Wyrok – jest jedną z głównych form myślenia człowieka, który jest integralną częścią wszelkiej wiedzy. Zwłaszcza, jeśli proces jest związany z odbicia, wniosków i dowodów budynku. W logice wyroku i zdefiniować słowo „oświadczenie”.

Wyrok jako pojęcie

Tylko z niektórych pojęć i idei bez możliwości połączenia lub komunikacji, ludzie mogą przyjść nic wiedzieć? Odpowiedź jest prosta: nie. Wiedza jest możliwe tylko w przypadku, gdy ma do czynienia z prawdą lub fałszem. Kwestia prawdy i fałszu powstaje tylko wtedy, gdy istnieje jakiś związek między pojęciami. Związek między nimi jest ustanowiony tylko na czas wyroku na niczym. Na przykład, mówiąc słowo „kot”, która nie prowadzi żadnej prawdy lub fałszu, odnosimy się tylko do pojęcia. Stwierdzenie „kot ma cztery nogi” – to stwierdzenie, które jest albo prawdziwe, czy nie i posiadające ocenę pozytywny lub negatywny. Na przykład: „Wszystkie drzewa są zielone”; „Niektóre ptaki nie latają”; „Nikt delfin – nie rybą”; „Niektóre rośliny nie są jadalne.”

Budowanie orzeczenie stwarza ramy, które jest uważane za ważny. To pozwala poruszać się w kontemplacji prawdy. Wyrok pozwala odzwierciedlić relację między zdarzeniami i przedmiotami lub między właściwościach i cechach. Na przykład: „wodę rozszerza się zamraża” – wyrażenie wyraża stosunek objętości masy i temperatury. To sprawia, że możliwe jest ustalenie relacji między różnymi koncepcjami. Wyroki obejmują zgodę lub odmowę połączenia pomiędzy wydarzeniami, przedmiotów, zjawisk. Na przykład, gdy mówią: „Samochód idzie w parze z domu” – to znaczy pewną zależność przestrzenną pomiędzy dwoma obiektami (samochodowych i domu).

Wyrok – to przemyślana forma o zgodę lub odmowę istnienia obiektów (pojęć), a także relacje między obiektami lub pojęć, przedmiotów i ich atrybutów.

Wyroki form językowych

Jak również pojęcie nie istnieje poza słów lub fraz, lub oświadczenia nie jest możliwe propozycje. Jednocześnie, nie każde zdanie jest orzeczenie. Każde oświadczenie w języku wyrażonej w formie opisowej, mając wiadomość o niczym. Wnioski, które nie mają homologacji lub zaprzeczenia (pytanie i motywację), czyli tych, które nie mogą być opisane jako prawdziwe lub fałszywe, nie są wyroki. Sprawozdanie opisujące możliwych przyszłych zdarzeń i nie można ocenić jako niosący kłamstwo czy prawda.

A jednak są propozycje, że kształt wygląda jak pytanie lub wykrzyknikiem. Ale oni twierdzą, lub zaprzeczyć znaczenie. Nazywane są retoryczne. Na przykład: „Co rosyjski nie lubi szybkiej jazdy?” – retorycznie zdanie pytający, który opiera się na konkretnej opinii. Wyrok w tej sprawie zawiera oświadczenie, że wszelkie rosyjskie miłości do szybkiej jazdy. To samo odnosi się do wykrzyknikowy zdaniach: „Spróbuj znaleźć śnieg w czerwcu” W tym przypadku, zatwierdzony przez ideę niemożności proponowanych działań. Ten projekt jest również powiedzenie. Podobnie propozycje wyroki mogą być proste lub złożone.

Struktura wyroku

Prosty rachunek nie mają pewną część, która może być wyizolowana. Jest to część jeszcze bardziej prostych elementów konstrukcyjnych zwanych koncepcje. Z punktu widzenia jednostek semantycznych prostego wyroku stanowi oddzielny element mający wartość prawdy.

