Depozyt – co to jest? Odbieranie depozytu

Terminy "zaliczka" lub "lokata" dość często pojawiają się podczas omawiania transakcji związanych z zakupem, sprzedażą lub dzierżawą nieruchomości. Słowa te często mają błędne znaczenie, postrzegając je jako synonimy. Po nich są jednak zupełnie inne pojęcia, które charakteryzują relacje finansowe uzgodnionych stron. Zaliczka jest podstawową przedpłatą, może być częściowa lub pełna, a także związana umową pisemną lub ustną. Jeśli jednak transakcja nie została zrealizowana, zaliczka musi zostać zwrócona do zleceniodawcy.

Depozyt: co to jest i co je

Taki środek, jako depozyt zabezpieczający, zapewnia gwarancję wypełnienia zobowiązań. Zgodnie z definicją zawartą w kodeksie cywilnym Federacji Rosyjskiej, depozyt opłaca odpowiedzialność za wszystkich uczestników stosunków finansowych. Co do zasady, środek ten stosuje się przy zawieraniu umowy na dużą podaż lub w procesie przenoszenia własności nieruchomości.

Istotą depozytu jest to, że ustalona kwota jest przekazywana do dyspozycji jednego z uczestników umowy w związku z przyszłymi wpływami podlegającymi transakcji. Jeśli umowa nie może zostać wykonana z winy płatnika, depozyt nie zostanie zwrócony i pozostanie z właścicielem nieruchomości lub dostawcy jako odszkodowanie za ewentualne straty poniesione. Jednakże po rozwiązaniu umowy przez stronę, która przyjęła depozyt, kwota musi zostać zwrócona do zleceniodawcy w podwójnej wysokości. Zleceniodawca może odebrać pieniądze w pierwotnej wysokości bez dokonywania transakcji tylko wtedy, gdy istnieją obiektywne powody, które nie zależą od woli stron i nie pozwalają im wypełniać warunków umowy.

Dokumentacja

Niezależnie od przedmiotu układu, depozytowanie kwoty pieniężnej, uznanej za depozyt, musi być prawidłowo wykonane, wyłącznie na piśmie. Aby uniknąć nieporozumień, strony zobowiązane są sporządzić i podpisać dokument opisujący zlecenie i wysokość wpłaty.

Główną cechą wyróżniającą tych dokumentów jest obowiązkowe nazewnictwo wkładów dokonanych w depozycie. W przeciwnym razie, w przypadku kontrowersji, sąd ma prawo uznać kwotę wypłaconą z wyprzedzeniem, a następnie wydać orzeczenia oparte na tej definicji. Takie przypadki nie są rzadkie z powodu błędów w przygotowaniu dokumentu lub nadużycia terminu "depozyt".

Jakie jest "dokumentowanie" kaucji? Jest to projekt umowy lub potwierdzenia przekazania wartości materialnych i zobowiązań stron w związku z umową między nimi. Dokument depozytowy stanowi uzupełnienie pisemnej umowy pomiędzy stronami, w których został określony przedmiot sprzedaży, okoliczności towarzyszących transakcji, datę zarobienia pozostałych środków, a także zachowanie stron w przypadku zaistnienia sytuacji siły wyższej.

Kaucja: co to jest umowa depozytowa

Umowa o zarabianiu pieniędzy na przyszły zakup może być wykonana jako samodzielny dokument lub działać jako jeden z punktów wstępnej umowy sprzedaży. W każdym przypadku umowa depozytowa (próbka może być pobrana z sieci lub dostarczona przez notariusza) musi być ważna.

Oznacza to, że taki dokument jest sporządzany zgodnie z określonym porządkiem i podpisany w obecności prawnika. Środki pieniężne można przelać dopiero po podpisaniu umowy przez wszystkich uczestników.

Czy jest ważność dowodu wpłaty?

