskwy od Polaków w 1612 roku. Jest wtedy zdecydować, czy państwo rosyjskie. Trudno przecenić znaczenie tego dnia dla przyszłych pokoleń. Weźmy inny wygląd w tym ważnym wydarzeniu, po wielu wiekach, a także dowiedzieć się, co sprawiło, że dowódca wojskowy podczas wyzwolenia Moskwy od Polaków, aby odnieść sukces.

prehistoria

Ale najpierw niech dowiedzieć się, jakie wydarzenia poprzedziły wyzwolenie Moskwy od Polaków.

Konfrontacja Rzeczypospolitej, która jest faktycznie federacją Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego, z państwem rosyjskim rozpoczęła się w czasach Ivana Groznogo. Następnie, w 1558 roku, to złamał słynny wojny inflanckiej, realizuje swój cel, aby uzyskać kontrolę nad ziem nadbałtyckich. W 1583 roku wojna zakończyła się podpisaniem pokoju, który okazał się być bardzo korzystne dla Rosji. Ale w ogóle, to świat sprzeczności pomiędzy rosyjskim i sferę Commonwealth nie jest dozwolone.

Po śmierci Ivana Groznogo w 1584 roku rosyjskiego tronu został zajęty przez jego syna – Fiodora. Było to ludzie raczej słabe i chore, w którym władza królewska została znacznie osłabiona. Zmarł w 1598 roku, nie pozostawiając spadkobierców. Doszedł do władzy, brat żony Feodor – Boyar Borysa Godunowa. To zdarzenie miało raczej tragiczne konsekwencje dla Rosji, gdyż uciąć Rurik dynastii, który panował stan ponad siedmiuset lat.

Wewnątrz rosyjski królestwo rosło niezadowolenie z polityki Borysa Godunowa, który wielu uważany jest oszustem, bezprawne przejęcie władzy, a w jednym czasie podobno kazał zabić prawowitego dziedzica Ivana Groznogo.

Ta napięta sytuacja w kraju może być bardzo użyteczne możliwości ułatwione obcej interwencji.

oszuści

Rządząca elita Rzeczypospolitej zdają sobie sprawę, że poza jej głównym rywalem jest rosyjski królestwo. Dlatego upuść Rurikovich dynastia służył jako swego rodzaju sygnał, aby rozpocząć przygotowania do inwazji.

Jednak, aby otworzyć wojnę sama Rzeczpospolita nie był gotowy, więc ich intrygi wykorzystywane pretendent Grigoriya Otrepeva, podszywać Dmitry – który zmarł w dzieciństwie, syn Ivana Groznogo (według innej wersji, zabity na rozkaz Borysa Godunowa), za który otrzymał przydomek – fałsz Dmitry.

Armia Falsdmitry zatrudnieni przy wsparciu polskich i litewskich magnatów, ale nie są oficjalnie wspierane przez Rzeczpospolitą. To najechał Rosję w 1604 roku. Wkrótce zmarł car Borys Godunow i jego szesnastoletni syn Fedor nie był w stanie zorganizować obronę. Polskie wojsko Grigoriya Otrepeva zdobyty w 1605 w Moskwie, i ogłosił się królem Dmitrij I. Jednak w następnym roku zginął w zamachu. Następnie został on zabity off znaczną część Polaków, przybyłych z nim.

Nowy rosyjski car stał Wasilij Szujscy, który był przedstawicielem bocznej gałęzi Ruryka. Ale duża część ludności Rosji nie został uznany przez obecnego władcy.

W 1607 roku na terytorium Wspólnoty, nowy oszusta, którego prawdziwe nazwisko nie jest znane. Wszedł do historii jako Dymitr Samozwaniec II. Był wspierany przez potentatów, którzy wcześniej rozpoczęli rewoltę przeciwko polskiego króla Zygmunta III, ale przegrał. Oceń pretendent stał miasto Tushin, ze względu na to, co Dymitr Samozwaniec II był nazywany Tuszyno złodzieja. Jego wojska pokonały armię Szumski i oblegał Moskwę.

Wasilij Szujscy próbował negocjować z Zygmunta III, który wycofał swych poddanych. Ale nie miał prawdziwego dźwigni, a nie chce tego robić. Następnie rosyjski car zawarł sojusz ze Szwedami. Sojusz ten ma na celu pomóc w Szwecji przed fałszywym Dmitry II pod względem przekazywania wielu rosyjskich miastach w Szwecji, a także sojusz przeciwko Polsce.

Wymagania otworzyć polską interwencję

Głównym pretekstem do początku polskiej interwencji stała się rosyjsko-szwedzki sojusz. To dało formalnego pretekstu Rzeczypospolitej wypowiedzieć wojnę Rosji, jako jeden z celów sojuszu jest tylko opozycja w Polsce.

