KV. Tank "Klim Woroszyłow". KV-1 Soviet tank

Do początku II wojny światowej, uzbrojony w każdej armii na świecie nie składa ciężkich czołgów. Z jednym wyjątkiem. Armia Czerwona byli.

Dlaczego potrzebujemy ciężkich czołgów

Wojna – to przede wszystkim praca, ciężka, brudna i bardzo niebezpieczne. Żołnierze większość czasu dąży do kopania ziemi. Im bardziej będzie on wyodrębnić glebę, tym większe szanse na przeżycie. Istnieją inne rodzaje pracy, a nie mniej czasochłonne, a dla każdego z nich wymaga innego narzędzia. Bombardować od indywidualnych celów punktowych nie zrobi ciężki bombowiec – atak potrzebie. Zniszczenie potencjału przemysłowego wroga, wojownik nie powinien być używany, nie powinno być strategiczne bombowce, i nie powinno być mnóstwo. Lekkie czołgi są potrzebne do głębokich i szybkich rajdów, obwodnica wrogich umocnień i stworzyć „kieszeni”, w którym duże jednostki wojskowe, pozbawiony zasilania i komunikacji, nie może długo przetrwać. Jeśli zwracamy analogię z narzędzia pracy, pełnią one funkcję noża, elastyczny i wygodny. Ale zdarzają się sytuacje, kiedy trzeba coś mocniejszego, a ostrość ma ogromne znaczenie nie (AX, na przykład, albo siekierą). potrzebne są ciężkie czołgi czy szybkie zamachem ufortyfikowane pozycje wziąć, czy nie można ominąć, a to trwa metodyczne przerwę, silnego zderzenia czołowego, destructional i bezlitosny.

ciężkie i krwawe walki w Karelii przyszedł w grudniu 1939 roku. Groźny gorzki zimno, śnieg aż do pasa, pod bagno, i zamrażania. Jeśli warunki pogodowe dodać miny, których wykrycie jest problematyczne; praca snajperów; nagle wynikające sklasyfikowane emplacements chronione grubości zbrojonego betonu; noc polarna, przygnębiające psychikę; niemożność rozpalić ogień i ogrzać się w ogóle; otoczaki, ukryte, ponownie, pod śniegiem, i wiele, wiele więcej, to jest jasne, „dlaczego tak długo zajęta jakimś małym Finlandii”. Trudne zadanie z przełomowego „Linia Mannerheima” po raz pierwszy odegrał ważną rolę ciężkich czołgów. Związek Radziecki w obliczu stalinowskiego kierownictwa postanowił ustanowić wysokiej mocy pięść pancerną przed innymi krajami. Fiński War pobrali próbki Część doświadczalna, w szczególności z SZJ. 17 grudnia próbuje przezwyciężyć obronny Hottinen, jeden z nich do dyspozycji 20. Brygady zdetonował się mina przeciwpancerna. Załoga nie poniósł strat, ale został zmuszony do opuszczenia samochodu. Było to jedno z pierwszych zastosowań nowej broni.

Czołg jako odbicie sowieckiej doktryny wojskowej

Przemysł wojskowy nic nie robi bez powodu. Trudno wyobrazić sobie sytuację, w której I. V. Stalin jest projektanci i pojazdów opancerzonych, paląc fajkę, mówi: „A czy mi chwilę czołg ciężki. Naprawdę chcę go. Caprice na mnie takie …”. W tym przypadku żaden stan nie ma wystarczających środków na zaspokojenie najpilniejszych zadań ochrony swoich granic. Nie wszystkie zadania, które zostały ustawione na Kremlu w tej dziedzinie, zostały potwierdzone.

Zaprojektować maszynę bojową, która spełnia wymagania dla nowoczesnych broni szturmowych, rozpoczęła się na początku 1939 roku, realizując decyzję Państwowego Komitetu Obrony, przyjętej w grudniu 1938 r. Według doktryny militarnej ZSRR, walcząc w przypadku prawdopodobne (i oczekiwane) wojna musiała być opracowana na terytorium wroga pod jego upartej opozycji na wczesnym etapie. Taki konflikt charakter wymagał pewnych środków technicznych, dlatego projektanci otrzymali odpowiadające TK. Konsekwencją było to, że przez szerokie naruszeń w liniach obronnych ruszy do przodu duże jednostki, wyposażone w światła szybko zbiornika BT-klasy, w stanie poruszać się po drogach z dużą prędkością. Z tego prawdopodobnego scenariusza, z całkowitym przewaga powietrzna, zwycięstwo zapewnił przy minimalnych stratach.

