Valery Belyakovich – reżyser teatralny: biografia, życie osobiste, przyczyną śmierci

Trudno sobie wyobrazić, że to nie jest: napięty, piękny, pełen energii i niepohamowany tryskająca energią. W jednej z wielu wywiadów telewizyjnych wskazał formę unpresentable. Obraz nie pasuje do chwały i regalia, kompletny brak biurokracji w ubraniu. On odpowiedział jak zwykle uroczo prosty: krawat wiąże więcej – duszenie.

Belyakovich Valery Romanowicz – człowiek-wulkan. Verse krawat, marynarka nie jest oswojony, to nie pasuje do ram trywialne męskich mundurów, ale spotkała go na ulicy, wśród wielu ludzi, niemożliwe do pominięcia, zbyt niezwykłe. Teraz już nie spotka. Jest to trudne i bolesne, aby zastąpić aktualnie czasownika „jest” do „was”.

Z wywiadu z Lydia Fedoseeva-Shukshina

Aktorka mówi, że wyglądała wydajność „Strokes do portretu” i był w szoku. Widziała świat Wasilij Szukszyn: autentyczny, żywy i głęboki, zmontowany kawałek po kawałku i zrekonstruowany na podstawie opowiadań, listów artysty. Minimalna sceneria: muzyka i światło, ale niesamowita siła. To jeszcze nie udało się nikomu, konkluduje Artist Ludowej RSFR i dodaje: córki, córki przyjaciół, a teraz uważa się za zaszczyt dostać się do teatru.

Co jest ważne w aktora?

Dla litsedeya najważniejsze – oczy, ich przepych, dekoracje i kostiumy nie zastąpi, aktor musi być w stanie utrzymać publiczność w napięciu, powiedział Valery Belyakovich. Był w stanie zrobić te oczy płonęły z pasją. Wiktor Avilov, Michael Trykov, Nadieżda Badakova Gennady Kolobov, Sergey Belyakovich (Brother) – normalne chłopcy i dziewczęta z obszaru roboczego Moskwie Vostryakovo, stają się wiodącym aktorów teatralnych w południowo-zachodniej.

Wszystko zaczęło się w bibliotece

Pracował jako kierownik biblioteki w swoim okręgu domu, próby natychmiast. Publiczność – faceci pracujący margin: pijących i chuligaństwa.

Dwa razy w tygodniu, Valery Belyakovich udał się do Pałacu Pionierów, drugi dom, doprowadziła grupę dzieci. W pałacu udał się do studia z siedmiu latach play-aktorskiej. Wystawił ze studentami play „Nightingale” przez Andersena. Następnie biblioteka dla dzieci i grupę tworzyli trzon Teatru na południowym zachodzie.

Małe pokoje w losie Valery Belyakovich

Apartament studio żył cztery: ojciec, matka, on i jego brat. Radował łazienki. Ich dzieci, rozczarowująca lokomotywa, dostarczane do materiałów roślinnych. Wysapał pod oknami, zagrzmiał, nucił. Na dole zakładu żył jego życie, rodzina była częścią.

Pierwsze występy zostały pokazane w 6 kwadratowego pokoiku w bibliotece. m, 30 osób zakleszczony, małpa zawieszony na parapety.

Pomieszczenie pod teatrem, skierowanych do młodych entuzjastów, ogólnie rzecz biorąc, tak nie jest – czapka miał być zbudowany własnymi rękami, a później – zdenerwować. Nie ma pieniędzy, z pobliskich budynków „zabrane” wszystko w jednym rzędzie: cegieł, płyt, kształtek. Avilovsky ciężarówka (przyszły słynny aktor pracował jako kierowca) dokładnie dostarczone na miejsce, na tej samej nocy pozwolono romans pieniądze skradzione, zbudowany. Rok urodzenia amatorskiego teatru-studio – 1977.

Rodzina – twierdzą snów?

Gdzie i jak przychodzą do teatru swojego życia, nie potrafił wytłumaczyć. – rodzice są prostymi ludźmi. Ojciec trzech klas polskiej szkoły, matka „uczelni” – stanowisko przewodniczącego kołchozu, spadła na nią 17 lat. Temperament nieokiełznana energia na krawędzi, piosenek, rymowanek. Przed szkołą żył u babci w miejscowości osiedlenia Gorodets na Ryazanschine. Nie było energii elektrycznej w okresie zimowym w chacie obok ludzie skulonej nowonarodzonych jagniąt, ale blisko – przestrzeń Jesienin, ziemi, dając bryłki wrodzone. Dla rodziców teatralne traktowane z podejrzliwością, nie ufa w zawodzie: pobłażania sobie i po prostu.

W „złoty ślubnych” dzieci, Siergiej i Valery, grał dla jego drogi stary na scenie Teatru ojczystej Southwest odtwarzany „braci”.

Valery Belyakovich, reżyser, biograficzne fakty

1. 1964 TYuM (Teatr młodych Moskali), grając tam aż do 1969 roku. Po szkole – nieudana próba, aby zapisać w szkole teatralnej. Tymczasowo zmienia kierunek: istnieje szkoła zawodowa.
2. 1969-1971 gg. – służba wojskowa. Dalej – Egzaminy wstępne do teatru w Moskwie. Całej awarii.
3. 1971 Valery Belyakovich przyjęty w studio G. I. Yudenicha teatru eksperymentalnego, wchodzi do nauczania na specjalności „języka rosyjskiego i literatury.”
4. 1973 GITIS, Motion-rate cast Gonczarowa. Że nie studiował przez rok, zrezygnował: konflikt z głowy.
5. 1976-1981 gg. Walerij Romanovich Belyakovich ponownie włączono GITIS. Badania w B. i Ravenskih.