Mówiąc, że łączy przedmiotu oraz jego znak, że ma pierwszą i drugą kadencję. Propozycje tego typu należą:

• Słowo, które odzwierciedla przedmiot wyroku – jest przedmiotem oznaczający literę łacińską S.
• Orzeczenie – odzwierciedlając funkcję obiektów jest oznaczony literą P.
• Bunch – słowo, mające na celu połączenie dwóch pojęć razem ( „to”, „to”, „nie” nie „). Po rosyjsku, można użyć myślnika.

  „tych zwierząt – drapieżniki” – prostą propozycją.

rodzaje orzeczeń

Proste oświadczenia są klasyfikowane w zależności od:

• jakości;
• ilość (objętościowo pacjenta);
• zawartość źródłowe;
• modalność.

Wyrok w sprawie jakości

Jedną z głównych cech ważnych jest logika jakości. Istotą tym przypadku przejawia się w zdolności do wykrycia obecności lub nieobecności pewnych relacji między pojęciami.

W zależności od jakości tych więzadeł dwie formy wyroku:

• Twierdząco. To ujawnia istnienie jakiegoś związku między podmiotu i orzeczenia. Ogólny wzór takiej instrukcji ma postać: «S P”. Przykład: „Słońce jest gwiazdą.”
• Ujemna. W związku z tym oznacza brak jakiegokolwiek połączenia pomiędzy koncepcjami (U, P). Wzór negatywnego, – to jest «S nie jest P”. Na przykład: „ptaki nie są ssakami”.

Taki podział jest dość arbitralne, ponieważ każde oświadczenie w ukrytej postaci zawiera odmowę. I vice versa. Na przykład, wyrażenie „morze” oznacza, że ten temat – nie rzeka, a nie jezioro, i tak dalej. A jeśli „nie jest to morze”, że w związku z tym coś innego może mieć ocean lub zatokę. Dlatego jedna instrukcja może być wyrażona w formie innej, i odpowiada podwójnej negatywnego oświadczeniu.

Odmiany twierdząca wyrok

Jeśli cząstka „nie” nie powinno się przed bandą, i stanowi część orzeczenia, takie oświadczenia, o którym mowa w twierdząco: „Decyzja była w błędzie.” Dwie odmiany:

• korzystne właściwości, gdy „S jest P”, „domu” pies.
• negatywny charakter, kiedy «S-R nie jest”, «Zupa nieświeże.»

Odmiany negatywnych orzeczeń

Podobnie wśród negatywnych stwierdzeń wyróżnia się:

• pozytywne orzeczenie o wzorze «S nie oznacza R” „Olga jedli jabłko„;
• ujemny orzeczenie o wzorze «S jest nie-R„”Olga nie może się".

Znaczenie negatywnych wyroków leży w ich udziałem, aby osiągnąć prawdę. Odzwierciedlają one obiektywnego braku czegoś z czymś. Nic dziwnego, że mówią, że ujemny wynik jest również wynikiem. Ustalenie tego, co nie jest rzeczą, a jakie cechy nie posiadają, jest również ważne w procesie refleksji.

Orzeczenie o liczbie

Inną cechą oparta na wiedzy logicznej objętości przedmiotu jest kwota. Następujących typów:

• Pojedyncze, zawierające informacje o jednym temacie. Wzór chemiczny: «S (nie) R”.
• Prywatne – tych, którzy posiadają orzeczenie o części przedmiotu odrębnej klasy. W zależności od pewności tej części wyróżnia się: pewna ( „Tylko niektóre S jest (nie jest) P”) i nieokreślone ( „Niektóre S jest (nie jest) P”).
• Ogólne zawierać zarzuty lub odmowę każdego kawałka tej klasie ( „Wszystko S jest P” lub „Nie S nie jest P”).

orzeczenie United

Wiele wypowiedzi mają zarówno cechy jakościowe i ilościowe. Dla nich zastosować jednolitą klasyfikację. Daje cztery rodzaje orzeczeń:

• Uniwersalny twierdząco: „Wszystko S jest P”.
• Uniwersalny negatywna: „Nie S nie jest P”.
• Do często „Niektóre S P”.
• Chastnootritsatelnoe "Niektóre S nie jest P".