Rozpoczęcie prac projektowych

Poprowadził konstrukcja zbiornika SZJ Zh. Ya. Kotin, główny projektant w fabryce Leningrad Kirowa. Nazwa upamiętnia niedawno zabitego lidera, szef organizacji partyjnej, „kolebka rewolucji.” Kolejny samochód został opracowany pod kierownictwem A. Ermolaeva w pobliskiej fabryce numer 185, to został nazwany T-100. Pomysł projekt tych lat była wielokierunkowa, w szczególności, jednym z głównym kierunkiem jest górował schemat, w którym sektor pożar może być okrągła. Na SMK waga była zbyt wielka, a zamiast trzech wież postanowiliśmy ustanowić dwa poprawić parametry jazdy i rezerwację.

Jednak wkrótce po rozpoczęciu grupy roboczej projektu stażystów studia Wammen (Wojskowa Akademia mechanizacja i motoryzacja) im. Stalin prowadził przez NF Shashmurina, zaproponował, aby przejść dalej: usunąć jedną wieżę (co młodzi profesjonaliści znaleziony nadmierne), zainstalować diesel zamiast silników benzynowych i zmniejszyć podwozie na dwóch rolkach. W rzeczywistości, zespół intuicyjnie przyszedł do programu, który stał się klasyczny dla wielu dekad naprzód swoich zagranicznych kolegów, zaakceptowali pomysł dopiero w latach pięćdziesiątych.

W ten sposób narodził się radziecki czołg KV-1.

Z rysunku na metal

Doprowadzić zbiornik mono-tower zlecenie wiodący projektant N. L. Duhovu. Przypominając, że opóźnienie było niebezpieczne w latach stalinowskich, dziś nikt nie potrzebuje. Jakakolwiek zwłoka mogłaby spowodować przesunięcie do mniej prestiżowej pracy, w pikowanej kurtce i piłą lub siekierą. Główny projektant KV Spirits towarzysz poradził sobie z zadaniem. August ciężkich czołgów KV i SZJ byliśmy przygotowane i przedstawione Komisji Państwowej, a we wrześniu Kubinka poligon pokręcił z rykiem silników na pokaz nowych modeli. Równie szybko zabrał ich akceptację do użytku, została już „Kampania wyzwolenia” do Finlandii, a technika ta była niezbędna. Projektanci interesowały również efektywności rozwoju. Tank „Klim Woroszyłow„udał się do walki.

Jak doszło do HF-2

Linia Mannerheim był dokładnie wzmocnione. W przeciwieństwie do francuskiego Maginota, oparła na krawędziach wybrzeżu (w zachodniej części Zatoki Fińskiej, na wschodzie Ładoga), a wokół niego było niemożliwe. Wybudowane fortyfikacje były kompetentnie, z wysokim stopniem autonomii i całej infrastruktury niezbędnej do obrony. W ogóle, ciężki czołg KV pokazał się dobrze, ale pistolet kaliber 76 mm nie wystarczyło, aby przełamać konstrukcji żelbetowych, ukryte warstwy gleby. Potrzebne coś bardziej skuteczne, na przykład, 152 mm haubic, która była już w eksploatacji, chociaż potrzebny potężny Ciągnik do jego transportu. Projektanci Leningrad ma nowe wyzwanie: połączyć dwa ważne elementy, Cannon i gąsienicowych podwozi, ale nadal zapewnienia niezawodności ochrony załogi z załogą pistoletu. Więc nie był czołg KV-2-napastnik, przeznaczone do zniszczenia wszelkich fortyfikacji.

W okresie międzywojennym

Fińska Wojna, choć było krwawe, szybko się skończyła, ale mimo to produkcja maszyn ciężkich, w tym typu ciągłego oblężenia. Od lutego 1940 Tank „Klim Woroszyłow” w dwóch wersjach z serii rozpoczętych na LB (Leningrad Kirov fabryce), a od czerwca do CTZ (Czelabińsk rośliny o nazwie ciągnik). Entuzjazm w tych latach był bardzo wysoki, pierwszy HF Ural montaż ze sklepu szybko i budowanie zdolności zbudowany w oddzielnym budynku, którego wielkość sugeruje bardzo duże możliwości. My nie zatrzymać zespołów roboczych i projektowych, kontynuując jednocześnie poprawić parametry techniczne i rozwiązania stwierdzonych uchybień w czasie walk. Na jesieni czterdziestego powinien pojawić się dwie nowe próbki z ciężkiego pancerza do 90 mm z bardziej potężnych broni artyleryjskiej (85 mm kalibru, który ma nawet nie mógł marzyć cysterny reszty świata). Pod koniec roku został zaplanowany kolejny olbrzym, tym razem z ochroną 100 mm. Maszyny te są tajne rozwoju, są one nazywane obiekty 220, 221 i 222. Aby nikt nie wiedział …

