Receptory klasyfikacji. Smakowe, wizualne, Nocyceptory

Jaki jest anatomia? Jest to nauka, która bada właściwości ludzkiego ciała. Klasyfikacja receptorów i bodźców odnosi się również do kwestii dyscypliny. Jak pierwszy związany z drugim? To bardzo proste. Na organizm jest stale narażone na dużą różnorodność bodźców, nasze receptory reagowania na nie wybiórczo, to wszystko zależy od ich lokalizacji i struktury. Formacja nerw jest również nazywany systemu sensorycznego, transmisja uczuć wyczuwa na centralny układ nerwowy.

Istnieją różne typy receptorów, ale zacząć rozróżniać zmysły:

• Oczy.
• Uszy.
• narządy zmysłów grawitacja.
• Język.
• Nos.
• Skóra.

Dlaczego potrzebujemy receptory

Wszystkie są w potrzebie takiej informacji podanych przez środowisko. Przede wszystkim jest to konieczne w celu zapewnienia sobie z jedzeniem, a zwłaszcza płci przeciwnej, aby chronić się przed niebezpieczeństwem i orientację w przestrzeni. Wszystko to zapewnia tych struktur nerwowych. Klasyfikacja receptorów – jest z pewnością ważnym problemem, ale nie wcześniej niż sygnał analizować odmian działając na nich.

drażniące

Są one klasyfikowane według następujących cech:

• Modalność.
• Adekwatności.

W odniesieniu do pierwszego punktu bodźce zewnętrzne odróżnić termicznych, elektrycznych, mechanicznych, osmotyczne, chemiczne, promieniowanie, oraz wiele innych. Są one przekazywane bezpośrednio za pomocą energii z różnych rodzajów, na przykład, termiczne, nie jest zaskoczeniem, są przesyłane od temperatury i tak dalej.

Poza tym wszystkim, są one podzielone na odpowiednich i nieodpowiednich bodźców, konieczne jest, aby mówić trochę więcej.

odpowiedniość

Ważniejsze niezwykle sprytny pomysł Fridriha Engelsa, którzy wierzyli, że zmysły – to główny instrument mózgu. Jest on z pewnością rację, bo wszystko, co możemy zobaczyć, poczuć i usłyszeć – to zasługa narządów zmysłów i receptory i stymulacji przeszłości – to początkowa część świata zewnętrznego wiedząc. Na przykład, praca z kubków smakowych , czujemy, kiedy czujemy smaki żywności (gorzki, słony, kwaśny lub słodka), podrażnienie oczu receptorów przekazać nam poczucie światła, lub jej brak.

Bodźcem do których receptor jest przystosowany, nazywany jest wystarczające. Dobrym przykładem służyć receptory językowych. Po umieszczeniu w ustach każdej substancji czujemy smak, takie jak gorzki, słony, słodki lub kwaśny. oczy siatkówka rejestruje fale świetlne, więc rozumiemy, że światło jest włączone.

nieudolność

Właściwości receptora są dość zróżnicowane, ale, mówiąc o nieadekwatności bodźce mogą być zidentyfikowane w następujący sposób: pod wpływem energii, której receptor nie nadaje, zwany nieznaczne odczucia strony, takie jak przy odpowiedniej stymulacji. Przykłady elektryczne wstrząsy lub podrażnienia chemicznego.

Jeśli siatkówki otrzymał stymulację mechaniczną, nie będzie poczucie światła, zjawisko zwane „zaburzeniami widzenia”. Lub porażenia prądem elektrycznym w uchu słychać hałas, ale awaria mechaniczna może spowodować smak.

Klasyfikacja receptorów: fizjologia

Z emisją bodźce rozumiemy, teraz pozostały równie ważną kwestię. Aby zrozumieć mechanizm działania klasyfikacji receptorów jest niezbędna. Aby zacząć rozbierać zasadniczo strukturę ludzkich systemów sensorycznych, wybrać podstawowe funkcje, pomówmy o adaptacji. Przede wszystkim ze względu na rodzaj klasyfikacji receptorów składa się z następujących elementów:

• receptory bólowe.
• Plamienia.
• Receptory, które określają pozycję ciała i jego części w przestrzeni.
• Słuchu.
• Dotykowe.
• Węchowy.
• Smak.