Kodeks cywilny nie mówi, który dokument powinien potwierdzić przekazanie depozytu, tylko wskazane jest obowiązkowe pisemne zarejestrowanie takiej umowy. Jeśli uczestnicy stosunków finansowych nie mogą lub nie chcą używać wzorcowego porozumienia, mogą oni samodzielnie napisać paragon. Właściwie zaprojektowany, ten typ dokumentu jest ważny nawet bez podpisów notarialnych i świadków. Jednak wiele prawników zaleca dbanie o obecność pieczęci w momencie otrzymania kaucji jako dodatkowej gwarancji spełnienia zobowiązań.

Podstawowe informacje, które należy podać w potwierdzeniu

Prawo nie nalega na to, jakie formy należy wypełnić w depozycie, ale wymienia informacje, które muszą być zawarte w dokumencie. W związku z tym, tworząc pisemną umowę o dowolnej formie potwierdzającej przekazanie depozytu, konieczne jest dostarczenie następujących elementów:

1. Tytuł: Nazwa dokumentu.
2. Wskazanie czasu i miejsca kompilacji.
3. Wyznaczenie wszystkich stron umowy. Obowiązkowe jest podanie pełnego imienia, nazwiska i nazwiska każdego z uczestników, a także wykładni pojęć "nabywca" i "sprzedawca".
4. Opis przedmiotu umowy: wartość liczbowa przekazanej kwoty depozytu, zarejestrowana przy użyciu liczb i słów. Należy również wskazać zobowiązania przyjęte do realizacji przez strony.
5. Kolejna sekcja przewiduje opis warunków, biorąc pod uwagę, które strony zobowiązują się do podjęcia określonych działań. Lista warunków obejmuje ostateczne warunki transakcji, zobowiązanie nabywcy do zapłaty określonej kwoty oraz zobowiązanie sprzedawcy do przeniesienia uzgodnionego przedmiotu lub przedmiotu na nabywcę.
6. Opis działań stron w przypadku niewykonania zobowiązania. W związku z faktem, że potwierdzenie odbioru depozytu, odszkodowania za wydatki wynikające z nieprzestrzegania uzgodnionych zobowiązań, dotyczy winowajcy: jeśli kupujący odrzuca transakcję, traci depozyt, a jeśli sprzedający naruszy warunki transakcji, płaci kupującemu podwójny odpowiednik kaucji.

Dodatkowe informacje

Po przekazaniu podstawowych informacji o temacie i warunkach umowy należy dokładnie i szczegółowo opisać szczegóły uczestników, ram czasowych, w czasie których umowa jest ważna oraz inne dodatkowe warunki (jeśli występują).

Szczegóły zawierają imię i nazwisko, dane paszportu, adres kupującego i sprzedającego.

W ostatnim akapicie wskazuje kwotę do zapłaty. Obowiązkową formą zapisu nabywcy jest formularz "Przekazane: podpis, pełne imię", także w odniesieniu do sprzedającego ("otrzymane: podpis, nazwa").

Warto zwrócić szczególną uwagę

W celu zagwarantowania sprawiedliwego wykonywania wszystkich obowiązków przy pisaniu pisemnego porozumienia o transferze depozytu, należy zaznaczyć, że istnieje w dwóch egzemplarzach, a także wymieniać dokumenty, które uprawniają sprzedającego do dokonania transakcji.

To samo odnosi się do danych dotyczących przedmiotu umowy, jego głównych cech i położenia.

Nacisk położony jest na to, że przeniesiona kwota zostanie uwzględniona w koszcie nabytego obiektu. Ponadto nie zapominaj o rezerwacji dotyczących zmiany cen: wartość przedmiotu można zmienić dopiero po dyskusji i zgodzie wszystkich zainteresowanych stron.

Dlaczego nie otwierać oczu?

Z reguły korzystanie z systemu zawierającego przedpłatę lub depozyt jest wykorzystywane do dużych transakcji. Ma to zastosowanie w przypadku operacji związanych z nieruchomościami, pojazdami, a także przy zakupie wielu towarów. Częstymi towarzyszami procesu przekazywania dużej ilości pieniędzy są różne fałszywe transakcje.