Porównanie z potencjalnego wroga

W 1941 zamierza produkować 1200 ciężkiego sprzętu, w szczególności HF-1 – 400, KF-2 – 100 (nie ma bardzo specyficzną funkcję i potrzeba jest poniżej) i HF-3 – aż do 500 sztuk. I to tylko w Leningradzie! Kolejnych 200 jednostek musiał dać CTZ. W 1949 roku czołg KV-1 KV-2 SuperCarrier wytwarzane także, a znaczna ilość (243). Cała Armia Czerwona, było 636. Dużo czy mało? Radzieccy historycy, wyjaśniając przyczyny katastrofy latem 1941 roku, wyraził pogląd, że nowoczesne zbiorniki brakowało. Jednakże, zapomnieli wspomnieć fakt, że Wehrmacht przekroczył granicę ZSRR, dysponując nieco ponad trzy tysiące czołgów, a wszystkie one są, bez wyjątku, były łagodne. Co więcej, nowa nazwa je niezwykle trudne. Europejski blitzkrieg był, oczywiście, zabawa spacer, ale silnik nie obchodzi, nosi nawet podczas jazdy na autostradzie jest bardzo dobra. Zajętych samochodów we Francji i Czechosłowacji, zbyt, nie iść do jakiegokolwiek porównania nawet z naszym łatwym BT. Rumunia, sojusznikiem hitlerowskich Niemiec, a uzbrojony był w ogóle „Renault 17” (17 – tym roku 1917-go), w ZSRR, były 2 rzeczy, były one w muzeach.

A jednak, to jest czas, aby pamiętać, że nie tylko produkuje ciężkich czołgów w ZSRR. Były też średni T-34, najlepszy na świecie, i one były budowane bardzo aktywny. I lekkie, wyprodukowane bezprecedensową liczbę kopii. I na ramionach oraz ochrony pancerza i wydajności silników (głównie przy okazji, Diesel, B-2, którego nikt nie mógł nikt inny na świecie, aby powtórzyć w czasie wojny), że przekroczyła technika Wehrmachtu. Soviet KV od połowy 1941 roku nie ma analogów.

projekt

W czasie pierwszych prototypów możliwych fabryk czołgów radzieckich pozwoliło na zastosowanie najbardziej zaawansowanych technologii. O żadnej z nitowanych stawów, a nawet to nie było, sprawa jest wykonane za pomocą spawania. To samo odnosi się do wieży, która jest dodatkowo poprawić za pomocą tselnolitevoy metody. Grubość płyt pancernych wynosiła 75 mm. Możliwości projektowania modyfikacja pozwoli na dalsze zwiększenie ochrony do 105 mm, instalując dodatkowe śruby broneekranov, ale w 1941 roku żaden z pistoletu niemiecki pokładzie i bez niego nie mogła trafić czołg KV-1.

Ogólny schemat był klasyczny radzieckich pojazdów pancernych drugiej połowie lat trzydziestych (później przyjętych jako wzór przez inżynierów z całego świata): tylnej przekładni, z wyjątkiem wału napędowego, skłonny do rezerwacji, Mocny diesel i Pistolet kalibru 76 mm (L-11, F-32, a później ZIS -5).

podwozie

Silnik V-2K było serce tego urządzenia, jego ilość wynosi 500 KM przy prędkości obrotowej 1800 obrotów / sekundę. Wielotarczowe transmisja tarcie miał wad projektowych, często jest zabroniony, ponieważ nie został zaprojektowany, aby siła potrzebna do zmiany prędkości ciężkiego maszynie jako KV (jego waga przekroczyła 47 ton), zwłaszcza w pierwszych dwóch biegów (było 5).

