Analiza wiersza Tsvetaeva „udaj się do mnie lubić”: krótki opis produktu

Analiza wiersza Tsvetaeva „Idź, ja na to:” to ważne w badaniu twórczości poety, lewy jasny ślad w literaturze radzieckiej. W swoich pracach tematykę mistycyzmu i filozofii, zajmują szczególne miejsce. Autor miał głębokie postrzeganie życia i śmierci, a temat ten znajduje odzwierciedlenie w jej najbardziej znanych utworów. Marina często zastanawiał się o jego śmierci lub utraty przyjaciół i znajomych osób, więc pomysł z własną śmiercią miał bardzo dramatyczny i jednocześnie jasny dźwięk w jej pracach.

wejście

Analiza wiersza Tsvetaeva „Idź, ja na to:” Należy zacząć od podając datę jego piśmie. Powstał we wczesnym okresie jej pracy jako romantyczny nastrój panował w jego perspektyw. To miało wpływ na treść wersetu. Początkowo poeta odwołuje się do wszystkich tych, którzy będą żyć po jej śmierci. Zbiorowe zdjęcie wszystkich tych osób jest nieznany przechodzień, któremu zdarzyło się przechodzić przez jej grobie.

Marina natychmiast podkreśla podobieństwa między sobą a tym nieznajomym, zwracając uwagę na fakt, że kiedyś mieszkał spokojny życie, o niczym nie myśląc. Zwraca uwagę, że kiedyś uważano spuściła oczy w dół i jej połączeń to nieznany mężczyzna zatrzymał się przy grobie i myśleć o tym.

Opis groby

Analiza wiersza Tsvetaeva „Idź, ja na to:” dowodzi szczególnego postrzegania poety koniec jego kariery. Z poniższego tekstu czytelnik dowiaduje się, że była obca ponure postrzeganie śmierci. Wręcz przeciwnie, podkreśla, że grób muszą rosnąć kwiaty – ślepota, Dzika trawa łodygi i truskawki.

Ten obraz cmentarza natychmiast przywołuje smutne, ale dobre myśli o śmierci. Poeta celowo stworzyć taki obraz cmentarza, chcąc podkreślić, że po śmierci nie ma nic straszne, ponure lub przerażające. Wręcz przeciwnie, to jest bardzo optymistyczne i wzywa nieznanego przechodnia wziąć to, co widzą wokół swobodnie i łatwo – jak w tym czasie ma ono zastosowanie do życia i jego przeznaczenia.

Rozmowa z przechodniów

Analiza wiersza Tsvetaeva „Idź, ja na to:” skupia się na dialogu poety z nieznajomym. Jednak byłoby prawdziwsze powiedzieć, że sam werset – szczegółowy monolog o życiu poety śmierci. Zachowanie i reakcje nieznanego czytelnika dowiaduje się od krótkiej repliki poety, który nie boi się nazywa grobu, śmierci, ale raczej łatwo i bez smutku o tym myśleć. Bohaterka wersetu natychmiast wykonuje przyjazny ton, chcąc zorganizować przechodnia do niego.

Sądząc po dalszej kontynuacji konwersacji, zrobiła to. Człowiek zatrzymuje się i zastanawia się nad grobem. Pierwszy Marina wzywa go odebrać kwiaty, jeść truskawki i przeczytać napis na życie, który leży w tym grobie, w pobliżu której przebywał.

Opowieść o życiu

W poemacie Tsvetaeva za „Idziesz, byłem jak” zajmuje ważne miejsce w historii życia zmarłego. Napisane zaledwie kilka zdań czerpie los. Według autora, który zmarł, gdy była zabawa, miał beztroski charakter, kocha się śmiać. Te cechy przypominające samym Marina Iwanowna. Podkreśla, że martwa kobieta był buntownikiem na sercu, jak kocha się śmiać, gdzie było to niemożliwe. W związku z tym autor i apeluje przechodnia ani rozpaczać nad grobem, jak to ma w zwyczaju, ale po prostu uśmiechnąć i pomyśleć o martwym coś dobrego.

Obraz bohaterki i przechodnia

Głównym tematem wiersza „Idź, ja na to:” Argument Tsvetaeva jest o życiu i śmierci. Ważną rolę w ujawnieniu tej idei odgrywa ujawnienie wizerunku martwej kobiety, z którą kojarzy się poeta. Jej wygląd jest wciąż niejawne, czytelnik dowiaduje się tylko kilka szczegółów, które jednak pozwalają mu lepiej zrozumieć. Marina wspomina tylko, że loki niegrzeczny przyłączył się jej twarzy, jakby chciał podkreślić swoją upartą i uparty charakter. Ponadto szczególne znaczenie w opisie produktu nie ma uśmiech, który daje łatwy i spokojny ton wersetu.

Pomysł poematu Tsvetaeva „pójdziesz, ja na to:” ujawnił bliżej finału. To było w ostatniej zwrotce autor ujawnia swój stosunek do pamięci potomnych. Końcowej części tego wersetu wskazuje, że nie oczekuje uznania, sławy ani honoru. Ona chce tylko o to bywa pamiętany jako kobieta, która łatwo dowolnie żył jej życie. Ona oczywiście nie dążyć do zapewnienia, że jej nazwa być przestrzegane, lubi mieć jej grób jakiś nieznany człowiek zapamiętał jej miłe słowa. Dlatego obraz nieznanego przechodnia opisane w bardzo jasnych kolorach. Autor podkreśla, że kąpała się w naturalnym świetle, pomimo faktu, że zatrzymany przy grobie. Tak, uważany za wiersz jest jednym z najbardziej znanych dzieł poety, w którym motyw mistycyzmu był decydujący.