Bojownik – kto to jest? Kto jest bojownikiem i jaki jest jej status międzynarodowy?

Dawno, dawno temu w Europie to było robione do rywalizujących ze sobą armii konwergentnych w otwartym polu i podjąć decyzję co do pytania, kto tu rządzi, którego terytorium i zaangażowany w inny polityczny „showdown”. Ale podczas gdy wielu kapitanów zatrudniony tzw ruterov który okradł i zabił ludzi bez zasad, a rycerze byli rzekomo niewinnych. Dlatego pytania zostały podniesione o tym, kto może walczyć tylko w konflikt zbrojny, jak ci ludzie muszą być wywołana. Tak pojawił się termin „bojownik”. Słowo przychodzi do nas z francuskiego, to przyszedł oznacza osobę, która jest bezpośrednio zaangażowany w żaden konflikt z bronią w ręku.

Kim są kombatanci

Tacy ludzie zawsze istniały, ale szczególny status prawny nabyte stosunkowo niedawno. Stało się to na początku ubiegłego wieku, w 1907 roku, kiedy to przyjęto tzw konwencję haską czwarty. W tym holenderskim mieście, gdzie zgodnie z tradycją, zajmował się wieloma kwestiami o znaczeniu międzynarodowym, specjalna konferencja odbyła.

W rezultacie, dość długie i acrimonious debata uczestnicy zgodzili się między sobą kryteria, według których żołnierze sił walczących mogą być wywoływane w sposób szczególny. Więc kombatantów wynikającymi z prawa międzynarodowego – to osoby zaangażowane w konflikt zbrojny, ale jest znacznie różni się od innych grup, którzy wykorzystują metody brutalne.

Specyfika i różnice

Oczywiście do tego typu walki żołnierzy są oficjalne. Ale jak operacje wojskowe prowadzone są nie tylko przez regularne armie, ale czasami różnego rodzaju milicje, zdecydowano, że kombatanci są. Z tego ochotniczych musi spełniać pewne kryteria. Przede wszystkim muszą one mieć szefa, który jest odpowiedzialny za swoje działania. Muszą mieć kilka znaków rozpoznawczych lub formę, w jakiej będzie jasne, że to nie żołnierze i cywile. I ci ludzie muszą nosić broń otwarcie. Ponadto muszą one być zgodne z prawem humanitarnym w prowadzeniu operacji wojskowych, a także regularne wojsko.

Który opiera się kombatanci

Nawiasem mówiąc, liczba takich „uznanych bojowników” może wejść i cywilów, którzy brali w górę ręce z powodu nagłej inwazji armii wroga, jeśli regularne wojsko nie udało się obronić tego terytorium i opuściło swoje jednostki tam. Ale muszą one spełniać wszystkie powyższe kryteria. Jednak obywatele krajów, które stały się członkiem pierwszego protokołu dodatkowego do Konwencji Genewskich z 1948 roku, nie muszą nosić znak rozpoznawczy. Jednak inne wymagania, w tym otwartym noszenia broni, aby po przeciwnej stronie wiedzieć do kogo strzelać, pozostają. Oznacza to, że bojownika – osoba, która dobrowolnie naraża się na ryzyko jest ranny lub zabity. W przypadku przechwytywania przez wrogów, jest on uprawniony do statusu pow. I radzić sobie z nim mają, odpowiednio.

Jeśli mówimy o pilotów wojskowych, że zabrania się strzelać jeśli lądują na spadochronie z zestrzelonego samolotu, a następnie powinny one zostać poproszony do poddania się.

Uprzywilejowanych i nieuprzywilejowanych bojownik

To rozróżnienie między różnymi rodzajami wojowników w oparciu o następujące: podczas walki de facto, de jure pewne grupy ludzi mogą nie spełniać kryteriów konwencji haskiej. Na przykład, jeśli żołnierze lub milicja strzela więźniów, dobicie rannego lub w inny sposób naruszają prawo humanitarne. Ponadto, szpiedzy, najemnicy, kto nie podlega powyższe kategorie są nieuprzywilejowani kombatanci. Międzynarodowe prawo wymaga, aby w przypadku wątpliwości, co do których jest przeznaczona walki należy do osoby, początkowo zawarte w niewoli, a następnie zdecyduje o losie specjalnego trybunału.

Co można oczekiwać kombatanta?

To zależy od wielu czynników. Protokół dodatkowy do konwencji genewskich z 1977 roku zapewnia status kombatantów walczących stron, nawet jeśli władza lub organ nie jest oficjalnie uznana przez walczącymi stronami. Dla większości bojowników odpowiedzialny państwowych, lub przynajmniej jego poleceń. To daje mu prawo do zabijania i strzelać, aby zabić, ale nie ma prawa do nakazania mu naruszać prawa wojennego i praw człowieka.

Kombatanci zwane ostatnio nie tylko uczestnicy konfliktu międzynarodowego, ale także przedstawiciele wojującego i buntowniczej strony, jeśli mówimy o wewnętrznych problemach kraju. Ale w tym przypadku muszą one spełniać kryteria prawne. Jak dla nieuprzywilejowanych kombatantów, są one chronione przez Konwencje genewskie trzeci i czwarty. Powinny one oczekiwać sprawiedliwego sprawiedliwości.

Kim są non-kombatanci

Wbrew powszechnemu przekonaniu, to nie tylko cywilów i cywilów. Kombatanci i nie-kombatantów – jest przede wszystkim różnica między ludźmi, którzy są w siłach zbrojnych (nie tak ważne, regularnych lub wolontariuszy), ale nie sama walka. Osoby te mogą służyć do wojska, aby być dziennikarze, prawnicy, duchowni, ale nie brał udziału w działaniach wojennych. Są one dopuszczone do użycia broni dla samoobrony. Dlatego, międzynarodowe prawo humanitarne zakazuje im podejmowania działań dla celów wojskowych, z wyjątkiem przypadków, gdy oni sami zaczynają przyłączyć się do walki i tracą swój status. Jeśli są zatrzymani, nie są jeńcami wojennymi. Ich morderstwo jest zbrodnią przeciwko prawom człowieka.

Dla niewalczących są też ludzie, którzy są de jure bojownicy, ale nie brał udziału w walkach. Członkowskie, które nie ratyfikowały wszystkie niezbędne do wykonania traktatów prawa humanitarnego, takich jak Rzymskiego Statutu Międzynarodowego Trybunału Karnego jest obowiązany, co najmniej, nie niewalczących torturowanych, nie poniżać ich godności, nie biorą zakładników i tak dalej.