W niektórych miastach jest pomnik Dzierżyńskiego. Renowacja pomnika Dzierżyńskiego w historycznym miejscu w Moskwie

Zaledwie kilka miesięcy minęło od powrotu pomnika Dzierżyńskiego na Łubiance FE Square. Przeciwnicy i zwolennicy tej decyzji władz był świetny zestaw. Aby zrozumieć powody takiej burzliwej reakcji publicznej, starają się zrozumieć rolę jednostki w historii Iron Felix ZSRR.

Feliks Dzierżyński Edmundowicz: biografia

Słynny polityk ery sowieckiej rozpoczął karierę w rodzinie ziemiańskiej – Edward Iosifovicha Dzierżyński służąc nauczyciela miejscowej szkoły. Nazwa radzieckiego komisarza – Felix – łaciny tłumaczy się jako „szczęśliwy”. I dano dziecku na fakt, że jego matka, padając na kilka dni przed narodzinami zaniedbania w otwartej piwnicy, nie tylko nie złamał się, ale również był w stanie chronić swoje dziecko przed urazami.

rodzina Dzerzhinsk mieszkał bogatego życia. Raz w 1882 roku głowa rodziny zmarł na gruźlicę, matka musiała samodzielnie wychować dziewięcioro dzieci, z których najstarszy w tym czasie miał dwanaście lat, a najmłodszy – zaledwie półtora roku.

Mimo tych wszystkich trudności, Feliks Edmundowicz miał możliwość studiowania w szkole litewskiej, gdzie w 1895 roku spotkał się z przedstawicielami ruchu socjaldemokratycznego i wstąpił do partii. W odniesieniu do szkolenia staranności, współczesnych oceniali wiedzę młodego człowieka jako przeciętne. Tak więc, z dokumentów, że Dzierżyński przebywał dwukrotnie w pierwszej klasie i nie kończy szkolenie, otrzymał jedynie świadectwo ukończenia ósmej klasy. Nawiasem mówiąc, rosyjskim i greckim, miał ślady niezadowalające.

Jednak niepowodzenie w szkole nie koliduje z udanej działalności podziemnej. Dzierżyński w 1896 roku, aktywnie angażuje się w propagandę wśród rzemieślników i robotników, dla których był wielokrotnie skazany na katorgę i linków. Nawet będąc w areszcie, Dzierżyński przygotowuje się do rewolucji październikowej, zorganizował pierwsze oddziały Gwardii Czerwonej w Moskwie, uczestnicząc w spotkaniach partii. Po rewolucji wziął ważne stanowiska w rządzie sowieckim, stał na czele oddziałów komisariatów (Ludowy Komisariat – organ centralny w republikach Union) i założył Czeka (All-Russian Komisja Nadzwyczajna do Walki z Kontrrewolucja a Sabotage).

Zmarł Feliks Edmundowicz Dzierżyńskiego na atak serca spowodowanego załamaniem nerwowym, podczas przemówienia na posiedzeniu Komitetu Centralnego, 20 lipca 1926 roku.

aktywność stan

Ranking stanowiska rządowe w nowo utworzonym rządzie wojskowym, Dzierżyński opracowany cały samą aktywność gorączkowe, która była typowa podczas rewolucyjnych działań podziemnych. Rysunek Żelazo Felix jest nadal kontrowersyjna w historii formacji i organizacji Związku Radzieckiego. I do dziś powoduje wiele sporów.

Został mianowany na stanowisko szefa Czeka, Feliks Edmundowicz ustaliła się jako twardy i okrutny przywódca, który bezlitośnie niszcząc Jakakolwiek próba nieposłuszeństwa. Było to w czasie jego panowania, że Czeka jest częścią stałą praktyką polityki terroru. Nie jest przypadkiem, że z aktywnością Czeka dużo później na Zachodzie będą komunikować najbardziej okropne plotki i tajemnicę.

Dzierżyński myślał, że w walce z kontrrewolucją dozwolone żadnych działań w tym masowego terroru. Jest on uznawany za słynnym stwierdzeniem, że polityka repressionnaya Czeka jest niezwykle ważne i konieczne, nawet jeśli „to trafia przypadkowo miecza na głowy niewinnych.” Aktywnie przeciwieństwie do uprawnień agencji ograniczeń otwarcie bronił za korzystanie z najpoważniejszych działań przeciwko rebeliantom.