W większości krajów Wspólnoty w tym czasie doszło do umocnienia władzy królewskiej. Było to spowodowane faktem, że Korol Sigizmund III w 1609 stłumił powstanie podobało szlachcie, która trwała trzy lata. Teraz jest to możliwe do ekspansji zewnętrznej.

Dodatkowo konflikt rosyjsko-polskiego od wojny inflanckiej, nie odszedł, a ukryte polskiej interwencji w postaci nieformalnego wsparcia oczekiwanego rezultatu nie pozwolić oszustów.

Czynniki te dostarczyły impuls na decyzję o rozpoczęciu inwazji sił Rzeczypospolitej na terytorium rosyjskiego państwa, w celu dostosowania go pod jego pełną kontrolą. Zaczęli łańcuch zdarzeń, który łączy stolicy Rosji było zajęcie armii polsko-litewskiej, a następnie wyzwolenie Moskwy od Polaków.

Wychwytywanie Moskwie Polaków

Na jesieni 1609 roku polska armia prowadzona przez hetmana Stanislava Zholkevskogo najechał terytorium Rosji i oblężenie Smoleńska. W lecie 1610 roku pokonali w decydującej bitwy armii rosyjskiej Kłuszynem-szwedzkiej i przybył do Moskwy. Z drugiej strony Moskwa pokrył hosta Falsdmitry II.

Tymczasem bojarzy Vasiliya Shuyskogo został obalony i uwięziony w klasztorze. Założyli system, który jest znany pod nazwą Rady z siedmiu. Ale szlachta uzurpował moc były niepopularne wśród ludzi. Mogą one faktycznie kontrolować tylko Moskwa. Obawiając się, że rząd może uchwycić bardziej popularne Fałszywe Dmitrij II, szlachta poszła do rwetes z Polakami.

Na mocy porozumienia, syn polskiego króla Zygmunta III, Władysław stał rosyjski car, ale konwersja do prawosławia. Na jesieni 1610 roku armia polska weszła w Moskwie.

pierwszy milicja

Tym samym kapitał Rus niewoli Polaków. W pierwszych dniach zaczęli ekscesów, które naturalnie wzbudziło niezadowolenie miejscowej ludności. Getman Żółkiewski opuścił Moskwę i poprowadzić polski garnizon w mieście lewo Aleksandra Gonsevskogo.

Na początku 1611 pod kierownictwem Prince Dmitry Trubetskoy, P., J. Zarutsky Lapunow została utworzona tak zwany pierwszy milicję. Jego celem było – aby rozpocząć wyzwolenia Moskwy od Polaków. Główną siłą gospodarze były Riazań nobles Tuszyno i Kozaków.

Żołnierzy podszedł Moskwa. Jednocześnie w powstaniu przeciwko okupantem, ważnej roli, jaką odgrywają Dmitry Pozharsky, przyszłego szefa wojskowego podczas wyzwolenia Moskwy od Polaków.

W tym czasie milicja była w stanie podjąć China Town, ale różnice w niej doprowadziły do zabójstwa jednego z liderów – Prokopa Lapunowa. Ze względu na ten fakt, milicja zerwała. Celem kampanii nie został osiągnięty, a wyzwolenie Moskwy od Polaków nie miało miejsca.

Powstawanie II Milicji

To przyszło w 1612 roku. Wyzwolenie Moskwy od Polaków stał się celem drugiego milicji została utworzona. Inicjatywa jego powstania pochodziły z handlu i rzemiosła klasy Niżnym Nowogrodzie, który poniósł wielki ucisk i strat w czasie polskiej okupacji. Niżny Nowogród nie uznają żadnej władzy Dymitr Samozwaniec II, ani Vladislav Zhigmontovicha – polskiego księcia.

Wiodąca rola w tworzeniu Milicji Ludowej drugim grał Kuzma Minin, który służył Zemský naczelnika. Namawiał ludzi do zjednoczenia się w walce przeciwko najeźdźcy. W przyszłości, zasłynął jako dowódca wojskowy podczas wyzwolenia Moskwy od Polaków i jako bohatera ludowego. I choć Kuzma Minin był prosty rzemieślnik, który był w stanie zjednoczyć masy ludzi przybyło do jego wywołania Niżnym Nowogrodzie z innych części Rosji.

Wśród przybyłych był książę Dmitry Pozharsky, inny człowiek, który zyskał sławę jako dowódca wojskowy podczas wyzwolenia Moskwy od Polaków w 1612 roku. Wezwała milicji do walnego zgromadzenia, prosząc księcia pozharsky prowadzić naród w walce z najeźdźcą. Książę nie mógł odrzucić wniosek, i wojska, zaczął się kształtować pod kierownictwem Minina i jego ludzie.