Podstawą podwozia służył jako indywidualnego zawieszenia skrętną stosunkowo małych kół jezdnych (było sześć z każdej strony). Zwisające gąsienice wyeliminowane dodatkowe podtrzymujące wałki, rolki, trzy dla każdej z nich. Do 1942 były one pokryte gumą w celu zmniejszenia hałasu, ale z powodu braku materiałów z tego „luksusu” musiały zostać porzucone. Gąsienice dokonały szerokości (700 mm) w celu zmniejszenia szczególnego obciążenia na ziemi.

broń

Doświadczenia z działań przeciwko desperackiej wroga, gotowych pójść na zbiorniku z butelką koktajle Mołotowa, ustawić nowy wymóg – możliwość tworzenia zapory kurtyny przeciwpożarowej. W celu rozwiązania tego problemu, maszyna jest wyposażona w trzy maszyny-gun, z którego został wysłany z powrotem do ochrony komory silnika. Innym karabin maszynowy wieżyczka był on pokryty z ataku lotniczego. Bezpłatne wewnętrzna przestrzeń wypełniona ergonomicznego amunicji, wystarczy do przeprowadzenia długiej wyczerpujący Battle (135 rund i 2770 naboi). Użyta Dokładność dostarcza urządzenia optycznego składa się z miejsc (TOD-6 teleskop peryskopowego PT-6). Dowódca zapewnił możliwość przeglądania dobry przegląd. W zbiorniku w harmonogramie bojowej było pięć osób, mogą komunikować się przez interkom, komunikacja zewnętrzna jest zapewnienie przenośnego radia 71-TK-3 lub IOP.

Prawie 48-tonowy duży obiekt może osiągnąć prędkość 34 km / h, a miał żywotność 250 km. To bardzo dużo.

Na początku poważnej wojny

Powszechnie wiadomo, że wojna rozpoczęła się w skrajnie niekorzystnych warunków dla ZSRR. Z jednej strony, wpływ nazistów ostrzegł różne źródła wywiadowcze, z drugiej strony, to było bardzo nielogiczne. Jeśli stężenie stopy wojsk niemieckich był znany, bo nie było tajemnicą i niechęć Wehrmachtu do działań zbrojnych przeciwko ZSRR, był brak ciepłej odzieży i paliw odporne na zimno. Niemniej jednak, Hitler wydał rozkaz zaatakowania naszych granic, a duża liczba radzieckich arsenałów wojskowych zostały zniszczone lub przechwycone agresora. KV spowodował szok, jak w poleceniu niemieckim i żołnierzy na froncie wschodnim. Sama obecność wroga jak potwór, pomimo pomyślnego góry w głąb Związku Radzieckiego doprowadził do niejasnym poczuciem własnej zacofania technologicznego. Ze zdziwieniem Niemcy uważali niewoli ich ogromny samojezdne haubica KV-2, i okazało się, że w sąsiednich regionach o KV-1 powstrzymać przeważających sił zbliżających batalionu. Innym problemem była słaba skuteczność tych potworów w walkach obronnych. Jeśli ofensywa jest konieczne do „dymu” wroga z okopów, a następnie montowane trajektorię pocisku – to jest to, czego potrzebujesz. Ogień spadnie na głowę siedzącego w schroniskach żołnierzy z nieba i nie ma gdzie się ukryć. Ale po zastanowieniu ataki muszą trajektorii płaskość kosić zbliżających technik łańcuchowe i strajk. Okazało się bezużyteczny jak płuca i najcięższych czołgów. Związek Radziecki nie był przygotowany do obrony.

Wehrmacht eksperci wojskowi, oczywiście, zrozumiałem, co miał przechwycony sprzętu. Jego badania, oprócz świadomości potęgi sowieckiego przemysłu obronnego, pozwoliły zrobić i inne ustalenia. Potwierdził zamiar Stalina do ataku Niemiec i KV. Zdjęcia uszkodzonych opancerzonych broni oblężniczych używane i propaganda Goebbelsa jako dowód agresywnych zamiarach bolszewików. Niektóre niewoli Wehrmachtu użyciu urządzenia do własnych potrzeb.

