L. Minkus, "La Bayadère" (balet): zawartość

Ballet L. Minkus "La Bayadere" należy do najbardziej znanych polskich baletów z XIX wieku. Ludwig Minkus stał się autorem muzyki, libretto należy do Siergieja Chudjakowa i choreografii do legendarnego Mariusa Petipy.

Jak powstał balet

Bayaderek zadzwonił do indyjskich dziewcząt, którzy służyli jako tancerze w świątyniach, gdzie dano ich rodzice, ponieważ byli niekochanymi i niechcianymi.

Istnieją różne wersje, które wyjaśniają, dlaczego powstał pomysł stworzenia spektaklu na egzotykę dla Rosji w tym czasie. Do pewności nie wiadomo, dlatego spory między historykami teatru są prowadzone do tej pory.

Pomysł stworzenia "La Bayadere" należy do głównego choreografa rosyjskiej cesarskiej trupy Marius Petipa. Zgodnie z jedną wersją postanowił wystawić takie przedstawienie w Rosji pod wpływem baletu francuskiego "Shakuntala", którego założycielem był jego starszy brat Lucien. Autorem muzyki do francuskiej produkcji był Ernest Reyer, autor libretta, oparty na starożytnym hinduskim dramacie Kalidasty, – Theophile Gauthier. Prototypem głównego bohatera była Amani – tancerz, prima orkiestry indyjskiej, koncertująca w Europie, która popełniła samobójstwo. Gaultier postanowiła baletować w jej pamięci.

Ale nie ma dowodów na to, że tak naprawdę. Dlatego nie można twierdzić, że "La Bayadere" (balet) urodził się pod wpływem "Shakuntala". Jego treść jest zupełnie inna od fabuły paryskiej produkcji. Ponadto balet Petip Jr. pojawił się na scenie rosyjskiej dopiero 20 lat po produkcji w Paryżu. Istnieje kolejna wersja powstania idei Mariusa Petipy w tworzeniu "La Bayadere" – stylu wschodniej (w szczególności indyjskiej) kultury.

Autorką muzyki był austriacki czeski zjazd, który służył w rosyjskim cesarzu, kompozytorze, skrzypku i dyrygencie – Ludwig Minkus. "La Bayadere" stał się jednym z najbardziej znanych z jego dzieł.

Podstawy literackie

Projektantem libretta baletu był Marius Petipa wraz z dramaturgiem SN Chudekowem. Zdaniem historyków literacka podstawa "La Bayadere" była tym samym indyjskim dramatem Kalidasta, jak w produkcji "Shakuntala", ale opowieści o tych dwóch baletach są bardzo różne. Zdaniem naukowców teatralnych libretto zawiera inną balladę V. Goethego "Bóg i Bayadere", zgodnie z którym we Francji powstał balet, gdzie główna część była tańczona przez Marię Taglioni.

Postacie Baletu

Główni bohaterowie: bayadere Nikia i słynny wojownik Solor, którego tragiczny opowieść opowiada ten balet. Zdjęcia z głównych znaków zostały przedstawione w tym artykule.

Dugmanta – Raja Golconda, Gamzatti – córka Raja, Wielkiego Brahmin, Magdavaya – fakir, Taloragva – wojownik, Aya – niewolnik, Jampe. A także wojownicy, bagadnicy, fakirzy, ludzie, myśliwi, muzycy, służący …

Działka baletu

Jest to gra na 4 akty, ale w każdym teatrze znajduje się "Bayadere" (balet). Zawartość jest zachowana, podstawowe założenie jest niezmienne, to samo libretto, ta sama muzyka i te same plastyczne rozwiązania oparte, ale liczba działań w różnych teatrach może być inna. Na przykład w Teatrze Mikhailovsky (Sankt Petersburg) występują trzy akty w balecie zamiast czterech. Przez wiele lat ocena aktu 4 została uznana za zaginioną, a balet został wystawiony w 3 aktach. Ale w fundamencie Teatru Maryjskiego wciąż było znalezione, a oryginalna wersja została przywrócona, ale nie wszystkie teatry włączono do tej wersji.

W czasach starożytnych wydarzenia w sztuce "La Bayadere" (balet) rozwijają się w Indiach. Spis treści pierwszego aktu: wojownik Solor w nocy przychodzi do świątyni, aby spotkać się z Nikią i zachęca ją, aby uciekała z nim. Wielka Brahmin, odrzucona przez nią, staje się świadkiem spotkania i decyduje się zemścić na dziewczynie.

