województwo Wilno – jedna z kart historii narodowej

Wilno prowincji z populacją ponad pół miliona ludzi, a wejście raz Imperium Rosyjskiego jako niezależnej jednostki administracyjnej, stała się przeszłością. Dziś jej terytorium jest podzielone między Białorusią i Litwą, a głównym mieście Wilnie, zmiany nazwy, stał się znany na całym Wilnie.

Prowincji, utworzona na mocy dekretu Katarzyny II

Po 1794 Powstanie zakończyło się klęską Polaków pod wodzą Kościuszki, państwo polsko-litewska została ostatecznie zlikwidowana. W rok później, Rosja, Austria i Prusy podpisały traktat, zgodnie z którą każdy z nich odeszła z terytorium separatystycznej Rzeczypospolitej. Akt ten stał się znany jako „trzeciego rozbioru Polski”.

Zgodnie z dokumentem, Imperium rosyjskiego uzyskał posiadanie ziemi jest na wschód od Bugu i ograniczonej linii Grodno – Nemiroff, o łącznej powierzchni stu dwudziestu tysięcy kilometrów kwadratowych. W rok później, polecenie cesarzowej Katarzyny II na nich powstała prowincja Wilna, który był centrum miasta Wilna (obecnie Wilno).

Późniejsza konwersja prowincja Wilno

Od momentu powstania w prowincji został podzielony na jedenaście powiatów: Shavelsky, Troki, Rossiensky, Kowno, Vilkomirsky, Braslavsky, Upite, Telshevsky, Oszmiana, Zavileysky i wileńskich. Jednak Paweł I, który objął tron w 1796 roku, zaczął panować z szeregu administracyjnych i terytorialnych reform gospodarczych, w szczególności, a nowo utworzonej prowincji.

Zgodnie z jego dekretem z 12 grudnia 1796, w prowincji Wilna była zjednoczona z Slonimsky vicegerency, przynosząc na mapie Rosji w tamtych latach nie było litewski prowincja, którego ośrodkiem administracyjnym nadal miasto Wilno.

Nowo powołany administracyjna jednostka terytorialna trwał zaledwie pięć lat po wstąpieniu na tron Aleksandra I został ponownie podzielony na uprzednio stanowiły jego niezależnego terytorium. Dawna prowincja Słonim stał się odtąd określane Grodna i Wilna aż 1840 nazwano litewsko-Wilno.

Ostatni przedrewolucyjnej redystrybucja prowincji

Ostatni raz Wilno prowincji Cesarstwa Rosyjskiego zmieniła swój kształt na mapie w 1843 roku, za panowania Mikołaja I. siedem powiatów należących do jej wcześniejszego – Novoaleksandrovsky, Vilkomirsky, Shavelsky, Kowno, Rossiensky, Telshevsky i Poniewież – wydzielono w odrębnym podmiotem Federacji i utworzonej w Kownie prowincja.

Tak więc, jego wielkość zostały znacznie zredukowane, a do jej zniesienia w 1920 roku województwa wileńskiego składał Troki, Oszmianie, Sventsiany i wileńskich dzielnicach. Zostali również dołączył Grodna i Mińska prowincje dawniej należące Disna, Wilejce i Leeds powiatów.

Wielkość i skład populacji prowincji

W spisu powszechnego 1897 zostało przeprowadzone w Rosji, których wyniki pozwalają nam sędzia, który w tym czasie była zamieszkana województwa wileńskiego. Lista miejscowości, w których do prowadzenia księgowości osób mieszkających obejmuje całe jego terytorium do końca XIX wieku.

Według zachowanych danych, całkowita liczba ludności wynosiła 1.591.308, z czego 52,2% stanowiły Białorusinów, Litwinów – 13,7%, Żydzi – 17,1%, Polacy – 12,4% rosyjskiego, a tylko 4,7%. Jest również znane i stosunek grup w zależności od ich religii. Stanowiły większość katolików – 58,7% z nich było Orthodox – 27,8% Żydów, były o 12,8%. Więc coś takiego lub szukać w ostatnich dekadach XIX w województwie wileńskim.

Szlachta, a także znaczna część zwykłych obywateli zamieszkujących na jego terytorium, nie zaakceptować rewolucję i podczas wojny domowej, wspierał Biali, postawić się w pozycji przeciwników reżimu sowieckiego. Jednak znaczny wpływ na przebieg historii nie mogli.

Zniesienie prowincji i część jego terytorium

W 1920 roku, po zakończeniu konfliktu zbrojnego między Rosją, Białorusią i Ukrainą, z jednej strony, a Polską, z drugiej strony, został podpisany traktat pokojowy. Na podstawie tego dokumentu, podpisanego 18 marca 1921 roku w Rydze, w prowincji Wilno przestała istnieć jako samodzielna jednostka administracyjna.

Ostatnim punktem I zostały utworzone w październiku 1939 roku, kiedy to, nie zważając na opinię rządu białoruskiego, kierownictwo Związku Radzieckiego, Wilna i Wileńszczyzny zostały przeniesione na Litwę na okres piętnastu lat. Umowa ta przewiduje również prawo do wprowadzenia dwadzieścia tysięcy wojsk radzieckich na terytorium Litwy. Od tego czasu, stając się stolicą Republiki Litewskiej, która następnie została włączona do ZSRR, miasto zmieniło dawną nazwę Wilnie.