Nie jest to tylko klasyfikacji receptorów, dodatkowo do tych rodzajów rozdzielania i uwalniania innych cech. Na przykład, lokalizacji (wewnętrzne i zewnętrzne), rodzaju styku (kontaktu), oraz odległe pierwotnego i wtórnego.

receptory zewnętrzne są odpowiedzialne za słuchu, wzroku, węchu, dotyku i smaku. Wewnętrzny ładunek układu mięśniowo-szkieletowego i stanu narządów wewnętrznych.

akapit drugi, zidentyfikowaliśmy następujące typy receptorów: odległe, to znaczy te, które wykryć sygnał na odległość (wzroku lub słuchu) i kontakty, które wymagają bezpośredniego kontaktu, takie jak smak.

W odniesieniu do rozdzielania pierwotnego i wtórnego, pierwsza grupa obejmuje te, które przekształcają impulsy wzbudzenia w pierwszym neuronów (na przykład: zmysł węchu), a drugi – do komórek mających receptor (np smak lub przestrzeń).

struktura

Jeśli weźmiemy pod uwagę strukturę ludzkich receptorów, możliwe jest przydzielenie podstawowych zasad, takich jak:

1. Pewną liczbę warstw komórek, a mianowicie: receptora nerwowego związanego z pierwszą warstwą komórek, a ostatnia warstwa jest przewodnikiem do kory mózgowej, a dokładniej jej obszarach neuronów motorycznych. Ta cecha pozwala na wysoką przetwarzania przychodzących sygnałów przetwarzanych w pierwszym układzie warstwowym prędkości.
2. Pod względem dokładności i niezawodności transmisji sygnałów nerwowych przewidziane multipathing. Jak opisano w poprzednim akapicie, system czujników ma wiele warstw, a oni z kolei mają od kilkudziesięciu tysięcy do kilku milionów komórek, które przekazują informacje do następnej warstwy. Ponadto, funkcja ta zapewnia niezawodność i szczegółowej analizy sygnału.
3. Powstawanie kraterów. Rozważmy na przykład receptory na siatkówce. W samej siatkówki, istnieje sto trzydzieści milionów receptorów, ale w warstwie milion trzysta tysięcy komórek zwojowych, który jest sto razy mniejszy. Możemy powiedzieć, że nie jest zwężenie lejka. Jaki jest jej sens? Wszystkie konieczne informacje wyeliminowane, ale w następujących etapach powstaje rozszerzający się lej, który zapewnia zwiększoną analizy sygnału.
4. Zróżnicowanie w pionie i w poziomie. Pierwszy sprzyja powstawaniu służb, składające się z warstwy i prowadzą jedną funkcję. potrzebna jest druga dla komórek podzielić na klasy w tej samej warstwie. Na przykład, weźmy wizję, to działa tylko dwa kanały, które wykonują swoje zadania w różny sposób.

funkcja receptora

Analizator o nazwie część układu nerwowego, która składa się z kilku elementów: wykrywanie, dróg nerwowych i części mózgu.

Wszystkie trzy elementy to:

1. Receptorów.
2. Przewodników.
3. mózgu.

Ich funkcja jako jednostki, to znaczy, że pierwsze sygnały chwytającego drugie odprowadzić je do mózgu, a trzeci analizuje informacje. To działa cały system synchronizacji, aby zapewnić przede wszystkim bezpieczeństwo ludzi i innych istot żywych.

stół

Proponujemy, aby wyróżnić główne cechy całego systemu czujników, do tego dajemy stolik.

Właściwości receptory

Są badane dalej. Teraz trzeba zidentyfikować główne właściwości receptora. Pierwszy zadzwonimy selektywności. Chodzi o to, że większość z ludzkim receptorem skierowana jest do zaakceptowania tylko jeden rodzaj sygnału, takich jak światło i dźwięk, są one bardzo podatne na tego typu sygnały, czułość jest bardzo wysoka. Receptor jest podekscytowany, tylko w przypadku gdy wykryje minimalny sygnał na który wprowadził pojęcie „próg pobudzenia”.

Druga nieruchomość jest bezpośrednio powiązany z pierwszym, i brzmi jak niskiej wartości progowej dla odpowiednich bodźców. Na przykład, weźmy wizję, który przechwytuje minimalny sygnał, który jest niezbędny do podgrzania mililitra wody o jeden stopień Celsjusza tyle, ile sześćdziesięciu tysięcy lat. Tak więc, reakcja jest możliwa i niewystarczające bodźce, takie jak przewodnictwo elektryczne i mechaniczne, tylko do tych gatunków, odpowiednio, a próg jest znacznie wyższa. Oprócz powyższego istnieją dwa rodzaje progów:

• absolutne
• różnica.

