Jakie są przymiotniki i metafory, porównanie, personifikacja?

Aby napisać tekst lub uczynić to jasne, chwytliwa i wyraziste, autorzy użyć pewnych technik artystycznych, zwanych tradycyjnych ścieżek i figury mowy. Należą do nich: metafora, epitet, uosobienie, hiperboli, porównań, alegorii, peryfraza i inne figury mowy, w którym słowo lub wyrażenie użyte w sensie przenośnym, aby uczynić to wszystko bardziej wyraziste.

Następny będziemy uczyć się, jak odróżnić różne szlaki i metody ich stosowania.

Jakie są przymiotniki i metafory

Najczęściej spotykane w literackich językowych środków wyrazu są przymiotniki i metafory.

Słowo „epitet” w języku greckim jest ustawiony na „wniosek”. Oznacza to, że w nazwie ma już wyjaśnienie istoty – definicja, która jest obrazowo charakteryzuje obiekt lub zjawisko. Funkcja, która wyrażona jest epitetem, tak aby dołączyć do opisanego obiektu uzupełnia jego emocjonalny, a nawet semantycznie.

Lingwistyki i leksykografii nadal nie ma powszechnie akceptowana teoria wyjaśnia dokładnie, co epitetów i metafor. Zwykle mówi się o trzy rodzaje przymiotników:

• Wspólny język – te, które mają silne, często stosowany w komunikacji literackiej mowy (srebro rosy, mrozie, itp …);
• poezja ludowa – stosowane w pracach ludowa (toczeń virgin słodki mowy dobrego kolegi, etc …);
• indywidualny autor – stworzony przez autorów dzieł literackich (względy futlyarnoy (A. P. Chehov), szorstki oczy (Gorki)).

Metafora, w przeciwieństwie do epitetów – to nie tylko słowa, ale również wyrazem, który jest używany w sensie przenośnym. Metafory są wybierane na podstawie podobieństwa lub odwrotnie, kontrast wszelkich zjawisk lub obiektów.

Jak i kiedy jest używana metafora

Co więcej przymiotników i metafor, i jakie są między nimi różnice, można zrozumieć, aby zrozumieć, że podstawowym warunkiem wykorzystania tych ostatnich jest ich oryginalność, niezwykła zdolność do wywoływania skojarzeń emocjonalnych i pomóc wprowadzić pewne zdarzenie lub zjawisko.

Oto przykład z metaforycznym opisem nocnego nieba w historii „trzy” Gorkiego: „Milky Way srebrny płótno rozłożone po niebie z jednego końca do drugiego – na niego patrzeć przez gałęzie drzewa był przyjemny i smutne.”

Korzystanie z szablonu, stracił od częstego używania jego oryginalność i emocjonalne metafory nasycenia może obniżyć jakość pracy lub mowę wypowiedziane.

Nie mniej niebezpieczne i może być nadmierna, bogactwo metafor. Jesteśmy w takich przypadkach stają się niepotrzebnie kwiatowa i ozdobny, dlatego można podzielić i jego percepcji.

Jak odróżnić metafory i przymiotnika

W pracach jest czasami bardzo trudne do rozróżnienia, które dokładnie szlaki zastosowań autora. Aby to zrobić, trzeba więcej czasu, aby zrozumieć to, co przymiotniki porównania i metafory.

Metafora jest dobrze technika, która opiera się na analogii, wartości transferu na obraz, podobieństwo, „Morning śmiać okna. Jej oczy – ciemne agaty ".

Sam epitet – jest jedną z metafor przypadkach łatwiej jest powiedzieć – definicja artystyczny ( „Ciepłe mleko lodowate zimno zmierzch gwiazdek”).

W oparciu o powyższe, jest już możliwe, aby zrozumieć, co to jest metafora, epitet, uosobienie i znaleźć je w poniższym przykładzie: „Zostało ono postrzegane jako długa igła ścigał się z pogodnym niebie, z wysokimi zamglenia chmur, krople …” (Iwan Bunin, „The Little romans „).

Jest oczywiste, że nie zostały wykorzystane i metafor (krople poleciał długie igły) i przymiotniki (od zadymionych chmur) i personifikacja (zabawa błękitny).

Personifikacja – metafora, alegoria specjalny

Więc co to jest metafora, epitet, uosobienie? To, jak wiadomo, oznacza postawy komunikacyjnej wobec zjawiska lub obiektu, rodzaj wyrazistych kolorach, co pozwala złożyć pisemny lub mówiony żywy i niezapomniany.

A w tej serii można zidentyfikować personifikację – specjalne szlaki, posiadające długą historię, sięgającą do sztuki ludowej. Personifikacji – jest taka sama jak w alegorii, przeniesienia własności istot żywych na temat zjawisk lub obiektów.