Rodzimy Teatr w Southwest

Valery Belyakovich – reżyser, self-made, odlewane i trupy. Teatr piwnicy na krawędzi legendzie. W 1985 roku został uhonorowany tytułem „obywatel”. Tutaj nikt nie wahaj pracy: myte, szyte, wystawiony światło, strzeżone. sam mistrz mógł i zastąpić przełożonego, aby spojrzeć w oczy widza: co było myśleć o niczym? Konieczne jest zatem konieczne jest: weź szmatkę i miotła, snobizm – nie jego mocną stroną. Matka przyszła do Moskwy, dostał pracę jako dozorca i nie waha: Dlaczego nie? Jest to ważne nie mury – ludzie. On formuje je praktycznie z niczego. Victor Avila – hałaśliwy Przedmieścia lad stolicy, następnie jego nazwę i teatr Valery Belyakovich postrzegany jako całość. Rola Hamleta, znakomicie grany przez nich na Edinburgh Festival Theatre, zdobyła publiczność. Angielski komunikat prasowy potwierdził najlepszy wśród dzieł obcych.

Żony, dzieci, miłość

Mówił entuzjastycznie o miłości: to jest, kiedy aktor i reżyser, aby zrozumieć siebie nie jest w słowie, w geście, w ciszy, łączenie w jedną całość duchowego. Tak było z Avilov, jego brat Siergiej. Jeśli dziennikarze to pytanie bezpośrednio, „Valery Belyakovich życie osobiste do ciebie, co to znaczy?” – Nie odejdę z odpowiedzią.

Dwóch synów. Po pierwsze – Zadzwoniłem armię. Urodził się w trakcie swojej służby wojskowej. Nasz bohater grał Santa Claus Dziewczyna – Snow White: wynik jest logiczne i naturalne. Wtedy dobry bajka zamienia się w dramat. Dziewica urodziła i przekazał dziecko do sierocińca. Po raz pierwszy widział swojego syna przez 16 lat, ponieważ połączenie nie zostanie przerwane. Po drugie – Roman, z nim wszystko jest w porządku: reżysera telewizyjnego, mieć rodzinę.

Żona – Valentina Shevchenko. Znał ją od dzieciństwa, mieszkali razem przez krótki czas, relacja jest zawsze zachowana. On myślał o sobie jako „samotny wilk” zbyt intensywnym stylem życia. Westchnienia, bukiety – nie dla niego.

Life – znowu praca, praca i praca

Kipiącej energii blisko obrzeżach Moskwy. Walerij Romanovich Belyakovich sprawia dramaty Czechowa w Teatrze Artystycznym. Gorky MTYUZ, Nowa Opera, dużo pracy w prowincjonalnych teatrach: Penza, Biełgorod, Niżny Nowogród. Wykłada dla studentów GITIS w Rosji za granicą.

25 lat ciężkiej pracy w Japonii. Produkcja „Romea i Julii”, Moliera – Tokio, Chicago – „Karczmarz”. W Stanach Zjednoczonych i Japonii przebywał wiele razy i przez długie okresy czasu.

Valery Belyakovich (reżyser), wystawił występy w zadziwiająco krótkim czasie: dwa tygodnie lub mniej. Jak to możliwe? Niewiarygodne! Stanął do obejrzenia rozmówcy: aktora i reżysera spektaklu – pojedynczy nerw. Tylko wtedy jest gwarantowany sukces.

Wszystko rosyjski odkrywa go w programie „Sąd idzie” na NTV i „rozpoznania sprawy” na RTR.

ostatnie lata

On buduje swój dom z kina domowego w nim, pisze książki. Belyakovich Valery Romanovich prowadził Dramat Teatr Stanisławskiego, gdzie trudny zespół, złożona, skomplikowane relacje, lata trwającej intrygi. Pierwszy dzwonek – Coma. Miesiąc w szpitalu, w probówkach, martwe ciała, wzroku: przyjść przyjaciół, martwe i żywe, były zachęcające. Wspinać się, wrócił do teatru, teatru Valery Belyakovich. On zdobył prawo to ich dom i rodzina rozważenia. Ostatnio powiedział na premierze telewizyjnej „Makbeta”, on wyglądał na zmęczonego, ale jak zawsze, był genialny. Nie miał dużo.

Valery Belyakovich. Przyczyna śmierci

Zmarł w dniu 6 grudnia 2016 roku w 67 roku życia th. Przed oczami beznamiętny karcie szpitalnej: Valery Belyakovich. Przyczyna śmierci – ostre sercowego i niewydolności płuc. Zachorował w kraju, lekarze nie są zapisywane, zgon nastąpił w zakładzie opieki zdrowotnej. A dzień śmierci, dzień pogrzebu aktora teatru w południowo grał jego występy. Dla niego i dla siebie. Wiedzieli, że chciał zrobić najlepszy teatr na świecie, samo życie – mniej brutalne. Artysta Ludowej Rosji jest pochowany w Vostryakovsky cmentarza.