DZPP – co to jest? Diagnoza, typy, leczenie

Wśród przewlekłych chorób ludzkich patologia kręgosłupa nie jest ostatnim miejscem w praktyce medycznej. Ból w kręgosłupie, okresowo pojawiający się, a następnie zanika przez pewien czas, jest znany wielu ludziom na tej planecie. Często ludzie zaniedbują kampanię specjalistyczną, aby dowiedzieć się przyczyny pochodzenia stanów patologicznych. Ale na próżno. Nie podjęte w czasie, działania prowadzą do wystąpienia nieodwracalnych zjawisk w ciele, co znacznie zmniejsza jakość życia pacjenta. Do takich patologii jest również DZPP.

Diagnoza to "DDZP" – co to jest?

Choroba zwyrodnieniowa i dystrofia kręgosłupa (DDD) – patologia obwodowego układu nerwowego, należąca do grupy najczęstszych przewlekłych chorób ludzkich, ma charakter powtarzalny i często prowadzi do niepełnosprawności. Najczęstszą chorobą występuje u osób w wieku produkcyjnym. Niestety dzisiaj nie ma ogólnie przyjętych poglądów na temat pochodzenia DDDS. Co to znaczy? Nie ma wystarczających i skutecznych metod wykrywania i leczenia choroby.

Uważa się, że występowanie patologii występuje z kilku powodów:

• Ze względu na lokalne przeciążenia kręgosłupów (PDS);
• Z powodu dekompensacji w systemach troficznych.

Ze względu na fakt, że DDWP jest chorobą trwającą od lat, zmiany zachodzące w ciele pacjenta stają się nieodwracalne. Dlatego też całkowite odzyskanie pacjenta w większości przypadków jest niemożliwe. Działania terapeutyczne mają na celu przywrócenie prawidłowej funkcji kręgosłupa i wyeliminowanie objawów klinicznych choroby.

Powodem wszystkiego jest osteochondroza

Choroba prowadzi do nieprawidłowego funkcjonowania segmentów kręgosłupa, co pociąga za sobą kolejne zakłócenia w pracy całego ludzkiego ciała. Jak to się stało? Uważa się, że osteochondroza działa jako mechanizm wyzwalający rozwój DDD. Jaka jest ta patologia? W praktyce medycznej krajów WNP osteochondroza jest powszechnie określana jako dystroficzne zmiany w strukturach chrząstki kręgosłupa. Przyczyną osteochondrozy jest:

• Predyspozycje genetyczne,
• Zaburzenia naczyń krwionośnych,
• Nieaktywność fizyczna,
• Słabo zorganizowane miejsce pracy (niewygodne krzesło lub stół),
• Praca fizyczna z podnoszeniem ciężaru,
• Nadwaga.

Stopniowa zmiana struktury chrząstki prowadzi do zmniejszenia ruchomości kręgów, zmniejszenia dystansu między nimi, zakłócenia odżywiania tkanek przylegających do kręgosłupa. Jeśli proces nie jest zatrzymany, rozwija się zespół kręgosłupa lub pozakręcowy. Istnieją cztery powody, dla których ten zespół powstaje:

• Kompresja – choroba zaczyna się manifestować z powodu mechanicznego przeciążenia segmentów motorycznych kręgosłupa, co prowadzi do ściskania korzeni nerwowych;
• Dysfiki – patologia wynika z osłabienia utrwalania segmentów motorycznych kręgosłupa;
• Zagadnienie dysgenezy – patologia występuje na tle zaburzeń mikrokrążenia tkanek sąsiadujących z tarczą międzykręgową w miejscu uszkodzenia kręgosłupa;
• Aspekt aseptyczno-zapalny – patologia występuje na tle procesu zapalnego w segmentach motorycznych kręgosłupa.

Struktura kręgosłupa

Kręgosłup jest zbiorem kręgów, z których każdy jest utworzony przez ciało i łuko. Kręgi są usytuowane jeden nad drugim i tworzą kolumnę w centralnej części, z której przechodzi kanał kręgosłupa – rodzaj tunelu przebitego nerwami i naczyniami.

