Co jest deklinacyjny pytanie? Od przypadku pytań i semantycznych

Nie jedno słowo z języka rosyjskiego we wniosku nie mogą istnieć niezależnie. Aby oświadczenie miała sens, musi istnieć związek między wszystkimi jego częściami. Jest to połączenie nazywa się składnia, która jest utworzona przez układ przypadku języka rosyjskiego. Razem z dziesięciu plag, ale uczy się w szkole sześć, ale w prosty mowy kiedyś wszystko w całości, chociaż są one kontrowersyjne stan deklinacyjny.

Rola przypadkach

Gdy połączenie zostanie utworzone wyrazy w zdaniu? Jaka część mowy tendencję? Jak tworzenie nowych form wyrazu? Jak zadawać pytania wśród członków sugestie? Co deklinacyjny pytania przymiotników, rzeczowników i inne części mowy? Te i wiele innych tematów związanych z tej części języka rosyjskiego uczy się w szkołach, począwszy od trzeciej klasy. W języku rosyjskim zmianie, lub oprzeć się na sprawach takich części mowy: rzeczownik, zaimek, przymiotnik i numeryczne. I to jest wyrażone w zmianie końcach. A także w celu określenia przypadku każdego ze słów, aby umieścić go deklinacyjny pytanie.

W rzeczywistości, aby nauczyć się rozumieć, że nie jest trudne w tym temacie. Aby to zrobić, dzieci oferują ciekawe, a nawet zabawne wiersze, każde słowo rozpoczynające się wielką literą z listy spraw. Na przykład: Kto spłodził Ivan dziewcząt Zamówiono Drag pieluchy.

System sprawa języka rosyjskiego

W zależności od funkcji wykonywanych przez rzeczownika może być zmieniony na przypadkach. Proces ten nazywany jest deklinacja, a dzięki niemu ze słów w zdaniu ma składniowej rolę i komunikować się ze sobą. W przeciwnym razie, to była tylko lista słownictwa. Tutaj deklinacyjny pytania z języka rosyjskiego, które definiują rolę rzeczownika w zdaniu:

Mianownik lub MI. p.- dom master – kto? co?

Dopełniacz lub R n. – Masters w domu – każdy? co?

Celownik lub D. n. – Kapitan, dom – do kogo? co?

Biernik lub B n. – Masters dom – kogo? co?

Ablacji lub T n. – Mistrz, w domu – przez kogo? co?

Przyimkowy lub P. p.- o pana domu – dla kogo? co?

Wszystkie umieszcza wyjątkiem mianowniku, nazywane są „pośrednie” i mogą być stosowane z pretekstu i bez niego (jest to dodatkowa część mowy służy do wyjaśnienia znaczenia tego słowa). Wyjątkiem jest tu tylko przyimkowy przypadek, że jeden z całej listy służy wyłącznie z przyimkami.

Zapoznanie studentów z systemem zaczyna za każdym razem ten sam schemat: po pierwsze, dzieci są zachęcane do ustalenia metody selekcji deklinacyjny pytanie po dźwięczności nazwę sprawy, a wreszcie rola wyrazów w zdaniu, a mianowicie, jak członek propozycji, to pierwotne lub wtórne.

mianownikowy

Główną cechą wyróżniającą jest to, że słowo w liczbie pojedynczej w mianowniku jest zawsze początkowa forma. Wniosek jest, czy w liczbie pojedynczej lub mnogiej słowa zawsze działają jako gramatycznej ram, a mianowicie ten temat.

Na przykład: „(? Deklinacyjny zapytania – WHO) chłopiec (co robi?) Do szkoły.” Tutaj, wyrażenie „chłopiec idzie” to podstawa gramatyczne, a słowo „chłopiec” stoi w mianowniku.

Ale aby taki wniosek, jeśli podmiot nie jest w mianowniku, to jest po prostu niemożliwe.

dopełniacz

Większość z trudnością jest to, że tabela przypadku wystawia do podobnych słów pytanie, zwłaszcza w odniesieniu do dopełniacz i biernik. I tu z pomocą przyimków. Tak więc, przyimek „bez”, „mieć”, „do”, „z”, „z”, „z” są używane wyłącznie ze słowami P. p. Z reguły są one zawarte w samym pytaniu.

Na przykład:

• "Goes bez kapci (bez czego?)."
• „Zupa z ryb (z czego?).”
• „Dziewczynka była z babcią (od kogo?).”

celownik

Tutaj definicja postaci słowa trochę łatwiej, ale to nie są też kwestie deklinacyjne i semantyczne. Co to znaczy?

