Krzyże ormiańskie. Symbole religijne

Ludzie ormiańscy, podobnie jak Słowianie, wyznają chrześcijaństwo. Ale, jeśli chodzi o główny znak religijny, istnieją pewne różnice. Wzory dekoracji krzyża ormiańskiego symbolizują życie dające życie, a nie środki karania. W tłumaczeniu z języka ormiańskiego nazywa się kwitnieniem, kiełkuje. Symbol wiary tego narodu ma nietypowy wygląd, charakteryzujący się rozszerzeniem zakończeń, rozrastaniem się ramion, dekoracją wstążki.

Po raz pierwszy krzyż zaczął być powszechnie używany przez starożytnych Egipcjan. Ankh (Ankh) był tradycyjnie uważany za personifikację życia, moc bogów. Jego kształt to normalny krzyż z pętlą na górze. Wykopaliska archeologiczne nieustannie dowodzą, że ten symbol istniał na długo przed powstaniem chrześcijaństwa. Różne formy krzyży były wykorzystywane przez pogan jako kult sił natury. Dowodem na to jest praktycznie na całej planecie.

Na przykład w Indiach na ręce Kryszny pojawił się znak religijny nad głową dzieci zabijających bóstwa. Mężczyźni z Ameryki Południowej, którzy byli w Ameryce Południowej, byli przekonani, że złe duchy zostały wyrzucone z tego obiektu, więc umieścili je w łóżeczkach niemowląt. Nawiasem mówiąc, krzyż jest nadal używany jako symbol boski w tych krajach, gdzie działanie chrześcijańskiego kościoła nie jest szeroko rozpowszechnione.

Prawosławny Symbol Rosji

Rosyjski krzyż prawosławny, zwany tylko Krzyżem Łazarza lub wschodnim, składa się z ośmiu zakończeń. Górny pasek poprzeczny jest nazywany "titulus", w tym miejscu wskazano nazwisko wykonawcy. Skręcony pręt, umieszczony poniżej, reprezentuje podnóżek. Jednak w Rosji dość często spotykają się zarówno na wierzchołkach kopuł, jak iw rozdziałach kościołów, a zatem mają znaczne różnice z powyższymi. U podstawy krzyża jest postać przypominająca księżyc rook lub półksiężyca. Istnieje wiele wersji, które interpretują znaczenie symbolu, ale wszystkie są bardzo dalekie od prawdy.

Krzyż kotwicy

Oryginalna opowieść o pochodzeniu została ujawniona w czasopiśmie "Soulful Reading", wydanym w 1861 roku. Przedmiotem, który rozważymy, jest rudyment Krzyża Anchor. Ten formularz przyszedł do nas od wczesnych czasów chrześcijańskich. Chrześcijanie opisali podobne krzyże w katakumbowych kościołach na ścianach. Na przykład w pogańskich ceremoniach kotwica służyła jako symbol bezpiecznego miejsca do lądowania, a w odniesieniu do stanu życia oznaczało stabilność i dobrobyt.

Dla chrześcijan kotwica symbolizuje bezpieczeństwo, niezniszczalność, nadzieję. W szczególności św. Paweł w swojej "przesłaniu do Żydów" zauważył, że nadzieja jest jakby kotwicą duszy. Czasami podobny krzyż został przedstawiony dwiema rybami zwisającymi z belgijskiego lub samotnego delfina.

Tak więc, w swojej konfiguracji kotwica, porównywalna do ryb, jest symbolem starożytnego chrześcijaństwa. Jego forma jest zdecydowanie podobna do ormiańskiego krzyża skręconego przez roślinność. Zdjęcie przedstawiające tradycyjny symbol chrześcijaństwa wyraźnie pokazuje to.

Jeśli weźmiemy pod uwagę, że przodek kotwicy był ciężkim kamieniem, to początek arabskiego khachkaru ujawnia jego głębię. Faktem jest, że w języku ormiańskim słowo "khachkar" dosłownie brzmi jak "kamień krzyżowy", który przekazuje zewnętrzną formę stałych rzeźb.

Jest to krzyż Anchor, stojący na niezniszczalnej skały lub wcielony w nią, reprezentujący wiarę w Zbawiciela.