Kręgi są oddzielone chrząstkami – tarczami międzykręgowymi, składającymi się z włóknistego pierścienia i rdzenia miąższowego. Pierścień zajmuje część obciążenia na dysku. W młodym organizmie rdzeń miąższu wynosi 90% wody, jednakże zawartość cieczy maleje wraz z upływem czasu. Pulpoid nucleus – amortyzator, który zmienia swój kształt pod wpływem obciążenia, zapewniając tym samym ruch kręgosłupa i chroni go przed zniszczeniem.

Kolumna kręgosłupa jest wzmocniona więzadłami i gorsetem mięśniowym ze wszystkich stron. Silne mięśnie i więzadła zmniejszają obciążenie dysków i stawów. Jednak na przestrzeni lat pod wpływem różnych czynników spada elastyczność tkanki chrzęstnej. Rozpocznie się mechanizm tworzenia bolesnych stanów.

Jak ma miejsce proces patologiczny?

Naruszenie postaw, nadwagi, podnoszenie ciężarów, długi pobyt w złej niewygodnej pozycji i inne czynniki prowadzą do tego, że tarcza zaczyna obniżać zawartość płynu, sprężystość struktury chrząstki zanika. Pod wpływem powyższych czynników zwiększa się obciążenie pierścienia włóknistego, jego włókna pękają. W obszarach pęknięć występuje proces zapalny, powstaje bliznowata tkanka.

Kiedy blizna bierze się na dużą skalę, naczynia krwionośne krążków międzykręgowych pokrywają się. Stopniowo zmniejsza się wysokość dysku, w wyniku czego odległość między sąsiednimi kręgami kontrastuje, rozciąganie więzadeł i zawieszenie, zwiększa się obciążenie stawów międzykręgowych. W rezultacie chrząstka jest zniszczona. Rozpoczyna się mechanizm powstawania DZPP. Co to znaczy? Włókna pierścienia włóknistego wywierają nacisk poza korpus kręgowy, a krawędzie kręgów spawanych do nich również zmieniają swoją prawidłową pozycję, tworzą się osteopody. Płyta międzykręgowa jest zaciśnięta, a grzbiet kręgosłupa jest ostry. Często powoduje to zespół bólu.

Przegrzany dysk międzykręgowy może powodować patologię. Herniowie są nazywane częścią jądra miazgi, która przełamała włóknisty pierścień, wykraczała poza nią i wywierała nacisk na korzenie nerwowe rdzenia kręgowego.

Koncepcja i klasyfikacja dorso-patologii

Warunki patologiczne kręgosłupa, które nie są związane z chorobą narządów wewnętrznych i są połączone z zespołem bólowym, są połączone w odrębną grupę chorób o nazwie dorsopatii. Zgodnie ze standardami międzynarodowymi wszystkie typy dorsopatii dzielą się na trzy grupy:

• Dorsykopatia odkształcająca – obejmują deformacje kręgosłupa, spowodowane zmianami dysków międzykręgowych: ta grupa obejmuje kifofozę, skoliozę, lordozę, spondylolistę, osteochondrozę;
• Spondylopatia – obejmują wszystkie traumatyczne i zapalne spondylopatie;
• Inne dorsopatie są objawami bólu w szyi, ciele lub nawet kończynach, które nie są wynikiem przemieszczeń dysków lub zaburzeń funkcji rdzenia kręgowego.

W zależności od miejsca pochodzenia patologii wyróżnia się: kręgosłup klatki piersiowej i kręgosłupa lędźwiowego DDZP oraz DSD kręgosłupa szyjnego. Co to jest, zrozumiemy później. Cechą charakterystyczną patologii jest to, że objawy choroby w każdym z obszarów lokalizacji są z jednej strony bardzo podobne, z drugiej – mają swoje własne cechy charakterystyczne.

