Dialektycznego Sposób poznawczych Hegla

Dialektyczna metoda wiedzy uwzględnia wszystkie zjawiska i procesy połączeń, współzależności i rozwoju. Dialektyka, jako nauki, najpierw pojawiła się jako sztuce sporu: jest to zjawisko tłumaczone oznacza słowo „dialektyczną”. Dialektyczna metoda poznawania świata został założony przez Sokratesa i dalej jego rozwoju dzięki sofistów. Dialektyka jako metoda analizy wiedzy i fakt został zaproponowany pierwotnie przez Heraklita (każdy wie swoje słynne zdanie: „Wszystko płynie, wszystko się zmienia”), a następnie opracowane przez Zenona, Kanta i innych zwolenników. Ale to absolutnie kompletna i doskonała forma dialektyki Hegla go dał. W związku z tym metoda dialektyczna wiedzy w formie, w jakiej znamy, opracowany i przedstawiony przez Hegel nazywa dialektyki heglowskiej.

W słowach dialektycznego Hegla metody poznania jest „duch jazdy prawdziwej wiedzy” i opiera się na zasadzie, że co zawartość każdej nauki i potrzeby komunikacji wewnętrznej.

Hegel, dialektyczna metoda opracowania studium, analizie wszystkich ważnych i podstawowych kategorii filozofii i formułuje trzy podstawowe prawa dialektyki.

Pierwsze prawo – to prawo przechodzenia ilości w jakość i odwrotnie. Prawo to opisuje i definiuje mechanizmy siebie. Aby swobodnie pracować z pojęciem „jakość”, „ilość” i „środek”, Hegel dał im determinacji i wezwał trzech form istnienia idei. Jakość twórca dialektyki zwane wewnętrznymi definicja przedmiotu lub zjawiska, które z reguły charakteryzuje przedmiotu lub zjawiska. Różnorodność jakość życia zjawisk i obiektów jest ich specyficzność, który pozwala odróżnić jeden obiekt (zjawisko) z drugiej, tworzą niepowtarzalną i cechy charakterystyczne.

Gegel twierdził, że cechy jakościowe dowolnego obiektu wyraża jego właściwości i właściwości opisanego zdolności przedmiot łączy się w pewien sposób, aby współdziałać i odnoszą się do innych zjawisk lub przedmiotów.

Wskazuje na przejście od ilościowego cech jakościowych Hegel podkreślić, proces odwrotny: przejścia liczby jakości. Niekończące się przejście od jednego do drugiego nie zaprzecza istnieniu pewnych właściwości obiektów lub zjawisk, a jedynie wskazują, że w pewnym momencie konkretna nieruchomość obiekt może zostać zastąpiony przez inny jakości co oznacza pojawienie się nowego środka – czyli jedności jakości i ilości. Konwersja ta pozwala odbierać nową jakość obiektu, co z kolei doprowadzi do przejścia do nowego wymiaru ilościowego.

Drugie prawo dialektyki nazywa się prawo jedności i walki przeciwieństw (prawo przenikania). Opisując drugie prawo Hegla odwołuje się do pojęcia „tożsamość”, „różnicy”, „sprzeczności”, „Kontrast”. Wszelkie zjawiska, według Hegla, jest wynikiem wewnętrznych sprzeczności i negacji stron i trendów. Dlatego Hegel dialektycznego boku integralnie biegunowość, które są w stanie i korelacji wzajemnej zależności.

Trzecie prawo dialektyki określają jako „negacji negacji”. Charakteryzuje ogólne wyniki i trendy ewolucji. Ustawa opiera się na negacji stare z pojawieniem się nowego, przejście od jednego do drugiego jakości. Ale to musi być trzymane trzema warunkami: przezwyciężanie starą, potem ciągłości rozwoju, a wreszcie, zatwierdzenie nowego.

Na tych trzech filarach – podstawowych praw dialektycznej metody opartej na wiedzy.