Trzon milicji składał Niżny Nowogród garnizon złożony z 750 osób, ale wywołanie pochodzi od ludu usług Arzamas, Vyazma, Dorohobuż i innych miastach. Należy zauważyć wysoką zdolność Minina i Pozharsky w formowaniu ręcznym wojsk, w koordynacji z innymi miastami Rosji. W rzeczywistości są one uformowane ciało, które pełni rolę rządu.

Później drugi milicji ludowej w wyzwoleniu Moskwie z Polakami, kiedy przyszło do stolicy, uzupełnione przez niektórych grup zawalił pierwszego milicji.

Tak więc, na przewodzenie Minin i Pozharsky znaczną siłą została utworzona w stanie skutecznie przeciwstawić się intruzów. W ten sposób rozpoczęła wyzwolenia Moskwy od Polaków w 1612 roku.

Osobowość Dmitriya Pozharskogo

Teraz omówmy dokładniej o tożsamości osoby, która zasłynęła jako szef wojskowej podczas wyzwolenia Moskwy od Polaków. To Dmitry Pozharsky było ludzi na rozkaz naczelnego przywódcy milicji, i to zasłużenie należy do dużej części wkładu do tego chwalebnego zwycięstwa. Kto był?

Dmitry Pozharsky należała do dawnej książęcej rodziny, która była filią stronie linii Rurik Starodubskaya. Urodził się w 1578 roku, czyli w momencie tworzenia bojówek na jesieni 1611 roku, był o 33 lat. Ojciec był książę Michaił Fiodorowicz Pozharsky i matka – Maria Fiodorowna Berseneva-Beklemisheva że nazwy, dał w posagu, Dmitry urodził.

Usługa publiczna Dmitry Pozharsky wrócił za panowania Borisa Godunova. Przyszły dowódca wojskowy, dowódca wyzwolenia Moskwy od Polaków, pod cara Wasyla Shuyskom prowadził jedną z grup, które opór armię Dymitr Samozwaniec II. Potem został mianowany gubernatorem Zaraiskiy.

Później, jak już wspomniano powyżej, Pozharsky był zaangażowany w organizację powstania przeciwko Polakom w Moskwie podczas istnienia Milicji Pierwszych Ludowej.

Oczywiście, ludzie, którzy walczyli tak ciężko przeciwko obcej interwencji, nie mógł odpowiedzieć na wezwanie Kuźmy Minina. Nie ostatnia rola, że Dmitry Pozharsky poprowadził milicję, był fakt, że miał posiadłość w pobliżu Niżny Nowogród Niżny Nowogród czyli stanowiący trzon armii, uznała je za własne.

To właśnie był człowiekiem, który prowadził milicję w wyzwolenia Moskwy od Polaków.

Marsz na Moskwę

Zorientowaliśmy się, kto dowodził wyzwolenia Moskwy od Polaków, teraz skupmy się na koleje kampanii.

Milicja przeniósł się pod koniec lutego 1612 w Niżnym Nowogrodzie nad Wołgą w górę w kierunku Moskwy. W miarę postępów, nowi ludzie dołączył do niego. Większość osiedli spotkał milicję z radości, a gdzie lokalne władze próbowały naprawić opozycji, jak to było w Kostroma, one zostały odrzucone i zastąpione przez rosyjskich żołnierzy lojalnych wobec ludu.

W kwietniu 1612 milicja przyszła do Jarosławia, w której próbka jest prawie sierpnia 1612. Tak więc, Jarosław stał się stolicą tymczasowy. Ten okres rozwoju ruchu wyzwoleńczego przyjęła nazwę „stojący w Jarosławiu.”

Dowiedziawszy się, że zbliża się do Moskwy wojska hetmana Chodkiewicza, aby zapewnić jego obrony, Pozharsky pod koniec lipca natychmiast wysłał kilka oddziałów jarosławskim, którzy rzucili się natychmiast do stolicy, a w połowie sierpnia, wszystkie siły milicji były skoncentrowane w Moskwie.

Siły stron

Stało się jasne, że miał decydującą bitwę. Jaka była liczba żołnierzy w walczącymi stronami oraz ich rozmieszczenie?

Łączna liczba żołnierzy, którzy byli podporządkowane Dmitry Pozharsky nie przekracza ośmiu tysięcy osób, według źródeł. Trzon wojsk kozackich oddziałów były liczbę 4000 osób i tysiąc łuczników. Poza Pozharsky Minina i dowódców milicji były Dmitry Pozharsky-Łopata (spokrewniony z głównych sędziów) i Ivan Khovanskiy-Large. Tylko ostatni z nich w tym samym czasie nakazał znaczne jednostek wojskowych. Reszta albo jako Dmitriyu Pozharskomu, miał dowodzić stosunkowo małych jednostek lub doświadczenia lidera całkowicie nieobecne, jak w Pożarski, łopaty.

