Dochody budżetu są wskaźnikiem, który charakteryzuje stan gospodarki dowolnego państwa

Dochody budżetowe są strukturalną częścią głównego planu finansowego każdego państwa, zatwierdzonego w porządku prawnym. W budżecie należy uruchomić środki finansowe w wysokości niezbędnej do ich późniejszej redystrybucji i wykorzystania w celu regulacji gospodarki ze stanowiska państwa. Konieczne jest również wzięcie pod uwagę wymogów polityki społecznej. Proces sporządzania i wykonywania budżetu powinien opierać się na odpowiedniej klasyfikacji. Wyróżnia się celową orientację w aktywności państwa, wynikającą z głównych funkcji państwa.

Tak więc dochody budżetu rosyjskiego tworzone są na podstawie ich struktury (dostępności dochodów z podatków i potrącania pozapłaconego). Innymi słowy, kwestia federalizmu budżetowego pozostaje aktualna.

Dochody budżetowe są środkami finansowymi o charakterze scentralizowanym, które są niezbędne do wykorzystania w celu pełnienia funkcji tego państwa. Wyraźnie wyrażają niektóre stosunki gospodarcze, które powstają w tworzeniu funduszy środków pieniężnych, a następnie do dyspozycji organów państwowych.

Dochody budżetu to dochody skarbu państwa w zależności od struktury kraju. Tak więc państwo jednostkowe tworzy po stronie dochodów budżet od przychodów do budżetu państwa (centralnego) i budżetów lokalnych. Obok dwóch wymienionych jednostek dochodowych państwo federalne stosuje również dochody podmiotów federacji.

Dochody budżetowe są pojęciem, które jest używane w szerszym znaczeniu niż dochody państwa i obejmują, oprócz środków budżetowych, różne fundusze pozabudżetowe, a także dochody z sektora publicznego jako całości. Największym udziałem tej kategorii gospodarczej są dochody podatkowe. Jednocześnie ich udział w dochodach budżetów lokalnych i federacji jest mniejszy ze względu na tworzenie tych artykułów, przyciągając dochody własne lub regulowane. Trzeba pamiętać o takim źródle uzupełnienia głównego zasobu jakiegokolwiek kraju, jako pożyczek państwowych, które stanowią dochód budżetowy o jedną trzecią. Jest to taka kategoria ekonomiczna, która jest wykorzystywana przez państwo tylko w przypadku deficytu budżetowego. Istnieją dwa główne kierunki uzyskiwania takich kredytów:

– zaangażowanie ogółu społeczeństwa poprzez rozpowszechnianie rządowych papierów wartościowych (na przykład obligacji);

– od banków centralnych i komercyjnych w ramach bezpieczeństwa państwa papierów wartościowych.

Wzrost wielkości drugiego kierunku pozyskiwania funduszy do skarbu pociąga za sobą zwiększenie długu publicznego.

Jeśli istnieją trudności z zapewnieniem zasobów finansowych w wymaganej wysokości, istnieje inny sposób regulacji rozwoju gospodarczego przez państwo – kwestia pieniędzy. Metoda ta odnosi się jednak do niepopularności, ponieważ przyczynia się do wzrostu podaży pieniądza (bez wsparcia towarowego). Te działania mogą prowadzić tylko do jednego wyniku – inflacji.