Na wykorzystaniu personifikacji i zbudował jeden z najbliżej folklor gatunki – bajkę.

W przeciwieństwie do takich tropów jako metafora, epitet, porównanie, personifikacja – jest również bardzo ekonomiczne odbiór. Stosując je, nie trzeba szczegółowy opis przedmiotu, wystarczy porównać ją z czegoś już znanego spowodować konieczną stowarzyszenie: „Jak żałosny pokryte zniszczony słomę na brzuchu gruntu wrastające hatenki wiejskie bezrolnych biednych, bezrolnych” (JS Sokolov-Mikita, "Dzieciństwo").

Że takiego porównania

Jest to niemożliwe, aby wyobrazić sobie pracę pozbawioną porównania, porównania czegoś z czymś, porównań jednego zdarzenia do drugiego, umożliwiając dokładniejsze, barwnie opisał je i jednocześnie przekazać swój stosunek do nich.

Klasyka literatury rosyjskiej umiejętnie opanowała wykorzystania sztuki epitetów, metafor, porównań: „W niebieskim, usiany jasnych gwiazd z nieba aksamitnymi czarnymi wzorami liści były podobne do cudzego rękami wyciągniętymi do nieba, starając się dotrzeć do jego wysokości” (Maxim Gorki, „trzy” ).

Trudne przypadki w określaniu porównania

Czasem opisany powyżej sposób wyrazisty – porównanie – to dość trudne do rozróżnienia między przypadkami, w których zdanie tylko używając słowa ze związkami „jak”, „co jeśli” i „jeśli”, ale w innych celach.

Po raz kolejny – epitetów, metafory, porównania są ścieżki, które pomagają wzbogacić, „Paint”, powiedział. Tak więc, w zdaniu „Widzieliśmy, jak szedł powoli w stronę lasu,” nie ma porównania, nie jest związkiem, łącząc elementy o złożonym zdaniu. Wniosek jest „Wyszliśmy na korytarz, gdzie było ciemno i zimno w piwnicy” (Bunin) porównującego wyraźne (zimny jak piwnicy).

Metody porównywania ekspresji

I że w serii metafora, epitet, porównanie, personifikacja mógł wreszcie zająć się każdym szlaku, utrzymywał się trochę bardziej na porównania.

Wyraża się to na wiele sposobów:

• .. Korzystanie obroty ze słowami „jak”, „dokładnie”, „jak”, itd. ( „Jej włosy zwinięte jak groch anten”);
• porównawcza przymiotnik lub przysłówek stopień ( „język ostry jak brzytwa”);
• ablative rzeczownik ( „w samym sercu słowik śpiewał miłość”);
• i lexically (za pomocą słowa „jak”, „podobny” itd. d.).

Co to jest hiperbola

Z korzystania z takich tropów jako metafora, epitet, porównanie, hiperbola ma szczególne bogactwo, przesadną punkcie. Wielu autorów łatwo używać tej techniki: „Był zupełnie obojętna, jakiś kamień, zardzewiały twarz.”

Dla techniki hiperboliczne można przypisać do bajecznych gigantów, a Calineczka i chłopiec z kciukiem, żyjących bajkę. A w hiperboli eposy – niezbędny atrybut: bohaterowie Silushka mieć zawsze wygórowane, a wróg – gorzki i bez numeru.

Nawet w mowie potocznej można znaleźć hiperbolę: „Nie widzieliśmy siebie przez tysiąc lat” albo „rozlane morze łez.”

Przenośnia porównanie epithet hiperboli i są często używane w połączeniu tworząc porównania hiperboliczny lub podszywania przenośnie ( „deszcz wylewa litej ściany”).

Możliwość korzystania szlaki uczyni Państwa mowy kształcie i jasny

W pewnym momencie nawet V. G. Bieliński twierdził, że aby dobrze mówić i poprawnie mówić – to nie jest to samo. Po tym wszystkim, nawet bez zarzutu z punktu widzenia gramatyki, może to być trudne do uchwycenia.

A z powyższego, prawdopodobnie już zrozumieć, co to metafora, epitet, uosobienie i że wiedzą, jak korzystać z tych metod jest niezwykle ważne. Pomoże Ci w tym samym przemyślany czytania klasyków – jak to może być traktowane jako standardowego zastosowania wszystkich stylistyczne bogactwo języka rosyjskiego.

Uzyskać zrozumienie linii Gogola: „… Słowa takie jak kwiaty, jak kruche, soczyste i jasne …”, w którym mały zestaw artystyczny oznacza, autor udało się jasno przekazać swoje wrażenia dźwięku słów. I pamiętaj, że metafora, przenośnia epitet – narzędzia, które ottochat swoją mowę, a zatem muszą nauczyć się z nich korzystać!