Rodzaje DDDS

W kręgosłupie lędźwiowym często występują zdarzenia patologiczne . Według opinii większości lekarzy główną przyczyną tego jest prawidłowość osoby, za którą on rzeczywiście płaci. Oczywiście choroba ta nie powstaje od zera, ale powstaje pod wpływem wielu czynników (pogorszenie odżywiania, zakłócenie układu limfatycznego w tkankach płytek międzykręgowych itp.).

• DDZP kręgosłupa szyjnego. Co to jest? Z reguły jest to dorsoza, która powstaje w szyi, przedniej klatce piersiowej, w dłoniach. Niektórzy pacjenci zauważają, że ból łopatki jest podobny do objawów dławicy piersiowej. W przypadku dorsopatii szyjnej zwiększa się ból podczas obracania lub pochylania głowy. W patologii kręgosłupa piersiowego mogą wystąpić bóle w klatce piersiowej.
• DDZP kręgosłupa lędźwiowego. Może towarzyszyć naruszenie wrażliwości pachwiny i ud. Ból może wystąpić jednocześnie w obu nogach; Wykazano zmniejszenie czułości w dolnej części pleców i wrażliwości dużych palców. Ból kręcenia kręgosłupa lędźwiowego kręgosłupa lędźwiowego kręgosłupa lędźwiowego kręgosłupa lędźwiowego kręgosłupa lędźwiowego kręgosłupa lędźwiowego kręgosłupa lędźwiowego kręgosłupa lędźwiowego kręgosłupa lędźwiowego kręgosłupa lędźwiowego kręgosłupa lędźwiowego kręgosłupa lędźwiowego kręgosłupa lędźwiowego kręgosłupa lędźwiowego kręgosłupa lędźwiowego kręgosłupa kręgosłupa

Środki terapeutyczne

Przejawy procesu patologicznego w kręgosłupie zależą od stadium rozwoju choroby, a także od obszaru i zakresu uszkodzenia. Głównym przejawem patologii jest zespół bólowy. Jak wspomniano powyżej, przyczyną bólu mogą być skurcze mięśni, ściskanie krążenia nerwu przepukleniowego rdzenia kręgowego, itp. Często ból występuje nie tylko w kręgosłupie, ale także przenosi się na inne części ciała. Oprócz bólu w dotkniętym obszarze, może wystąpić zmniejszenie czułości, a także osłabienie mięśni.

Terapia zwyrodnieniowo-dystroficzna kręgosłupa może spowolnić przebieg choroby i poprawić jakość życia pacjenta. Zestaw środków terapeutycznych ma na celu:

• Aby zatrzymać ból,
• Powolne zniszczenie chrząstki,
• Poprawa krążenia otaczającego kręgosłupa tkanek miękkich,
• Zmniejsz kompresję kręgów na siebie,
• Zwrot zdolności motorycznej pacjenta.

Metody terapeutyczne obejmują stosowanie leków, fizjoterapię, terapię wysiłkową.

DDZP: leczenie lekami

Wyeliminować objawy bólu w wyniku stosowania przeciwzapalnych leków nie steroidowych, takich jak Ibuprofen, Ketoprofen, Diclofenac. Stosowanie tych leków jest często związane z występowaniem efektów ubocznych. W tym przypadku można uciekać się do przyjęcia selektywnych środków – to jest "Lornoxicam", "Nimesulid", "Meloksikam".

Kiedy pojawiają się stagnacyjne zjawiska w mięśniach i naruszają ich krążenie, ucieka się do stosowania roztworu lidokainy w połączeniu z hormonami steroidowymi. Ten środek pomaga złagodzić ostry ból.

Częściowo złagodzić stan i wyeliminować zespół bólowy jest możliwy za pomocą terapeutycznego tynku znieczulającego ("Dorsaplast", "Nanoplast", itd.). Oprócz tego, że plaster łamie ból, zapewnia również działanie przeciwzapalne – wpływa na obszar dotknięty przez pole magnetyczne. Zastosowanie plastra jest zalecane zarówno w okresie zaostrzenia w celu szybkiego złagodzenia bólu, jak i kursów. Produkt nie zawiera żadnych sterydów, jest bardzo wygodny w użyciu: tynk nie wiąże ruchów, nie ma zapachu, nie pozostawia żadnych śladów na skórze i odzieży.