Rodzaj orzeczenia od treści orzeczenia

W zależności od wartości semantycznej orzecznika jest izolowany Uwagi:

• własność lub atrybut;
• Stosunek lub względne;
• Istnienie lub egzystencjalny.

Proste wyroki ujawniających bezpośredni związek między przedmiotami myśli, niezależnie od jego treści, są nazywane atrybutywny lub kategoryczne. Na przykład: „Nikt nie ma prawa odbierać życia innym.” Układ logiczny określający wyrażenie: «S (lub nie), R” (z zastrzeżeniem, więzadła, orzeczenie, odpowiednio).

Względność wyroku – oświadczenie, w którym orzeczenie wyraża obecność lub brak powiązań (relacji) między dwoma lub większą liczbą obiektów w różnych kategoriach (czas, miejsce, związek przyczynowy). Na przykład: „Peter przyszedł przed Wasia”.

Jeżeli orzeczenie wskazuje na brak lub obecność relacji między obiektami, czy przedmiot myśli, takie stwierdzenie jest nazywany egzystencjalne. Tutaj predykat wyrażone słowami: „Tak / Nie”, „było / nie było” „istnieje / nie istnieje”, i tak dalej. Przykład: „Nie ma dymu bez ognia.”

Modalność orzeczeń

W uzupełnieniu do sumy, oświadczenie może nieść dodatkowe znaczenia. Ze słowami „może”, „pomijalne”, „ważne” i inne, a także odpowiednie negatywy „nie wolno”, „niemożliwe” i inne stwierdzenia wyrażone przez modalności.

Istnieją pewne rodzaje warunków:

• Alethic (true) modalność. Wyraża relacje między przedmiotami myśli. Modalne słowa „może”, „przypadkowo”, „konieczności” i ich synonimy.
• Deontyczna (normatywne) kombinowany. Odnosi się to do kodu postępowania. Słowo „zabronione”, „musi”, „wolno”, „wolno”, i tak dalej.
• Epistemiczna (poznawcze) modalność opisuje stopień niezawodności ( „udowodnił”, „obalona”, „wątpliwe” i ich analogów).
• Aksjologiczny (wartości) kombinowany. To odzwierciedla postawę osoby, która ma żadnej wartości. Modalne słowa „zły”, „obojętny”, „Low”, „dobry”.

Wyrażenie z treścią oświadczenia modalności homologacji jest zwykle związane z stan emocjonalny jest definiowana jako wartość wyroku. Na przykład: „Niestety, deszcz.” W tym przypadku odzwierciedla subiektywną postawę mówiącego na fakt, że podczas deszczu.

Struktura złożonych oświadczeń

Złożonych ocen składa się z prostych, wzajemnie połączone przez koniunkcji logicznych. Pakiety te są wykorzystywane jako link, który można połączyć ze sobą ofert. Oprócz logicznej kotwicy, która w języku rosyjskim przybiera formę sojuszy, nadal w użyciu kwantyfikatorów. Pochodzą one w dwóch postaciach:

• Kwantyfikator – to jest słowo „wszyscy”, „każdy”, „nikt”, „każdy” i tak dalej. Wnioski w tej sprawie, jak następuje: „Wszystkie obiekty mają pewną właściwość”.
• Kwantyfikator – to jest słowo „niektóre”, „wiele”, „trochę”, „większość”, i tak dalej. Formuła złożonego zdania w tej sprawie: „Istnieje kilka obiektów, które mają pewne właściwości.”

Przykłady złożonych orzeczeń: „Wczesnym rankiem kur zapiał, on obudził mnie, więc nie spałem dobrze.”

Zdolność do sędziego;

Umiejętność budowania wypowiedzi przychodzi do człowieka wraz z wiekiem stopniowo. Na około trzech lat dziecko może mieć do powiedzenia proste zdania, że stan czegokolwiek. Zrozumienie logicznych powiązań, związków gramatycznych, jest koniecznym i wystarczającym warunkiem do prawidłowego orzeczenia w konkretnej sytuacji. W rozwoju człowieka uczy się syntetyzować informacje. To pozwala mu na podstawie prostego twierdzenia, zbudować kompleks.