Dmitry Troubetzkoy, jeden z liderów pierwszej Milicji, doprowadziło do bardziej w 2500 Kozaków. Mimo, że zgodził się pomóc wspólną przyczynę, ale jednocześnie zastrzegł sobie prawo do nie realizowania zleceń pozharsky. Tym samym łączna liczba wojsk rosyjskich była 9500-10 000.

Liczba polskiego wojska hetmana Chodkiewicza, zbliża się do Moskwy, po zachodniej stronie, było 12 000 osób. Główną siłą w nim były numer Zaporoże Kozaków 8000 żołnierzy pod dowództwem Aleksandra Zborovskogo. Najbardziej wydajny część wojsk miał prywatnego oddział numer Hetman 2000.

Dowódcy wojsk polskich – Chodkiewicz i Zborowski – miał spore doświadczenie wojskowe. W szczególności wyróżnia Chodkiewicz w tłumieniu Powstania niedawnej szlachtę, jak również w czasie wojny, Szwecja. Wśród innych dowódców należy zauważyć Nevyarovskogo, Grajewski i Koretsky.

Ponadto 12.000 żołnierzy, które doprowadziły do Chodkiewicza w Kreml wciąż trzy tysiące polski garnizon. Zaprowadzili Jets i Nicholas Iosif Budilo. To też występowały bojowników, ale bez talentu wojskowego.

Tym samym łączna liczba polskich wojsk osiągnęła 15 000 osób.

Rosyjska milicja był położony w pobliżu murów White City, natomiast pomiędzy polskim garnizonem zakorzenione w Kremla, a wojska Chodkiewicz jest między młotem a kowadłem. Ich liczba była mniejsza niż Polaków, a dowódcy nie mieli jak najwięcej doświadczenia wojskowego. Wydawało się, że los milicji uszczelnione.

Bitwa o Moskwę

Tak więc, w sierpniu 1612 roku rozpoczęła się bitwa, która doprowadziła do wyzwolenia Moskwy od Polaków. Rok tej walce zawsze wszedł do historii Rosji.

Pierwszy rozpoczął atak wojsk Hetman Chodkiewicz przez rzekę Moskwę, dotarli do bramy klasztoru, gdzie Nowodziewiczy stężonym milicji. Zaczął konia bojowego. Polski garnizon próbował ataków z jej wzmocnienia, a książę Troubetzkoy czekał i nie spieszyć z pomocą Pożarski. Trzeba powiedzieć, że wojsko Komendant wyzwolenia Moskwy od Polaków całkiem rozsądnie, że nie jest możliwe, aby wstępnie rozdrobnić pozycje wroga milicję. Chodkiewicz musiał wycofać.

Następnie Pozharsky zmienił dyslokacji wojsk przenieśli w Zamoskvorechye. Decydująca bitwa miała miejsce w dniu 24 sierpnia. Hetman Chodkiewicz znowu rzucił swe wojska do walki, chcąc zmiażdżyć mniejszą liczbę milicji. Ale okazało się, jak miał nadzieję. Wojska rosyjskie ustępowali, w uzupełnieniu do bitwy, w końcu połączył siły Trubetskoy.

Wyczerpani przeciwnicy postanowili odpocząć. Do wieczora, milicja udał się do ofensywy. Oni zajęli pozycje wroga i zmusił go do odwrotu Mozhaisk miasta. Widząc to polski garnizon został zmuszony do poddania milicję. Tak zakończyła się wyzwolenia Moskwy od obcych najeźdźców.

Efekty

Wyzwolenie Moskwy od Polaków w 1612 roku został złamany całą wojnę rosyjsko-polski. Jednak akcja wojskowa trwała jeszcze długo.

Wiosną 1613 roku został wprowadzony do przedstawiciela nowego królestwa dynastii Romanowów – Michaił Fiodorowicz. To służył jako znaczącego wzmocnienia rosyjskiej państwowości.

Pod koniec 1618 roku, została ostatecznie zawarta Deulino rozejmu pomiędzy rosyjskim i polskim. Według wyników tego rozejmu, Rosja była zmuszona dać duże obszary Rzeczypospolitej, ale zachował najważniejsze – swoją państwowość. W przyszłości, to pomógł jej odzyskać utraconą ziemię, a nawet uczestniczyć w sekcji większość Rzeczypospolitej.

Wartość wyzwolenia Moskwy

Trudno przecenić znaczenie uwolnienia kapitału rosyjskiego dla historii kraju. To wydarzenie pomogło utrzymać państwo rosyjskie w trudnej walce z najeźdźcami. W związku z tym, w bitwie pod Moskwą jest wpisany we wszystkich podręcznikach historii Rosji i jest jednym z najbardziej znaczących dat.

Pamiętaj nas i liderów milicji II – książę Pożarski i Kuzma Minina, którzy przez długi czas mają status bohaterów narodowych. Oni poświęcają święta, umieścić pomniki upamiętniające.