Różnica pomiędzy ormiańskim znakiem religijnym a rosyjskim

Tradycyjnie krzyże ormiańskie wyglądają nieco wydłużone ze względu na wydłużoną nogę. Jego rozrastające się skrzydła wydobywają się z samego środka, kończąc się promieniami w "swallowtail". Wszystkie elementy są bogato zdobione roślinnymi, kwitnącymi elementami. Ukrzyżowany Jezus Chrystus jest wyjątkowo rzadki, jeśli ten symbol jest Ormianinem.

Krzyż prawosławny różni się od tego, co wskazuje nie tylko ośmiu końcówek: ma dwa poprzeczne pręty, usytuowane w pozycji poziomej, a nie jeden. Dolny krzyż, skośny w lewo, symbolizuje, że skruszony przestępca, który jest po prawej, poszedł do nieba i obraził Jezusa – do piekła. Ortodoksyjne krzyże czasami przedstawiają czaszkę i kości, albo głowę Adama, usytuowaną poniżej. Według legendy szczątki Ewy i Adama są pogrzebane pod miejscem wykonania Chrystusa (Golgota). W związku z tym, krew Chrystusa, symbolicznie przemywając kości, zmywała grzech pierworodny zarówno od nich, jak i od potomków. Ponadto na krzyżu często widać obraz ukrzyżowanego Jezusa.

Cechy krzyża

Każdy krzyżyk nie jest ornamentem. Początkowo jest to odróżniający symbol wiary. Konsekracja jest przeprowadzana tylko raz. Ponowne poświęcenie jest możliwe tylko wtedy, gdy jest poważnie okaleczone lub przyszło do ciebie, ale nie jesteś pewny, czy jest uświęcony, czy nie. Kiedy człowiek przyjmuje sakrament chrztu, otrzymuje krzyż do codziennego noszenia.

Krzyż ormiański jest również symbolem chrześcijańskim, ale nieco różni się od prawosławnego w jego postaci. W związku z tym, wybierając to, przede wszystkim musisz skupić uwagę nie na materiale, z którego jest wytwarzany produkt, ale na jego konfiguracji. Ze względu na to, że pieluszka jest noszona w pobliżu serca na klatce piersiowej, najlepiej pod ubraniem, ma jeszcze jedno nazwisko.

Ponadto jest narzędziem ochrony przed złem, leczy i obdarza życie. Dlatego krzyż, którego zdjęcie jest przedstawione poniżej, jest często nazywany życiodajnym. Ponadto natywny chrześcijański symbol może chronić osobę nawet wtedy, gdy nie ma możliwości przekraczania siebie. Na przykład w czasie snu wierzący znajduje się pod niewidzialną ochroną Boga, dlatego też ten cel nie jest pożądany do startu nawet podczas kąpieli, a w kąpieli można założyć krzyż z drewna.

Cicho świadek wiary

Ponadto szopka jest cichym świadkiem. Mówi, że ten, kto go nosi, jest bezpośrednim naśladowcą Jezusa. Dlatego grzesznica polega na tych, którzy noszą krzyż jako dekorację, nie będąc zwolennikiem Kościoła. Znaczące noszenie nawy znak jest bezmyślną modlitwą do Wszechmogącego.

Krzyż Chrystusa jest w stanie ochronić, nawet jeśli właściciel nie prosił o pomoc. Jednak moc Pana nie działa bezwarunkowo! Człowiek musi żyć sprawiedliwym, duchowym życiem, przestrzegać przykazań. Wyjątkowo w tym przypadku człowiek może liczyć na wsparcie Boga, ratując się przed pokusami, grzechami.

Khachkar jest dowodem oddania Bogu

Wydarzenia historyczne, które miały miejsce w 301 r., Potwierdziły, że naród ormiański po raz pierwszy nawrócił się na chrześcijaństwo. Od tego czasu, mimo ucisku i prześladowań, nie zmienił swojej wiary. Nawet pomimo masakrali, które miały miejsce na terenie religijnym w 1915 r., Które nazywano ludobójstwem ormiańskim. Później kwestia wiary i pobożności powstała wielokrotnie w Górskim Karabachu.

Mieszkańcy Armenii wyraźnie pokazali swoją niechętność do zdobycia, a jeszcze bardziej do kogoś służenia. Dlatego też możemy z całą pewnością stwierdzić, że Armiańczycy bardzo cierpieli, dowodząc tym samym swojej pozycji wobec Boga. W odpowiedzi na powagę intencji i stabilności na swoich stanowiskach Ormianie ustanowili w całym kraju charakterystyczne struktury architektoniczne, zwane Khachkar.

