Litosfery płyty: teoria płyt litosfery

Teoria płyt litosfery – jeden z najciekawszych nauk geograficznych. mobilizm hipoteza (inaczej – dryf kontynentalny), po zapomniane, teraz ożył ponownie, dzięki odkryciu magnetyczne anomalie biegunów na przemian znaków, które są symetryczne grzbiety połowy morskie (osie), podstawowym namagnesowania, a także zmieniają się w czasie od położenia bieguna magnetycznego.

Powtarzające potwierdzenie pojęcia ekspansji oceanów wzdłuż osi połowie grzbietów oceanicznych obszarów peryferyjnych zostały uzyskane w toku wieloletnich badań, jak również w wyniku wierceń głębinowych. Znaczny wkład w badania i rozwój idei dryfu kontynentalnego (mobilizmem) wykonany sejsmolodzy. Poprzez swoje badania, można było wyjaśnić procedurę podziału stref sejsmicznych na powierzchni Ziemi. Okazało się, że obszary te są rozległe, ale dość wąskie: są one zbliżone do głównego łuku, wraz marginesie kontynentach i grzbietów oceanicznych połowie.

tektonika płyt

Ta hipoteza mobilizm nazywane „tektonika płyt”. Nie są one tak dużo – w sumie osiem głównych i pół tuzina mniejszych. Ten ostatni jest również nazywany mikropłytek. Największy płyta znajduje się w Pacyfiku, jest to cienka, łatwo przepuszczalna skorupy oceanicznej. W indo-australijskiej, Antarktydy, Afryki, Ameryki Południowej, Ameryki Północnej i Eurazji płyt skorupy kontynentalnej. Litosfery płyty mają różne granice (krawędzi) i powoli przesuwał się w poprzek powierzchni Ziemi. Gdy litosfery płyty różnią się krawędzie rozbieżne: dyspergujący postać płyty Rift strefy (szczelina), która odbiera wydzielaną substancję płaszcza. Na dolnej powierzchni, twardnieje i oceaniczna skorupa nagromadzenie występuje. Wszystko jest nowe, a nowy materiał płaszcza doprowadza do strefy Rift, rozszerza je i sprawia, że płytki przenieść Gdzie oni oddalają się od siebie, tworzą ocean, a jego wymiary są stale rośnie. Ten typ granic dziś nie wzdłuż osi mid-oceaniczny grzbietów i ryftowych stałe pęknięć.

Granice zbieżne są tworzone, gdy skorupy ziemskiej płyty są zbieżne. Jeśli zbliżają się do siebie w strefach kontaktowych występują dość skomplikowanych procesów, wśród których są dwie podstawowe naukowcy dedykowanych. Pierwszym z nich jest to, że kolizji płyt kontynentalnych i oceaniczny z nich zanurza się w płaszczu, a towarzyszy łamanie i wypaczenia. W strefie kolizji głęboko-Focus trzęsień ziemi występuje. Po kontakcie z płytą do płaszcza jest częściowo stopiony: jego najbardziej lekkie składniki po stopieniu ponownie rosnąć do powierzchni, staje się wykwity wulkanicznego. Gęstsze składniki stopniowo zanurza płaszcz, wprowadza się do granic rdzenia. To tak utworzony Pacyfiku Ring of Fire.

Kiedy dwie płyty kontynentalne grudek występuje. Można to zaobserwować w oblodzeniu kry lodowej i postęp naprzeciw siebie razdrablivayutsya. Gdy skorupy ziemskiej płyty zderzają się one kompresowane, a duże struktury góra są utworzone na krawędziach.

Teoria płyt litosfery

Przez lata i licznych obserwacjach, geofizyka ustalono średnią prędkość ruchu płyt litosfery. Powierzchnia utworzona w kolizji Hindustan i płytki z Afryki euroazjatyckiej płyty Alpine-Himalayan pas współczynnik kompresji zbieżności wynosi od 0,6 cm / rok w Himalajów i Pamiru i 0,5 cm / rok w Gibraltarze.

Teoria płyt litosfery stwierdził, że Europa oddala się od Ameryki Północnej w tempie około 5 cm / rok. Ale „żagle” z Antarktydy z Australii na około 14 cm / rok. Najwyższa prędkość oceanicznych płyt – są 4-7 razy wyższe niż prędkości kontynentalnych. Najszybciej – płyta Pacyfiku a najwolniej – Eurasian.