Jednocześnie wielki „czekista” Nazwa jest związana z większą liczbą działań twórczych. Tak więc, po rewolucji październikowej na ulicach jest około pięć milionów bezdomnych, i to pod kierunkiem Dzierżyńskiego pokład zaczyna budować tymczasowe aresztowanie, sierociniec i dom zabaw, gdzie dzieci otrzymują wszelką niezbędną pomoc i miał okazję poznać. Wśród pierwszych imigrantów takich instytucji – ośmiu byłych dzieci ulicy, którzy stali akademik ZSRR, a jeden z nich – Nikołaj Pietrowicz Dubin – zszedł w historii jako światowej sławy genetyka.

Inna działalność partii politycznych Dzerzhinsk jest jego aktywny udział w sportowym życiu kraju. Zdając sobie sprawę, że pracownicy działu moc nie może być bez dobrej kondycji, tworzy DSO „Dynamo”, który dziś jest jednym z najbardziej popularnych towarzystw sportowych Rosji.

Feliks Edmundowicz wziął udział w rozwoju gospodarczym państwa. Najwyższa Rada Gospodarcza, był zaangażowany w rozwój drobnego handlu prywatnym, starałem się stworzyć korzystne warunki dla rozwoju rynków krajowych, poszukując sposobów na obniżenie kosztów produkcji.

Jako rewolucyjny aktywnie wspierała politykę industrializacji kraju. Pod jego dowództwem pojawia jednolity kompleks hutniczy stał się jednym z najbardziej zaawansowanych na świecie. Jednocześnie Dzierżyński skrytykował rząd i partia odnotowano znaczący błąd w koncentracji uwagi na Metallic wojskowej. W zgadzając się z podobnej polityki gospodarczej on wielokrotnie prosił o rezygnacji.

Dzierżyński w sztuce

Obraz niezwyciężonej żelaznej Felix był często wykorzystywany przez pisarzy i filmowców. stanu obraz zdobi znaczki pocztowe. Jej działania są śpiewane w wersecie przez radzieckich autorów i intonuje radzieckich pionierów, a jego los powiedziano w różnych bibliograficznej Roma. Ponadto, istnieje autobiografia napisana przez Dzierżyńskiego w różnych latach, a także szereg prac poświęconych bezpieczeństwa narodowego kraju. Niejednoznaczny portret rewolucjonisty znaleźć w dziełach literackich, pamiętniki jego współczesnych.

Po upadku Związku Radzieckiego, nazwa „wielki i straszny” i pozostało zapomniane. W latach pierestrojki historia jednego człowieka z historią nieomylności towarzyszy bohaterowi rewolucji przeszedł do kategorii opowieści o bezwzględnych przestępców i terrorystów.

W dzisiejszej debacie o światowym znaczeniu Dzierżyńskiego postaci w historii Związku Radzieckiego również nie ustępują, a jego wizerunek wciąż inspiruje współczesnych poetów i pisarzy. Więc wzmianka o Felix znaleźć w pracach takich zespołów jak „Liapis Trubetskoy” i „Akwarium”.

Osady, nazwany Dzierżyńskiego

Po śmierci nazwą F. E. Dzerzhinskogo został przydzielony do różnych miast i wsi w poszczególnych republikach Związku Radzieckiego. Na cześć jego nazwie uczelni, placów, ogrodów i parków, jednostki wojskowe, fabryki i statki. Nazwa Żelazo Felix został przydzielony ulice i szkoły. Znany jako Chief Security Officer wyróżniony współpracownik rewolucji i lojalnego przyjaciela i towarzysza Lenina.

W dzisiejszej Rosji istnieje więcej niż tuzin miejscowości noszące nazwę Dzierżyńskiego, Ponadto w rejonach Niżny Nowogród i Moskwa mają taką samą nazwę miasta: Dzierżyńsk i Dzierżyńsk.

W dwóch byłych republik radzieckich – Ukrainy i Białorusi – również znajduje się około czterdziestu różnych wsiach i miasteczkach, a także kilka dużych miast, nazwany na cześć słynnego rewolucjonisty. Po rozpadzie Związku Radzieckiego został podejmuje liczne próby, aby zmienić nazwę lub zwrócić oryginalne nazwy osiedli, ale bardziej otwarte dyskusje i kilka głosów nie zostanie przeniesiony.

cechy geograficzne

Oprócz miast, jest to nazwa Dzierżyńskiego i różnych obiektów geograficznych. Tak więc, najwyższy punkt na terytorium współczesnej Białorusi jest uważany za góra Dzierżyńskiego. Aw Pamiru (pasmo górskie w Azji Środkowej, na skrzyżowaniu z Tadżykistanem, Chin, Afganistanu i Indii), górna część grzbietu Zaalay nazywa Dzierżyńskiego szczyt.

