Kalmyks: religia, tradycje, historia ludzi

Nie tak często w Europie są ludzie, którzy mówią po mongolsku. I prawie wszyscy mieszkają w Republice Kalmyki. Mieszkańcy Kalmyksów przybyli na ziemie zwane kiedyś stepem Polowskim. Po ich przybyciu w 17 wieku, to terytorium stało się znane jako step Kalmyk. Dziś jest to Republika Kalmyki. Mapa pokazuje dokładną lokalizację.

Historia

Nietypowymi ludźmi są Kalmucks. Historia ludzi jest zakorzeniona w przeszłości. Zaczyna się od Azji. Kalmyks pochodzą z plemion Mongolii Zachodniej, zwanych Oirats. Z kolei weszli do ogromnego Imperium Mongolskiego stworzonego przez Genghis Khan. Udało mu się zjednoczyć prawie wszystkie narodowości żyjące w Azji Środkowej w tym czasie.

Oiraty wsparły Genghis Khan w jego agresywnych kampaniach wobec Rosji, Kaukazu, Chin, Azji i Korei. W tym samym czasie powstały grupy jednostek wojskowych, w których odziedziczył odpowiedzialność. Z biegiem czasu te jednostki stały się grupami etnogrupy, które wciąż istnieją. Dziś mogą nie mieć takiego samego znaczenia jak poprzednio, ponieważ są ściślej związane z podbiciem. Na przykład jest grupa handlowców. Tak zwani byli ludzie, którzy byli strażnikami mongolskich khanów. Grupa hoshets składała się z tych, którzy wstąpili na front armii, derbets to armia kawalerii.

Imperium mongolskie było ogromne. Wewnętrzna zamieszanie była tutaj normą. Z czasem byli przyczyną jego podziału. Oirat khans odmówił posłuszeństwa Wielkiej Mongolii Khaganie.

Podstawy religii Kalmyka

Do 17 wieku Kalmyks wyznawał szamanizm. Ale aktywna praca misjonarzy z Tybetu przyczyniła się do tego, że większość Kalmyksów zaakceptowała buddyzm. Ale to nie pomogło zachować integralności Mongołów. Wojny więźniarskie trwały nadal. Jednakże buddyzm i lamaizm rozłożyły się szeroko na terenie nowoczesnej Kalmyki.

Kanał Kalmyk był częścią Rosji do 1771 roku. We wczesnych stadiach jego istnienia rosyjscy władcy nie przywiązywali wagi do wewnętrznego układu. Religia Kalmyksa była wolnością ich wyboru, a państwo nie ingerowało w ich kulturę. Ale z czasem władcy Rosji zaczęli podejmować działania i zachęcać tych, którzy przyjęli prawosławie. Kalmyks, który minął ceremonię chrztu, mógł iść do innych miast i wiosek Rosji.

Pod koniec XVIII wieku państwo rosyjskie wzbudziło ingerencję w życie wewnętrzne kalmaryjskiego Chanate, stopniowo ograniczając prawa Kalmyksów, aw 1771 r. Została całkowicie zlikwidowana. Jednocześnie rząd Rosji zreorganizował zarządzanie Kalmykiem. W pełni zachowane zostały tradycje i prawa mieszkańców Kalmyku. W prowincji Astrachań powstała wyprawa Kalmyka, która zajmowała się zarządzaniem uluses. Później, w 1847 r. Los ludu Kalmyków zależał od Ministerstwa Nieruchomości.

Kalmyksowie. Kult

Rosyjski rząd starał się nie naciskać na ludzi Kalmyka w kwestii ich nawrócenia do chrześcijan. Przed rewolucją wśród Kalmyksów zachowano prawa kleru buddyjskiego, które zostały ustanowione w 1640 roku. Z czasem Kalmykowie zaczęli zwracać się do wiary prawosławnej. Religia zaczęła się szybko rozprzestrzeniać po otwarciu seminarium teologicznego w Astrachanie, ponieważ Kalmyki były terytorialnie częścią diecezji Astrakhan. Rząd rosyjski podjął kroki, aby stworzyć misję, która zmienia Kalmyksów w chrześcijan. W połowie XIX wieku ruch misyjny osiągnął apogeum. W seminariach teologicznych język Kalmyka zaczął się uczyć. W 1871 r. Prawosławny komitet misyjny zaczął swoją egzystencję, z wysiłkiem, w jaki organizowana była szkoła, a także otworzył sierociniec, w którym mogli zamieszkać Kalmacze. Religia głęboko zmieniła los ludu Kalmyków. Ludzie mogliby przyzwoite wykształcenie. Z biegiem czasu szkoła przekształciła się w ogromną szkołę misyjną, w której kształcono nauczycieli i kaznodziejów, którzy mieli przekazywać wiedzę duchową w osadach Kalmyku.

