Poemat heroiczny – to … heroiczny poemat w literaturze

Co jest heroiczny poemat? Oczywiście, jest to termin oznaczający konkretny gatunek literacki. Niż jest to opisane i różni się od reszty? W jakich krajach powstały takie dzieła? Co może służyć jako przykład tego gatunku? Odpowiedzi na te pytania można znaleźć w artykule.

Skład koncepcji

Zdecydowanie, „heroiczny poemat” – kompozyt termin. Opiera się ona na dwóch założeniach: „Poemat” i „Hero”. To ma sens, aby rozważyć każdy oddzielnie, a następnie połączyć znaczenie.

Wiersz (od stworzenia grecki. Poiema «") jako gatunek jest duża objętość produktu w wierszach dotyczących liryczny-epickiego gatunku. Praca ta składa się z kilku części, złączonych jednym fabuły, w której narracja przeszedł żadnego ważnego wydarzenia. Cechy poematu jako gatunek literacki:

• rozpakowany historia (wiele scen i zdarzeń);
• szerokość narracja (czasami obejmuje lata i pokolenia);
• głęboko otwarty obraz liryczny.

Początki poem leżą w starożytnych i średniowiecznych eposów.

Hero (.. od greckiego Geros «odważny, silny mężczyzna, półboga” i francuskie heros «bohater») – w literaturze, to słowo może reprezentować następujące pojęcia:

• bohater dzieła;
• Dzielny odważny, wykonawca wyczynów.

Utworzone od rzeczownika „bohatera”, przymiotnik „heroiczny”, odpowiednio, może oznaczać co następuje:

• zdolne heroizmu;
• Opisując żadnych heroicznych zdarzeń.

Heroiczny poemat: Definicja

Korzystanie definicje „wiersz” i „bohatera” można sformułować, co oznacza „heroiczny poemat”. Ta literatura wieloczęściowy poetycka praca, której tematem są pewne ważne i heroiczne wydarzenia powszechnie związane z legendarnych bohaterów i ich wyczynach lub podróży.

Poemat heroiczny – jest przede wszystkim dziełem sztuki, który jest przetwarzany literacki epos ludowy, charakterystyczny dla wielu kultur i który istnieje od starożytności.

Heroiczny poemat w takiej czy innej formie występuje w prawie każdym kraju na świecie. Epic tradycje ludowe stopniowo łączone w cykle poetyckie, a następnie dostaje sławę i popularność.

Zazwyczaj Epic autor połączeniu i przetwarzane odmienne legendy literatury. Przykłady dawnej bohaterskiej epopei są: Indyjska „Ramajana” i „Mahabharata”, grecki „Iliada” i „Odyseja”, Old Norse „Edda” fiński „Kalevala”, niemiecki „Pieśń o Nibelungach”, francuskiego „Pieśń o Rolandzie”, włoski „Jerozolima dostarczone,” anglosaskiej „Beowulfa” i tak dalej. n.

Od starożytności do klasycyzmu

Gatunek bohaterskich epickie inspirowane poetów starożytności, jak i następnych wiekach. Jej szczyt osiągnął w XVIII w. I została entuzjastycznie podjęta przez przedstawicieli klasycyzmu. Historyczny gatunek poematu przyciąga ich do heroicznego patosu, wzniosłości i obywatelstwa. Liryczny bohater poematu koniecznie musiała być wzorem moralnym. Klasycy nazywa tych prac szczyt sztuki poetyckiej. Wierzono, że każdy naród powinien dążyć do tworzenia własnych bohaterskich wiersze.

W fazie kwitnienia klasycznego poematu heroicznego – to poetycka praca pisemna wzniosły styl i składający się z wielu głowach, często nazywane „piosenek”. Tematem narracji niezmiennie stał się wydarzenia historyczne, znaczące dla ludzi z kraju i całej ludzkości. Inna nazwa tego gatunku – epicki.

Treść poematu heroicznego

Według kanonów klasycyzmu, taka praca musi koniecznie zawierać następujące elementy:

• zacząć mówić na ten temat narracji;
• Apeluję do tych, którzy inspirowane poetę;
• duża liczba szczegółów opisanych scen bitewnych;
• Elementy fantastyczne sceny i postacie mitologiczne;
• alegoryczne postacie reprezentujące wice cnota sprawiedliwości, władzy, zazdrości i m s..;
• Linia przyszłości określone jako proroctwo.

W rosyjskiej tradycji

Rosyjski bohaterski wiersz został opracowany w pracach M. V. Lomonosova ( "Petr Veliky"), V.K. Trediakovskogo ( "Tilemahida"), A. P. Sumarokova ( "Dimitriadi") i A. N. Maykova ( „Uwolniony Moskwa "), i M. M. Heraskova (" walka "i" Rossiada „). Wszystkie te prace zostały napisane w stylu klasycznym. Narration przebiegała według jednego z alternatywnych sposobów: albo historii sztuki dominacji na powierzchni. W pierwszym przypadku nacisk położono na zachowanie historycznej autentyczności, a drugi – na artystycznej interpretacji wydarzeń z przeszłości i rozwoju ich oceny moralnej. Dlatego niektórzy rosyjscy poematy bohaterskie bardzo różnią się od siebie pod względem stylu i ostrości.

W tradycji wschodniej

Heroiczny poemat na Wschodzie jest mały epicki gatunek, znany jako „Dastan” (tłumaczone z perskiego „historii”). Takie prace mogą być napisane w poezji, prozie, a nawet językiem mieszanym (czyli można połączyć poezję i prozę).

Zazwyczaj w Dastan działka leżała ludowych legend i baśni. Dla tego gatunku są częste fi i przygodowe historie z różnych skomplikowanych zwrotów akcji. Wizerunek bohatera jest moralnym ideałem. Tak więc, na wschód epos jest analogiem Europejskiego poematu heroicznego.

Ten gatunek literacki jest reprezentowany w pracach tadżyckich-perski, Uzbekistanu i Kazachstanu poetów. Przykłady orientalnych heroicznych poematów: „Lajla i Madżnun”, klasycznej poezji perski Nizami Gyandzhevi, poematu „Szahname” Ferdowsi, poezja uzbecki poety Alisher Navoi i perski-tadżycki poety Jami.

Śledząc historyczną drogę, którą przeszedł heroiczny poemat, możemy śmiało stwierdzić, że ten gatunek charakterystyczny dla ludzkości na wszystkich etapach jego istnienia i został rozwinięty w wielu częściach świata.