Na przykład: „Dzieci są skoki na korytarzu (na co – deklinacyjny pytanie, w którym – za sens?).”

Ważne jest rozróżnienie między tymi rodzajami pytań, ponieważ za pomocą formularza semantycznej, nie będzie w stanie prawidłowo określić sprawę.

Należy również zauważyć, że prepozycja „do” jest stosowany tylko do D. n., a „w” może wystąpić, i B. n. i D. N., P. s.

biernik

W tym przypadku formy mogą być również pewną złożoność ponieważ określaniu jego pytania. Ponieważ są one podobne do mianowniku i celowniku.

Na przykład, można podjąć ciekawą propozycję, która brzmi jak następuje:

„Mysz zobaczył mysz.” – Jesteśmy tu mówić o myszy, która zobaczyła mysz, ale niektóre z tych słów będzie przedmiotem? Uzupełniając tę propozycję, to otrzymamy: „Mysz zobaczył mysz, kurczak i kaczka.” Staje się od razu jasne, które z tych słów jest częścią fundamentów gramatycznych. Dlatego język rosyjski coraz częściej przedmiotem stoi przed orzecznika. Tak, to jest oczywiste, że jedno ze słów niezbędnych do I. n., Ale jak określić kształt drugiego? Jest R. n., Lub B. n.? I musimy ponownie zwrócić się do argumentów. Nie powinno pociągnąć słowa wyrwane z kontekstu, konieczne jest, aby postawić pytanie bezpośrednio od orzeczenia: – „Mysz widział (ktoś to?) Mysz”.

Z napisem w bierniku stosować takich wymówek „około”, „do”, „do”, „on”.

narzędnik

Zasadą jest, że słowa użyte w przypadku instrumentalnego, bezpośrednio połączony z orzecznika i są używane z przyimkami „ON” i „OFF”. W związku z tym, w pierwszym zdaniu zwalniania podstawy gramatyki, a następnie określić przypadek tworzy wtórne członków. Jednak zdarza się, że wniosek może być niekompletna podstawy gramatyczne. I tutaj ważne jest, aby zrozumieć kontekst ewentualnego orzecznika. Na przykład: „przyjaciół wiewiórka z bump, kot z myszą, a zajączek trawy.”

Podstawą wniosku „przyjazny białko”, „kot” i „króliczka” – z kontekstu jasno wynika, że we wszystkich częściach wniosku jeden orzecznik może być używany – „przyjaciół” Stawiamy mu pytanie „kto?”. Na deklinacyjny pytania są odbierane przez słowo „z myszką”, a wyrazy „trawy”.

przyimkowy

Ten mianownik ma swoje osobliwości: słowa nie są wykorzystywane bez przyimków. Istnieją również kwestie semantyczne pop-up, które muszą nauczyć się przesiać przez. Na przykład:

• „Chłopiec wyciągnął (gdzie? Co?) W drzewie albumu.”
• „Ogórki rosną (gdzie? Co?) Na łóżku.”
• „Znajdują Wolves (gdzie? Co?) W lesie”.

Pytanie jest zawsze połączone z wykorzystaniem pretekstem zdanie.

inne afiksów

Oprócz sześciu głównych plag, które są zawarte w programie nauczania, są tak zwane dodatkowe przypadki.

• Wołacz lub wołacz. Zazwyczaj ta forma jest stosowana w odniesieniu do każdej osoby. Na przykład: Anja – Im.p. i Anh – wołacz. Ten przypadek nie jest nowo utworzone, a jego formy zostały zachowane od czasów starożytnych aż do dzisiaj, w słowach: „Panie, Panie”, „Skrobia”, „Ojciec”, i tak dalej.
• Ilościowo oddzielające najechania kursorem i drugi dopełniacz. Zazwyczaj w szkole wszystkie formy śmiertelności nadana dopełniaczu.
• Lokalne lub miejscownik. Ta forma jest często zastępowane przez przyimkowego przypadku, ale w niektórych przypadkach mogą być rozdzielone. Na przykład: „szafie” – co? i „w szafie” – gdzie?
• Źródło lub ablacji. W tym przypadku, rzeczownik oznacza miejsce lub rozpoczęcie ruchu i przez miejscowego stresu jest zwolniony. Na przykład: „I wyszedł z lasu.”

Badanie tego materiału jest zwrócić szczególną uwagę w programie szkolnym. Jest to zrozumiałe, wiedząc zawiłości relacji wyrazów w zdaniu, można mieć pewność, umiejętności mowy we wszystkich poprawnych zakończeń. Pozwoli to uniknąć wielu gafy w rozmowie i na piśmie, co jest bardzo ważne w naszych czasach wielkiej erudycji i technologii.