Nie tak wzięli tak rewolucyjnych innowacji Kalmyksów. Budda pozostawał dla większości ludzi Kalmyk głównym Bogiem. Ortodoksja wydawała się głównie pochodzić z Rosji. Ich głębokie tradycje nie chciały zmienić Kalmyksów. Wyznanie było również trudne do zmiany. Jaka wyznają religia Kalmyks? Nie ma jasnej odpowiedzi na to pytanie. Są wśród Kalmyksów i prawosławnych, a buddystów, a nawet szamanów.

Trudności z ludem Kalmyka

Przybycie komunistów do władzy pozytywnie wpłynęło na historię Kalmyku. To oni odbudowali jedność i przywrócili stan do Kalmyksów. Rok 1926 oznaczał początek autonomicznego regionu Kalmyk, który później stał się znany jako Kalmyk ASSR. Ale życie religijne Kalmyksów wtedy było poważnie uszkodzone. Każda działalność religijna była surowo uciśnięta. Na poziomie duchowym Kalmycy doświadczali bezprecedensowych trudności. Religia w połowie lat 30-tych została całkowicie wyeliminowana. W 1943 r. Ludzie Kalmyka zostali deportowani do różnych części Rosji. Rosjanie przybyli na ich terytorium. Dopiero po 10 latach Kalmyksowie znów mogli wrócić do swego kraju. Kalmaryjski ASSR odzyskał życie. Ale religia prawna na terenie osady nie istniała aż do lat 80. Mimo to Kalmyks odczuwał ucisk duchowy. Religia chrześcijaństwa zaczęła się ożywić dopiero w 1984 roku. Na początku było to otwarcie parafii prawosławnej we wsi Priyutnoye. To oznaczało przejście Kalmyki do diecezji Stawropolskiej. Nowe społeczności zaczęły pojawiać się wśród mieszkańców Kalmyku, takich jak Baptyści i Zielonoświątkowie. W Kalmykii istnieje również społeczność buddyjska, która powstała w 1988 roku.

Cechy kultur Kalmyk

Pomimo licznych trudności i nomadycznego stylu życia, Kalmyks nigdy przez chwilę nie zapomniał swoich tradycji. Religia i kultura tych ludzi zawsze wiązały się z niewidzialnym wątkiem. Kalmykow był trudny do nawrócenia do wiary chrześcijańskiej. Wieki stuleci tradycji czuli się. Przez wiele lat na tej ziemi praktykowano szamanizm. Nie można tego rozdarć z serca tego Kalmyku. Charakterystyczna kultura tej populacji nadal znajduje odzwierciedlenie w osadach mongolskich. Współczesne społeczeństwo Kalmyka stopniowo traci tradycyjną tożsamość, ale istnieją pewne zwyczaje, które przetrwały do dnia dzisiejszego.

Tradycyjne cechy

Ogień Kalmyksa jest uważany za święty element. Wspomina się nie raz w rytualnych pracach mieszkańców Kalmyki. Głębokie tradycje, obrzędy i kultura Kalmyksów pozwalają mówić o nich jako niezależnej grupie etnicznej.

Ogień dla ludzi Kalmyka uważano za uosobienie Boga Słońca. Dlatego istnieją pewne zakazy, na przykład, aby przejść przez ogień lub plucie na to uważa się za grzech. Nie wrzucaj do ognia wodą. Trzeba czekać, aż się ugasi. Dopuszcza się wypełnienie piaskiem lub ziemią.

Uwielbienie ognia uważano za specjalny rytuał. Kalmyks nawet wykonał pewne obrzędy, aby ogniały ogień. To była pewna ofiara. Kult pożaru jest narodową cechą Kalmyksów. Jest to opisane w wielu pracach historycznych. Bez ognistej ofiary nie odbywało się ani jedno wesele, ani pogrzeb. A dzisiaj można zobaczyć rytuały, w których kapłan podsyca zwierzę i czyta specjalne modlitwy. W tym celu prosi błogosławieństwa bogów za szczęście szczęścia w życiu rodzinnym córki.