Pomniki na terytorium Federacji Rosyjskiej

Pomniki i popiersia poświęcone pamięci wielkiego wodza rewolucji, istnieją w wielu miastach w Rosji iw niektórych krajach WNP. Tak, jeden z najbardziej znanych pomnika Dzierżyńskiego rozpatrywać w Wołgograd, który powstał zaraz po śmierci Feliksa Edmundovicha. Naturalnie, w mieście, nazwanego na cześć stanu, znajduje się pomnik Dzierżyńskiego Square. Nawet pun Okazuje: Dzierżyński Dzierżyńskiego Dzerzhinsk na stoiskach pomnika. Samara posiada również swój własny szef Czeka, ustaw go na plac miasta. Inne pomniki, obeliski znajdują się w Iżewsk, Ufa, Doniecku, Barnauł, Astrachaniu i Penza.

Szczególną uwagę należy zauważyć, pomnik, usytuowany w mieście Dzierżyńsk. Fakt, że istniał kiedyś jedną z gmin, stworzony specjalnie dla młodych bezdomnych. Że tubylcy instytucji edukacyjnych, które następnie udało się „wyrwać w ludzi” i umieścić na własnych środków, potem plaster, pomnik słynnego rewolucjonisty. Stał niekwestionowane w mieście placu naprzeciwko czerwonej gminy, po dawnym budynku miejscowego klasztoru. Jednakże, tynk – to nie jest bardzo trwały materiał, a więc upadek 2004 pomnik w końcu upadł. Wtedy administracja miasta zdecydowano się przywrócić zabytek, ale teraz jest ona wykonana z brązu.

Interesujące jest to, że w przeciwieństwie do wielu zabytków tego samego Lenina, Dzierżyńskiego pomnik w każdym mieście jest inna. Zmiana nie tylko ubrania, położenie rąk i głowy Iron Felix, ale nawet rewolucyjny wiek jest inny. To nietypowe dla sowieckiej szkole cechą rzeźby mogą być spowodowane próbami wyświetlać różne cechy i okresy Dzierżyński życiowych. Po tym wszystkim, dla mieszkańców Wołgograd Zheleznyy Feliks – to słynna Czeka i NKWD nieśmiertelny głowy, a małe jego Dzierżyńsk pamiętał i czczony jako głównego dobroczyńcy zapewnić szczęśliwe i beztroskie dzieciństwo dla kilkuset sowieckich komunardów.

Popiersia i pomniki na terytorium krajów WNP

W post-sowieckie pomniki tego stanu ocalić przynajmniej niektórych. Większość rzeźb i popiersi zostały zdemontowane w pierwszych latach pierestrojki. Pośpiech, z którym środki te zostały podjęte, sprawia, że wierzę, że usunięcie pomnika Dzierżyńskiego mają obowiązkowy rytuał, który jest niezbędny do przejścia do ery „dzikiego” kapitalizmu.

Pomimo szeregu zamieszek w niektórych miastach jest nadal utrzymywane wspomnieć o istnieniu Feliksa Edmundovicha. Takie „przypomnienia” można znaleźć w publicznych ogrodów i parków Ukraina, Białoruś, Kazachstan, Republika Naddniestrza, Kirgistan.

Należy zauważyć, że w tych krajach pomnik Dzierżyńskiego nie reprezentuje żadnej szczególnej wartości kulturowej. Ale nikt nie stara się ich pozbyć. Po tym wszystkim, jest nadal częścią naszej historii.

Zburzenie pomnika Dzierżyńskiego w Moskwie

A teraz najważniejszy zabytek. Pomnik Dzierżyńskiego w Moskwie, została założona w historycznym i niemal mistyczne miejsce – Łubiance Square. Jest położony tuż przy budynku, w którym w różnych latach były centralne urzędy sił bezpieczeństwa, KGB, MGB, NKWD, NKGB i OGPU. Dziś w tym samym miejscu, to jest rosyjska FSB. Rzeźba powstała na zlecenie partii i osobistych rozkaz Stalina i projektu przyszłego pomnika zaprojektowanego znane w chwili rzeźbiarza Evgeniem Vuchetichem.

Rzeźba była w swoje miejsce aż do przewrotu 1991 , kiedy zły i sfrustrowany tłum dosłownie porwał „satrap i tyrana” z jego prawowitego piedestale. W atmosferze ciągłego napięcia i nieuzasadnionej agresji rozbiórki pomnika Dzierżyńskiego wydawało się, że najmniej problemów, przed którymi stoi nowy rząd. Ona ma dość kłopotów bez niego.