Krzyż ormiański (khachkar) jest kamienną stewą z krzyżem w środku. Wszystkie prace związane z projektowaniem tablicy i samego symbolu zostały przeprowadzone bez żadnych zasad. Podobna umiejętność dla Ormian jest swoistym sposobem na ujawnienie ich pobożności, pewnego rodzaju wylotu i własnego. Nawiasem mówiąc, khachkars nigdy, gdziekolwiek i nie był przez nikogo zainstalowany, z wyjątkiem nich. W całej Armenii jest dziesiątki tysięcy próbek, a każda zdobią pojedyncze ozdoby.

Kamień Niezawodność Krzyża

Okazało się, że chrześcijaństwo, Ormianie wymyślił zupełnie unikalny sposób budowy znaków religijnych. Wcześniej krzyże ormiańskie zostały zainstalowane w formie drewnianych konstrukcji, które w ciągu kilku sekund mogły zostać zniszczone przez nienawidzonych nienawidzących chrześcijan. Nastąpiło zdecydowanie użycie kamienia zamiast drewna. Nie można palić kamienia – aby niszczyć talerz wymagany jest zarówno fanatyzm, jak i ogromne wysiłki.

Khachkar może być wzniesiony nie tylko na grób – może być również zainstalowany na cześć znaczących wydarzeń. Na przykład urodzenie pożądanego dziecka, zwycięstwo nad wrogiem, leczenie chorej osoby lub po prostu jako symbol wiary, przy drodze, górskiej wiosny. Sztuczne kamieniarze nazywamy warpets. Podczas produkcji kamienia krzyżowego stosuje się bazalt, skamieniałą lawę wulkaniczną lub tufę.

Dokonywanie khachkar

Oczywiście, pierwsze hotele nie były specjalnie urządzone, nie wyglądały jak dzieło sztuki. W kamiennej kamienicy krzyż został po prostu wycięty. Jednak później rzemieślnicy ormiańscy zaczęli konstruktywnie podchodzić do twórczości, w związku z czym dzielą wczesnych i późnych klientów. Najstarsze przedmioty przetrwały datowane na XIX wieki. W rzeczywistości wszystkie znane klienci są wykonane z lekkiego, porowatego tufu.

W pobliżu miejscowości Noraduz jest najbardziej rozbudowany cmentarz, zawierający wiele krzyży z późnego okresu, który przedstawia całe tysiąclecie. Przed wykonaniem płyty, mistrz wybiera skałę przez długi czas, także przeznaczony na fundament. Potem pracuje przez długi czas ponad kamieniem. Najtrudniejsza praca to artystyczny projekt przyszłego khachkar.

Co to jest khachkar?

Rzeźbione ormiańskie krzyże nie są krucyfiście, ale drzewem świata. Jest posmakowane delikatnymi wzorami i ozdobami. Obraz krzyża jest jak kwitnące drzewo jako obraz nowego życia. Prawie zawsze pod krzyżem jest okrąg, uosabiający słońce, cykl życia, harmonię. W czasach starożytnych opisano parę ptaków głównie gołębi. Jest symbolem Ducha Świętego, nieśmiertelnością.

Cały obszar między głównymi obrazami jest nasycony geometrycznymi postaciami. Są tkane ozdoby kwiatowe, głównie granat, winorośl. Czasami wzory były tak miniaturowe, że rzemieślnicy często zamiast igły używali igły. W tym przypadku pan nie wyciął, ale napisał na kamieniu. Piosenka, odwzorowana w kamieniu, jest przekazywana z pokolenia na pokolenie do dnia dzisiejszego. Opracowanie marki khachkars zostało wprowadzone przez UNESCO na listę dziedzictwa kulturowego w 2010 roku.

Majestatyczny Tsasum

Wielu turystów, i samych Ormian, przyjeżdżają do khachkarów, jak na prawdziwy pomnik, uzdrawiającą lub kierującą siłą. Do takiego należy i Tsasum. W języku ormiańskim nazwa ta dosłownie oznacza "wściekłość". Uważa się, że Tsasum pacyfikuje wszystkie ludzkie klęski, z których cierpią ludzie.

Każdy khachkar ma własną legendę, historię. W Armenii krzyże są bardzo popularne, ustanowione na cześć bohaterów lub miłośników, którzy zmarli za swój kraj, zmuszeni do części z powodu nierówności klasowej.