Najpierw ustalić najniższą wartość, postrzeganej przez organizm, natomiast drugi pozwala nam rozróżnić stopień oświetlenia, odcienie różnych kolorach, i tak dalej, to znaczy, że różnica między dwoma bodźcami.

Inną bardzo ważną cechą wszystkich żywych organizmów na Ziemi – adaptacja. Nasze systemy sensoryczne i dostosować się do warunków zewnętrznych.

adaptacja

Proces ten obejmuje nie tylko receptory zmysłów, ale wszystkie warstwy. Jak to się dzieje? Po prostu, próg pobudzenia, które już wcześniej wspomniano, nie jest stała. Z dostosowaniem się zmieniają, stają się mniej wrażliwe na stałym drażniące. Czy masz zegarek w domu? Nie zwracać uwagę na ich wiecznego tyka, bo twoje receptory (w tym przypadku rozprawy) stają się mniej wrażliwe na dany bodziec. I inne bodźce czasochłonne i monotonne opracowaliśmy odporności.

Procesy dostosowawcze obejmować nie tylko pąki, ale również wszystkie części systemów sensorycznych. Adaptacja elementów peryferyjnych przejawia się w tym, że progi pobudzenia receptorów nie są stałe. Przez zwiększenie progu pobudzenia, t. E. Zmniejszenie wrażliwości receptora, jest przystosowania do długich monotonne bodźce. Na przykład, człowiek nie czuje się stałe ciśnienie na skórze jego ubrania, nie zauważy ciągłe tykanie zegara.

Receptory i faza tonik

Zauważ, że wszystkie receptory dzielą się na:

• szybkiego dostosowania,
• powoli adaptacji.

I pierwszy, zwany także faza dać odpowiedź na bodźce tylko na początku i na końcu jego ważności, ale drugi (tonik) wysyłania sygnałów ciągłych do naszego centralnego układu nerwowego na dość długi okres czasu.

Nadal muszą wiedzieć, że adaptacja może towarzyszyć zarówno wzrost i spadek pobudliwości receptorów. Na przykład, wyobraź sobie, że idziesz przed światłem w ciemnym pomieszczeniu, w tym przypadku, nie jest wzrost pobudliwości, najpierw zobaczyć oświetlone obiekty, a dopiero potem ciemniejsze. Odwrotna przypadek, czy przejście na jaśniejszy, wszyscy wiemy, wyrażenie „światło rani oczy” ciemny pokój, my schurimsya ze względu na fakt, że nasze receptory są odbudowane, a to zmniejsza pobudliwość naszych fotoreceptorów dzieje się tak zwaną ciemną adaptacji.

regulacja

Ważne jest, aby wiedzieć, że ludzki układ nerwowy jest zdolny do regulacji, to wszystko zależy od potrzeb w danej chwili. Jeżeli postój człowiek nagle zaczyna do pracy fizycznej, czułość receptorów (układ mięśniowo-szkieletowy) wzrasta dramatycznie. Dlaczego jest to konieczne? W celu ułatwienia percepcji informacji związanych ze stanem układu mięśniowo-szkieletowego. Ponadto, oprócz procesu adaptacyjnego może wpływać na receptory i inne podmioty. Na przykład, jeśli wziąć ucho adaptacja zostaje zmieniony i mobilność takich części jak:

• młot,
• kowadło,
• strzemiączko.

Oznacza to, że kosteczki słuchowe w uchu środkowym.

odkrycia

Podsumowując powyższe, będzie ponownie wybrać podstawowe funkcje naszych układów czujnikowych: wykrywanie sygnału, dyskryminacji, przekształcenie jednej postaci energii na inny (impulsu nerwowego), przy czym sygnał transmisyjny przekształcić w inne warstwy systemów czujnikowych, rozpoznawanie obrazów. Główne cechy są następujące pozycje: selektywność, niski próg reakcji na odpowiednie bodźce, zdolność do przystosowania się do środowiska. Wzięto również pod uwagę takie elementy, jak ważne struktury i klasyfikacji systemów sensorycznych, klasyfikacji różnych atrybutów bodźce, adaptacji.