Aby nie pojawiły się z pustymi kieszeniami i zepsutą reputacją, należy wiedzieć o najczęstszych rodzajach oszustw, ich wykrywaniu i obejściu.

Co warto uważać przy dokonywaniu depozytu

Najczęstsze schematy oszustwa obejmują:

• Wielokrotne otrzymanie przez sprzedającego środków na jeden obiekt. Co do zasady, nabywca dowiaduje się, dokonując depozytu, że to samo działanie zostało przeprowadzone nie tylko przez niego.
• Obecność zainteresowanych stron, bez zgody której transakcja nie może zostać zrealizowana (spadkobiercy, dzieci, emeryci, współwłaściciele).
• Obietnice pośredników związane z przyspieszoną i uproszczoną realizacją niezbędnej dokumentacji. Przekazując oryginały i kwotę depozytu, sprzedawca pozostaje bez gwarancji.
• Odbieranie depozytu za mieszkanie, które nie ma czystości prawnej, to jest pewne kontrowersyjne kwestie dotyczące prawa sprzedającego do sprzedaży tego przedmiotu.

Złożoność takich sytuacji polega na tym, że ich rezolucja wymaga znacznych kosztów związanych z długotrwałym procesem sądowym. Często kupujący woli zrezygnować z roszczeń do sprzedającego, nawet podczas utraty pieniędzy zdeponowanych i nie mając nadzieję na zwrot depozytu.

Prawo i porządek

Pod wieloma względami bezpieczeństwo kapitału własnego i komórek nerwowych zależy od stopnia dyskrecji i przewidywania osoby. Istnieje kilka uniwersalnych porad, z których można chronić przed poważnymi rodzajami oszustw:

1. Współpraca z głównymi agencjami. Ich możliwości i reputacja umożliwiają pracownikom przeprowadzanie szczegółowych inspekcji i sprawdzenie nieudanych klientów.
2. Samodzielna analiza pewnych aspektów sfery, z którą odnosi się przyszła transakcja.
3. Sporządzanie dokumentów urzędowych: umowa depozytowa (próbka i kolejność wypełniania są lepiej skoordynowane z notariuszem).
4. Wskazanie w kontrakcie lub odbiór to tylko rzeczywista kwota wpłaconego depozytu.
5. Weryfikacja dokumentów sprzedającego, jak również obecność wszystkich zainteresowanych stron (współwłaścicieli, opiekunów, małżonków) po podpisaniu umowy.
6. Weryfikacja zdolności prawnej sprzedającego w odpowiednich organach.
7. Zwiększona ostrożność przy wykonywaniu transakcji finansowych przez pełnomocników. Należy sprawdzić nie tylko tożsamość właściciela obiektu, ale także urząd, który wydał dokument. Byłoby zbędne badanie prawodawstwa dotyczącego zasad wydawania pozwoleń i procedury zakończenia pełnomocnictwa.

Informacje na temat wszystkich wcześniejszych transakcji dokonanych z nieruchomościami można otrzymać na żądanie, a obecny stan sprzedawcy znajduje się w przychodni psycho-neurologicznej lub lekarstwowej.

Jaki jest koszt?

Biorąc pod uwagę ustawodawstwo i zasady rejestracji transakcji kupna i sprzedaży, wielu nabywców i sprzedawców rozumie, że o wiele łatwiej jest skorzystać z pomocy profesjonalistów. Takie podejście pozwala znacznie ograniczyć ilość robót, które należy wykonać bezpośrednio stronie umowy do umowy, ponieważ większość pracowników jest odpowiedzialna za pośrednictwo.

Jednak w dążeniu do zaoszczędzenia pieniędzy lub zasobów czasowych nie należy stracić czujności i wykazywać nadmierną pobłażliwość. Uważność i podstawowe zdrowe rozsądek pomagają uniknąć wielu kłopotów.