WT płuca i inne próbki obraźliwe sztuka szybko usuwany z produkcji jako niepotrzebne w tej sytuacji. Ten sam los i opancerzony 152mm haubica. Wydawało się, że taki los spotka wszystkich „Klim Woroszyłow”. Ale historia postanowił inaczej. Pomimo faktu, że zbiorniki serii KV w niemal każdym względem gorszy od T-34, ich produkcja trwała nawet w oblężonym Leningradzie. Z oczywistych powodów, aby przeprowadzić cykl procesu restrukturyzacji było niemożliwe tutaj, i zażądał opancerzony przód, tak że maszyny nie zwalniają tylko odwrócił się, a nawet buduje się poprzez połączenie zakładów metalowych i Izhora. Podobnie zrobiliśmy i „Tankograd” miasto Czelabińsk. Trudności z silnikiem B-2: główne moce produkcyjne przed wojną były w Charkowie, i to zostało zajęte przez Niemców. Z tym trudności, ustawiając silnik benzynowy M-17, który, oczywiście, zmniejszonej zdolności bojowe technologii.

„C” oznacza „szybko”

Pomimo faktu, że współczesny charakter walk polega na porzuceniu niskiej prędkości pancerne, czołg KV-1 historia nie zakończyła. Kiedy wiele mankamentów tego samochodu, a ona miała oczywistych zalet, takich jak dobrą ochronę i wysoką przepuszczalność. Niska prędkość charakterystyczne sprzętu oblężeniu podjął próbę dostosowania charakterystyki „Klimov” do współczesnego pola walki manewrowej. Okazało się, KV-1C, masa, która zmniejszyła się do 42,5 m. Osiągnięto taką „lekkość” rozrzedzania pancerz, gąsienice i zmniejszając ograniczenia do pocisków amunicji 94 (później 114). I uwzględnienia roszczeń żołnierzy do skrzyni biegów, został zastąpiony przez bardziej doskonały. Czołg średni nadal nieskuteczne, T34 ważył nieco ponad 30 ton, a na tej samej elektrowni była dużo bardziej zwrotny. I dodano do nazwy litery „C” oznacza „szybko”.

Inne modyfikacje

W sierpniu 1942 roku weszła w nową próbkę pojazdów opancerzonych, KV-85. To była głęboka modyfikacja samego KV-1C, różnica była w pistolecie kalibru wieży (w pistolecie DT-5, jest oczywiste, ich nazwy, to 85 mm), zmniejszając liczbę załogi do czterech osób (okazało się niepotrzebne karabinu), cięcia amunicja przy zachowaniu tej samej obudowie. Wieża została przeprowadzona przez odlewanie.

Były też inne próby wykorzystania udanej boczną SQ. Na podstawie ich dział samobieżnych zostały zbudowane, stworzony robot „opancerzony”, uzbrojony w dwa lub więcej karabinów różnych kalibrach (CV-7), 122-mm haubic U-11. Po zwycięstwie w Moskwie, stało się jasne, że ofensywa jest nieunikniona, i po raz kolejny wziął próbki broni ofensywnych. KV-8 był zewnętrznie bardzo podobne do prototypu, a nawet jego sylwetka była symulowana ze względu na szczególne dekoracji przedstawiających lufy artylerii, ale był to miotacz ognia. Pistolet w wieży również skromny w tych dniach „EP”.

Były też inne rodzaje urządzeń pomocniczych w oparciu o podwozia HF: Odzyskiwanie uszkodzonych pojazdów z bitwy i ciągników.

HF i "Tiger"

Zbiornik KV los nie był historycznie bardzo udany. W pierwszej połowie wojny, był trochę popytu, potrzebowała zupełnie inną technikę, a do czasu przejścia wojsk radzieckich w decydująca ofensywa nieaktualne. Istnieje nowy ciężki IS zbiorniki, których cechy też skorelowane z cechami niewydolności serca, jak Iosifa Stalina ciężar polityczny był lepszy efekt Biura Politycznego „pierwszego oficera” czerwonego.

Na przełomie 1942 i 1943 roku, Niemcy pojawił „tiger”. Maszyna ta była bardzo powolny i ciężki, jego podwozie są jeszcze mniej wiarygodne niż HF, ale pistolet 88 mm dał mu szansę na trafienie silnie opancerzonych celów na odległość, nie zezwala na powrót ogień. W lutym 1943 roku, w ciągu jednego dnia w Leningradzie zginęło 10 HF-1, który został zastrzelony z daleka z trzech „Tiger”. Od 1943 roku ich produkcja została ograniczona.

Jego wkład w zwycięstwo czołgi KV nadal mieć, a dowodem tego są liczne pomniki wzniesione na cześć naszych tankowców w wielu miastach, przez które przetoczyły ognistym walki wału. Przypominamy raz potężną maszynę i bohaterstwie pracowników z tyłu, zwycięzców miecz Cova i poświęcenie zbliżającego jasnej wakacje.