Rytu obrzędowy nie przechodzi również bez ofiar ogniowych. W siódmym i czterdziestym dziewiątym dniu po pogrzebie krewni zmarłego musieli poświęcić ogień barana, karmiąc zmarłego krewniaka w ten sposób. Kalmyks szczerze wierzy, że ogień jest rodzajem dyrygentury między żyjącym światem a subtelną materią.

Czcij ognia

Kalmyks mocno uważa, że ogień ma boską moc. Dlatego nie ma żadnego obrzędu oczyszczania bez udziału ognia. Takie rytuały są opisane nawet w dziełach klasycznych. Na przykład w pracy A. Amur-Sanan opisuje ognisty obrzęd, który chroni podróżnych w drodze. W płomieniach pożarów przelewa się garść soli. Wtedy między dwoma pożarami przechodzą bydło, a wóz już śledzi go. Dzisiaj Kalmyks także wyplatają domy w ogniu, posadzając go w domu od wschodu do zachodu. Po pogrzebie, należy również wykonać oczyszczające rytuał z ogniem, trzymając się za ręce.

Pogaństwo i buddyzm w kulturze Kalmyksów są ściśle powiązane. Paganizm mówi o ogniu jako przedstawiciel Boga Słońca, a dokładniej w pogaństwie, jest to Bóg Słońca. Dlatego powinien ofiarować wszystkie pokarmy, które mają ciepłą naturę. Może to być olej, tłuszcz, gorące ciecze. Tradycja buddyjska przedstawia ogień jako symbol mądrości. Uważa się, że za jego pomocą można palić całą ignorancję.

Charakter ludzi Kalmyka

Kalmyks, podobnie jak inne etno-narodowości, ma swój niepowtarzalny charakter. Po pierwsze, są bardzo otwarci. Takie osoby nazywają się ekstrawertykami. Po drugie są one praktyczne i racjonalne. Kalmyks jest wewnętrzny i istnieje pewien maksymalizm. Kalmyk zawsze dąży do wielkich czynów. Nie traci czasu i uwagi na realizację małych projektów. Globalność, wielkość i skala – wszystko to znajduje odzwierciedlenie w sercu tego Kalmyku.

Kalmyks to ludzie zupełnie oryginalni. Na każdą okazję mają tendencję do pokazywania ich indywidualizmu i przyciągania jak największej uwagi. W tym samym czasie ludzie Kalmyka szanują miłość własnej osoby z wielkim szacunkiem.

Kalmyks jest aktywny, energiczny i artystyczny. Można to oceniać nie tylko przez ich ruchy i krajowe tańce, ale także przez ich przemówienie. Kalmyks rozmawia szybko, elastycznie, płynnie i zwięźle. W niektórych źródłach mowę Kalmyka porównano z rytmem karabinu maszynowego.

Prawie wszyscy Kalmyks są optymistami. Zawsze koncentrują się na pozytywnych chwilach w życiu, w każdej osobie mają tendencję do dostrzegania tylko pozytywnych cech. Wszystkie prace klasycznej epopei ludowej miały wyjątkowo pozytywny wynik.

Ludy nomadyczne zawsze starały się gloryfikować. Chęć bycia liderem w jakiejkolwiek działalności gospodarczej jest również nieodłączna od Kalmyksów. To ludzie są bardzo dumni, ale nie dumni. Buddyzm odrobił trochę świadomość Kalmyka, ponieważ dumą dla buddyjskiego jest grzech śmiertelny.

Ponieważ buddyzm jest uważany za jedną z głównych orientacji religijnych Kalmyki, w republice została wybudowana wiele świątyń buddyjskich.

Kościół Wielkiego Zwycięstwa (Kalmykia). Opis

W okręgu oktakowskim Kalmyki (wieś Bolshoy Tsaryn), jedna z największych wspólnot buddyjskich żyje. Oto najbardziej majestatyczna świątynia buddyjska w Kalmykach – Świątynia Wielkiej Zwycięstwa. Buddyjskie budowle religijne nazywane są Khurulis. Ten Khurul został wzniesiony w 2002 roku. W ciągu zaledwie 2 lat budowniczych udało się zrealizować projekt Sangadzhieva I. I., który jest uważany za najlepszego architekta Kalmyki. 11 października 2002 r. Uroczyste otwarcie drzwi świątyni Wielkiego Zwycięstwa. Hurul został zbudowany dzięki darom ze strony społeczności buddyjskiej, mieszkańców okręgu Oktyborskiego i sponsorów. Prezydent Kalmyki, Ilyumzhinov KN, również zainwestował w budowę własnych funduszy.

