Nawożenie in vitro

Dzisiaj zapłodnienie in vitro jest ostatnią nadzieją niepłodnych par, które chcą mieć dziecko. Ta procedura jest z powodzeniem stosowana w przypadku jakiejkolwiek formy niepłodności. Jednak pierwotnie była ona przeznaczona do stosowania u kobiet, których rury macicy są nieprzejezdne lub nieobecne.

Po raz pierwszy zapłodnienie in vitro zostało z powodzeniem zastosowane w 1978 roku w Anglii. Do tej pory miliony dzieci na całym świecie zostały wymyślone tą metodą.

Pomimo faktu, że zapłodnienie in vitro w zaledwie 35% przypadków prowadzi do ciąży, jest jednak powszechnie stosowane. Często jednak para musi podjąć kilka prób, zanim pojawi się oczekiwana ciąża. Jest to nie tylko drogie, ale również bardzo trudne moralnie.

Istotą tej metody jest to, że proces zapłodnienia występuje poza kobietą. Trwa od jaja jajników dojrzałych, a człowiek daje plemnik.

Po pomyślnym nawożeniu zarodki są wstawiane do macicy, zazwyczaj trzy. Ma to na celu zwiększenie szans na zajście w ciążę. Jednak w 5% przypadków wszystkie embriony przyzwyczajają się, a w 15% bliźnięta są uzyskiwane.

Nie wolno przyczepiać więcej. Jeśli kobieta nie chce mieć kilku owoców lub jest niepożądana ze względów medycznych, nadmiar zostanie usunięty.

Procedura IVF składa się z 4 etapów:

• Stymulacja owulacji przy pomocy specjalnych preparatów pod kontrolą ultrasonografu;

• Dobór jaj i plemników, umieszczanie ich w specjalnym środowisku, gdzie nawożenie pod nadzorem specjalistów, które mogą pomóc w procesie o małej ruchliwości plemników;

• Rozwój embrionów przez kilka dni, ocena ich jakości i ilości;

• Przenieść je do macicy przy użyciu specjalnego urządzenia pod nadzorem ultrasonografu.

Następnie kobieta powinna ograniczyć stres fizyczny i emocjonalny, przyjmować specjalne leki. Po dwóch tygodniach podana jest analiza gonadotropiny kosmówkowej, z dodatnim wynikiem po 7 dniach, przeprowadza się badanie ultrasonograficzne. Jeśli wszystko jest dobrze, wtedy kobieta ma dziecko.

Trudnym pytaniem jest wybór embrionów. Obecnie jednak istnieje genetyczna diagnoza, która pozwala zidentyfikować wiele odziedziczonych chorób i określić płeć dziecka. Ta procedura znacznie upraszcza dobór embrionów z powodu wysokich kosztów, jakie stwarza jednostka. Cena diagnozy jest prawie taka sama jak w całym programie.

Ponadto w ciągu dwóch miesięcy przed IVF konieczne jest przeprowadzenie testów. Dla kobiet lista ta jest dość długa.

Jedyną manipulacją, w której znieczulenie jest stosowane, jest zbiór jaj. Używaj krótkotrwałej anestezji dożylnej.

ECO jest odpowiedni dla pacjentów, którzy nie mają jajników lub nie działają prawidłowo, ale w tym przypadku będą musieli użyć jajka dawcy. Jednocześnie kobieta nie będzie biologiczną matką, ale może nosić dziecko i urodzić dziecko.

Jednak dzisiaj nie ma tak wielu banków darczyńców . Wynika to z faktu, że kobiety obawiają się konsekwencji. Często pacjenci stają się darczyńcami, którzy sami uczestniczą w programie IVF, a niektóre centra medyczne dają im zniżkę.

Faktem jest, że po stymulowaniu superowulacji kobieta może wziąć do 15 jaj. Będą potrzebować, być może, nie wszystkiego, zwłaszcza jeśli pierwsza próba się powiedzie. Ponadto kobieta przechodzi już wszystkie niezbędne testy.

IVF jest również używany w przypadku, gdy kobieta nie może nosić dziecka. Jednak musisz zwrócić się do zastępczej matki. Chociaż biologicznie może to być jej dziecko.

Tak więc nawożenie in vitro było szeroko rozpowszechnione w ciągu 30 lat. Daje nadzieje niepłodnym parom, aby stać się rodzicami i pomaga pojawiać się w świetle milionów dzieci. Program stale się poprawia, co zwiększa prawdopodobieństwo ciąży.