Dlatego też, gdy zburzono pomnik Dzierżyńskiego na Łubiance Square, pomnik siebie po prostu usunięto i przeniesiono na terenie parku. Po całym tym zamieszaniu związanym z przejściem z jednego ustroju do drugiego, opadła, okazało się, że większość ludności Moskwy nie czuje w stosunku do zabytków w całej starej nienawiści, która jest tak szeroko transmitowany na ekranach telewizyjnych i „wylewanie” ze stron rosyjskie i zachodnie gazety. O samym zabytku, a także o roli osobowości w historii nagle zapomnieć …

Dalsze losy pomnika

Jak wcześniej wspomniano, po wszystkich przewrotów pomnika Dzierżyńskiego na Łubiance placu został rozebrany i przeniesiony na mniej widocznym miejscu, a mianowicie Park Sztuki w Moskwie. Nie musiałby mu stanąć do końca czasu, ale publiczność „miesza się” z powrotem w 2013 roku i wykonany nowy wniosek. Teraz rozbiórka pomnika Dzierżyńskiego w Moskwie wydawało się niemal najbardziej barbarzyńską i bezsensowny akt wszystkich regulacji czasu.

Rosjanie nalegali na fakt, że bez względu na to co słynny radziecki przywódca, aby zapomnieć o jego roli w historii kraju jest niemożliwe. Zgodnie z wynikami badań opinii publicznej wynika, że około połowa mieszkańców stolicy opowiadają o pomniku Dzierżyńskiego w Moskwie został przywrócony. Otwarcie przeciwko takiej inicjatywy zalecał łącznie około dwadzieścia dziewięć procent respondentów, a najbardziej cieszy nie tyle zasłużona ponowne postawienie pomnika, jako koszt tej operacji.

Jednak powrót pomnika Dzierżyńskiego nadal odbywa się w roku 2014, już po pomnik przetrwał powtarzalne demontaż i gruntownej renowacji. Vozvrasheniya pomnik na swoje miejsce został poświęcony 137. rocznicy Feliksa Edmundovicha. Zatem, historycznej sprawiedliwości triumfować, ale jej dawny wygląd i Łubiance Square. Pomnik Dzierżyńskiego z powrotem na swoje miejsce.

Ekspertyza: głosy za i przeciw

W czasie, gdy Centrum Badań Opinii Publicznej rosyjska przeprowadziła badanie wśród ludności o tym, czy chcą przywrócić pomnik Dzierżyńskiego, między innymi analizy i opinia Rosjan o osobowości rewolucjonisty.

Okazało się, że większość respondentów (około siedemdziesiąt dziewięć procent) historii i działalności Żelaznego Feliksa znanego z aprobatą od niego i jego działań w tym przypadku echem czterdzieści siedem procent respondentów. W tym przypadku, co trzeci rosyjski wyrażał ideę, że mimo sporów wokół metod stosowanych aktywność słynny czekista renomowane. Dwadzieścia sześć procent respondentów stwierdziło, że pomnik na placu Dzierżyńskiego być, choć nie czują się w stosunku do tej osoby jakieś silne emocje. Podsumowując wszystko powyższe, możemy zauważyć, że całe współczesne społeczeństwo jest ustawiony w stosunku do tej historycznej postaci neutralnego-dodatnich.

Jednak po pomnika Dzierżyńskiego na Łubiance z powrotem na miejsce, a tam były ekspertyzy dla tej nagłej zmiany przeciwników.

Tak więc, na przykład, negatywna opinia wyrażona przez niezależny dziennikarz Konstantin Eggert. Uważa on, że takie zaszczyty pomnik Dzierżyńskiego nie zasługują. Podobny pogląd podzielany przez innych przedstawicieli współczesnych intelektualistów. Według nich, pomnik, a także Mauzoleum Lenina na Placu Czerwonym – reliktem minionej epoki, co sprawiło, bezsensowne i zupełnie niezasłużone kontynuować życie we współczesnej Rosji. Co więcej, dla wielu było to nieprzyjemne odkrycie faktu, że pomniki ofiar represji NKWD i ich główny oprawca zostały ustalone (lub wyłączenie) w odstępie kilku miesięcy. Ten „dwoistość”, według wielu, graniczy z obłudą. I nic dobrego przynieść społeczeństwu nie może.

Z drugiej strony, wielu ekspertów, którzy przyjęli powrót pomnika jego oryginalnej lokalizacji, zauważy, że było to konieczne przede wszystkim w celu zapewnienia, że społeczeństwo nie zapomina o swojej historii i dziedzictwa. Ukrywając rzeczywiste fakty, ich zdaniem, doprowadzi jedynie do powtórzenia błędów z przeszłości.