Świątynia ma 18 metrów budynku. Część centralna zajmuje sala modlitewna, w której znajduje się ołtarz. Przed churul żyją mnisi. Jest tam również miejsce na przyjęcie gości przez lama. Statua Buddy pojawił się dzięki wysiłkom rzeźbiarzy Vaska V. i Korobeinikov S. Centralne wejście jest ozdobione koło Nauki i figury jelenia autorstwa Nikolaya Galushkina.

Także w Khurul jest posąg Buddy Medycyny i ogromny zbiór pism i zbiorników.

W Kalmykii znajduje się kilka świątyń buddyjskich, które interesują turystów.

Elista – centrum kultury buddyjskiej

Elista jest stolicą Republiki Kalmyki. Mapa pokazuje jego lokalizację.

To niezwykłe miasto, zupełnie inaczej niż większość miast w Rosji. Jest on urządzony w buddyjskich świątyniach i malowniczych budynkach wschodniej architektury. W ludziach żyjących w Elistanie światopogląd jest również orientalny. Warto odwiedzić konicjonistów kultury orientalnej Elista. Tutaj znajduje się najbardziej majestatyczna świątynia Buddy, znana w całej Europie. Jest tu również klasztor buddyjski, ulubione miejsce Dalajlamy podczas jego wizyt w Kalmykii. W Elistanie jest inny niesamowity widok – Złota Brama, która spełnia wszystkie pragnienia. Elista to niewiarogodnie kolorowe miasto. Kalmyks są jasnymi ludźmi. Tutaj można poczuć to w pełni. Piękne stroje narodowe, tańce – wszystko to wyróżnia Kalmary z innych narodowości Azji i Mongolii. Elista znana jest nie tylko w budownictwie buddyjskim. Są też ciekawe miejsca poświęcone szachom.

Faktem jest, że szachy dla Kalmyksów są uważane za główne hobby. Mistrzostwa szachów na świecie odbywają się tutaj regularnie.

Świątynia Złotego Buddy

Ten khurul uważany jest za jednego z największych nie tylko w Republice Kalmyki, ale także w Europie. Świątynia szczyci się miejscem w samym centrum Elisto (ulica Jurij Klykov).

Wysokość Khurul wynosi 56 metrów. Wewnątrz znajduje się ogromny posąg Buddy (12 metrów).

Świątynia uważana jest za główną atrakcję Elisto. To nie tylko piękny i majestatyczny budynek. To jest miejsce do wykonywania rytuałów i wielbienia Bóstwa. Świątynia otoczona jest symbolicznym ogrodzeniem, wzdłuż obwodu, w którym znajduje się 108 stup. Możesz wejść do świątyni przez Bramę Południową. Są jeszcze trzy wejścia. Każdy z nich jest w pewnej części świata. Architektura świątyni jest jak ogromna mandala. Zbliżając się do budynku można zobaczyć siedemnaście pagód, na których strome posągi wielkich mnichów i nauczycieli buddyjskich.

Hurul ma 7 poziomów. Na pierwszym poziomie znajduje się muzeum, sala konferencyjna i biblioteka. Na drugim poziomie znajduje się posąg Buddy Shakyamuni i hala modlitwy. Sama posąg służy jako repozytorium biżuterii, kadzidła, ziemi, roślin i ziaren. Wszyscy buddystowie uważają święte przedmioty. Osłoną posągu jest złoty liść i diamenty. Trzeci poziom przeznaczony jest do indywidualnego odbioru gości. Oto pokoje mnichów, lekarzy medycyny tybetańskiej, astrologów i administracji świątyni. Na czwartym poziomie jest mała sala konferencyjna. Tutaj można znaleźć szefa buddystów Republiki Telo Tuluku Rinpocze. Piąty poziom zajmuje rezydencja Tenzina Gyatso (Jego Świątobliwość Dalajlama XIV). Szósty poziom zajmuje pomieszczenia dla potrzeb gospodarstw domowych. Na siódmym poziomie, tylko duchownych można podnieść, aby zanurzyć się w medytacji.