Fizjoterapia i gorsety ortopedyczne

Jednocześnie z użyciem leków w leczeniu DDS, aktywnie stosuje się gorsety ortopedyczne, które zmniejszają zespół bólu poprzez przymocowanie uszkodzonego segmentu kręgosłupa. Jeśli proces patologiczny dotyka kręgosłupa szyjnego, użyj kołnierza Shantza. Produkt ma nie tylko efekt ocieplenia, ale również czasowo zmniejsza ruchliwość kręgosłupa w dotkniętym obszarze, łagodzi skurcz mięśni, zapewnia korzystne warunki do odtworzenia uszkodzonych struktur.

Kiedy patologię kręgosłupa piersiowego stosuje się w półsztywnych korektorach, które prawidłowo rozdzielają obciążenie na kręgosłup, rozładowując obszar dotknięty chorobą. Jeśli problem występuje u dołu pleców, użyj gorsetów lędźwiowo-krzyżowych. Często stosowano wkładki ortopedyczne, usuwając część obciążenia wstrząsowego z kręgosłupa.

Procedury fizjoterapii również przyczyniają się do powstrzymania bólu. Należą do nich: elektroforeza, masaż, UHF, terapia ultradźwiękowa, magnetoterapia.

Zatrzymaj zniszczenie chrząstki

Jak wspomniano powyżej, terapia DDS nie tylko ma na celu wyeliminowanie bólu. Bardzo ważną cechą tej diagnozy jest powstrzymanie procesu niszczenia tkanki chrząstki. W tym celu istnieje cały kompleks leków – chondroprotektorów. Należą do nich: "siarczan chondroityny", "glukozamina" itd. Często zwiększają działanie leków łącznie. W tej sytuacji potrzebna jest dokładna dawka leków. Z reguły dzienna dawka "glukozaminy" wynosi 1000-1500 mg, "siarczan chondroityny" – 1000 mg.

Poprawa krążenia krwi w tkankach dotkniętych obszarem za pomocą środków przeciwpłytkowych i angioprotektorów, w tym leków "Pentoxifylline", "Actovegin". Witaminy z grupy B (na przykład "Neuromultivit") pomagają zrównoważyć procesy metaboliczne w organizmie.

Podczas rehabilitacji często stosuje się do procedury rozciągania kręgosłupa, co pomaga zwiększyć dystans między kręgami i zmniejszyć ich wpływ na siebie. Ważne jest również stałe wspieranie aktywności motorycznej, wzmacnianie gorsetów mięśniowych poprzez terapeutyczne treningi fizyczne.

Diagnostyka

Do tej pory technika wykrywania choroby zwyrodnieniowo-dystroficznej kręgosłupa nie może być nazwana idealną i niezawodną. Podobnie jak w przypadku innych chorób, rozpoznanie DDZP rozpoczyna się od badania lekarskiego. Lekarz rozmawia z pacjentem, określa położenie bólu, ujawnia czynniki, które mogą zwiększyć zespół bólu (na przykład zmiana położenia ciała). Specjalista dowiaduje się również od pacjenta o obecności urazu kręgosłupa i powiązanych chorób.

Ponadto lekarz bada mięśnie podżuchwowe przy użyciu metody palpowania. Pozwala to na identyfikację obecności napięcia mięśniowego lub wypadnięcia kręgów. Diagnoza laboratoryjna obejmuje badanie krwi pacjenta i przeprowadza się w celu określenia obecności lub braku procesów zakaźnych w organizmie.

Oczywiście, najbardziej informacyjną metodą diagnostyczną patologii jest radiografia kręgosłupa, tomografii komputerowej (CT) i obrazowania rezonansu magnetycznego (MRI). Elektromonoromografia (ENMG) umożliwia określenie przyczyny uszkodzenia nerwów.