śpiew Kościoła prawosławnego w skrócie osoby

Dzisiaj Kościół prawosławny główną rolą kościoła śpiewu. Nasze uwielbienie i kościelne chóry są bezpośrednio połączone. Wraz z nim głosił słowo Boże, które tworzy szczególny język usług (z melodii Temple). śpiew kościelny jest zwykle podzielony na dwa rodzaje: unisono (odnogolosoe) i polifonicznych. Ten ostatni zakłada podział głosu przez osobę, a pierwszy – spełnienie wszystkich chórzystów jednej melodii. W rosyjskich kościołów, zazwyczaj śpiewane na imprezach.

osmoglasiya

Połączone VIII wieku ośmiu i wokalnych melodii systemach (osmoglasiya), które w pełni wpływa intelektualnego i emocjonalnego postrzegania wierzącego skierowaną do Boga w modlitwie. K XIV wieku, system ten zyskał taką postać na dużą skalę, które mogą być porównywane jedynie z ikonografii tego samego okresu iz głębi modlitwy poświęcenia. Teologia, kościół śpiew, modlitwa i ikona wyczyn – komponent całości.

represje osmoglasiya

Rozkwitu muzyki kościelnej w XVII wieku zbiegło się z rozpoczęciem jego przemieszczenie przez sztuce świeckiej. kościół osmoglasiya systemu została zastąpiona krótkich utworów na religijnych tematu. Ortodoksyjni fanatycy religijni wierzą, że śpiew kościelny jest niemożliwe bez osmoglasiya.

Wspólne wykorzystanie śpiewu kościelnego

Ale Kościół prawosławny ma wystarczającą liczbę wydawnictw muzycznych i rękopisów. Ma do swojej dyspozycji codzienność muzyki kościelnej, która obejmuje całą gamę śpiewu liturgicznego. Łączy ona główną śpiew Kijowa, greckich pieśni i znaków. Istnieje kilka sposobów stichera wydajność, w szczególności, proste i uroczysty. Wszystko rękopis muzyki kościelnej jest dokumentem Tradycja Kościoła, który jest uważany w kręgach prawosławnych, pierwszy wyraz w kontrowersyjnych kwestiach.

Rozwój muzyki kościelnej

Zgodnie z dokumentami tradycja kościół jest łatwo zobaczyć, jak rozwinięta i śpiew kościelny. Każda sztuka ma swój początek i kwitnienie. Wielu ortodoksyjnych przywódców religijnych teraz uwierzyć, że styl współczesnej ikonografii kościelnej i śpiew – to tylko profanacja sztuki liturgicznej. Według nich, to zachodni styl nie pasuje (zarówno w formalnej czy duchowo) Tradycję Kościoła.

grupy śpiewające

Grupy, które są zaangażowane w kościele śpiew, mogą być trzech typów. Pierwszy typ – to zawodowi śpiewacy, ale nie Kościół. Drugi – to część ludzi Kościoła, ale w najlepszym razie, mają względną słuch i głos. Najrzadszy rodzaj muzycznego kolektywu – to profesjonalny chór. Zespół pierwszego typu preferuje interpretowania złożonych prac, ale churchliness tej muzyki w taki chórzysta, co do zasady, obojętny, w przeciwieństwie do tych ludzi, którzy przychodzą do świątyni, aby się modlić.

Niektórzy księża wolą drugą formę chórze, ale często także muzyczne nieprofesjonalne śpiewaków taki przygnębiający i prymitywnego repertuaru.

Jednak zachęcający fakt, że grupy z trzeciego rodzaju są coraz bardziej zbliżają się do wykonania prac synodalnych skomponowanych przez autorów, a potem nawet do śpiewów klasztornych.