Drugi akt. Raja chce wydać swoją córkę Gamzatti na dzielnego wojownika Solora, który próbuje odmówić takiego honoru, ale raja wyznacza datę na wesele. Wielki Brahmin mówi Raja, że wojownik spotkał się w świątyni z Nikią. Postanawia zabić tancerz, dając kosza kwiatów z jadalnym wężem. Ta rozmowa jest usłyszana przez Gamzatti. Ona decyduje się pozbyć swojego rywala i oferuje jej bogactwo, jeśli odmówi Solor. Nikiya jest zszokowana, że jej kochanek poślubia, ale nie może go odmówić i rzuca się w córkę rajah sztyletowi w złości. Wierny sługa Gamzatti zdoła ocalić swą kochankę. Następnego dnia w zamku Raja rozpoczyna się uroczystość z okazji ślubu córki, a Nikiya rozkazuje tańczyć dla gości. Po jednej z jej tańców podana jest kosz kwiatów, z których wąż wykradnie i stoi. Nikiya umiera w ramionach Solora. W ten sposób kończy się druga część sztuki "La Bayadere" (balet).

Treść trzeciego i czwartego aktu. Solor żałuje Nikia. Podczas ceremonii ślubnej widzi w powietrzu cień ukochanej osoby, patrzy na niego z czułością. Wielki Brahmin kończy ceremonię ślubną, po której nastanie straszne trzęsienie ziemi, a gniewni bogowie zniszczą świątynię. Dusze Solora i Nikiy zjednoczyły się, by być razem na zawsze.

Kompozytor

Autor muzyki na balecie "La Bayadere", jak już wspomniano, jest kompozytorem Minkusem Ludwigem. Urodził się 23 marca 1826 w Wiedniu. Jego pełne imię to Aloysius Ludwig Minkus. Jako czteroletni chłopak zaczął studiować muzykę – nauczył się grać na skrzypcach, w wieku 8 lat po raz pierwszy pojawił się na scenie, a wielu krytyków uznało go za cudownego dziecka.

W wieku 20 lat L. Minkus spróbował siebie jako dyrygent i kompozytor. W 1852 roku został zaproszony do Wiedeńskiej Opery Królewskiej jako pierwszy skrzypek, a rok później został dyrygentem orkiestry w teatrze więźnia księcia Yusupova. Od 1856 do 61 lat L. Minkus był pierwszym skrzypkiem w moskiewskim Imperialnym Teatrze Wielkim, a następnie zaczął łączyć to stanowisko z przewodnikiem. Po otwarciu Konserwatorium Moskiewskiego kompozytor został zaproszony do nauczania skrzypiec tam. L. Minkus napisał dużą liczbę baletów. Pierwszy z nich, utworzony w 1857 roku, jest "Związkiem Peleusa i Thetisa" dla Teatru Yusupov. W 1869 roku napisano jeden z najbardziej znanych balet – Don Kichot. Wraz z M. Petipą powstało 16 baletów. Ostatnie 27 lat swojego życia kompozytor mieszkał w swojej ojczyźnie – w Austrii. Balety L. Minkusa nadal wchodzą w repertuarze wszystkich czołowych teatrów świata.

Premiera

23 stycznia 1877 r., Po raz pierwszy, balet La Bayadere został przedstawiony publiczności w Petersburgu. Teatr, w którym odbywała się premiera (teatr bolszewicki, czyli Kamienny), mieści się obecnie w konserwatorium w Petersburgu. Imprezę główną bohaterki Nikii wykonała Catherine Vashem, a w roli swego kochanka tańczył lwowski Iwanow.

Różne wersje

W 1900 r. Sam Petipa sam napisał swoją produkcję. Była w zaktualizowanej wersji w Teatrze Maryjskim, a impreza Nikiya tańczyła M. Kshesinskaya. W 1904 roku balet został przeniesiony na scenę Moskiewskiego Teatru Bolszoj. W 1941 roku balet został wydany przez V. Chebukiani i V. Ponomarev. W 2002 roku Sergei Vikharev został ponownie redaktorem tego baletu. Zdjęcia z prezentacji Teatru Maryjskiego są zawarte w artykule.