F. I. Tiutczew: portrety kreatywnej osoby

poezja rosyjska jest nie do pomyślenia bez Tiutchev. Bez jego szczerą poruszających zdań o ostatniej miłości, która „i szczęścia, i beznadziejności” subtelne psychologiczne szkicując stan emocjonalny duszy ludzkiej, pejzaże, które są wypełnione energią myśli, ruchu, od jego własnych. I słowa Tiutczew współczucia i łaski – jak często powtarzamy je w chwilach niepokoju i smutku!

Dyplomata, filozof, pisarz

Pierwszy w naszej literaturze impresjonistycznej poeta Fiodor Iwanowicz świetnie się umiejętności, aby złapać i przekazać w dokładnie znalezionego słowa chwilowych wrażeń i zmiany w człowieka i natury duchów najlepszych stan duszy. teksty filozoficzne i miłość – to tematy, które znalazły najpełniejszy wyraz siebie Tiutchev. Jego portrety są dalekie od wizerunku romans, który jest psychicznie tworzenia własnych czytelników. Łysiny, potargane włosy, okulary …

Cienki, nie przystojny, jeśli będziemy przestrzegać ogólnie przyjętych kanonów. Jednak to wrażenie jest tylko na pierwszy rzut oka. A jeśli spojrzeć z bliska, zupełnie inny przed nami wielkie Tiutchev. Portrety dobry wynik i blask wysokiej czoła poety – myśliciela czołowej, filozof; i smutek w oczach mędrców; i lekkie, subtelne ironiczny uśmiechu w kącikach ust. Nie mogliśmy pomóc sobie pod ogromnym urokiem osobowości tego niezwykłego człowieka. I zapomniane, nie jest już postrzegane poza laboratorium. Należy podnieść pożądaną objętość i uważnej lekturze ulubionych wierszy – i wydaje się, mówi do nas osobiście Tiutchev. Portrety niego – Wizerunek poważny, mądry ludzkiego życia, widział wiele doświadczeni wzloty największego szczęścia i najbardziej gorzkich kłopotów, ale nie stracił żadnego smaku życia, ani chęci do życia, miłości i tworzyć.

opinie współczesnych

Osobowość niezwykłego zadzwonić poeta Pletnev. Co było Tiutchev? Portrety niego, zgodnie z Pletnev, transmitować inteligencję i ironia, surowość i dobroć, duchowej złożoności i wyjątkowości artysty, pomnożonej przez złożoność i sprzeczności w wieku, w którym pracował. Uwaga ta odnosi się do kolorową wykonanych Tiutchev 1838. Dyplomata i wtedy mało znany poeta 35 lat. Wiele już napisano o nim, ale wciąż najlepsze wiersze, które uczyniły jego imię nieśmiertelne.

Innym współczesnym artystą, pisarzem i osobą publiczną Meschersky podkreślił, że każdy portret Fedora Tyutcheva odzwierciedla pewne zaniedbanie cech zewnętrznych, w połączeniu z wewnętrznym wypolerowanego wyglądu. „Silny duch z ułomnościami fizycznymi” – jest to przegląd poety do jego biografa Aksakov. Każde społeczeństwo ożywiła, że warto było pojawić się Fiodor Iwanowicz. Jego błyskotliwa, apt, dowcipny zwroty podnosi i powtarza się w różnych salonach. Słowo Tiutchev zachwycił, zafascynowany, zachęcające, pocieszające, przyjemny. Po tym wszystkim, był poetą, nie tylko w literaturze, ale także w życiu.

Tiutchev ikonografia

Mówiąc o wyglądzie zewnętrznym poety, przez które tak wyraźnie dostrzec jego wewnętrzny świat, możemy liczyć nie tylko na dzieła artystów, przedstawiających go, ale również w obrazie. Pierwszy portret Fiodora Iwanowicza Tiutczewa – dziecko. Świeży twarzy dziecko, bardziej jak aniołów niż zwykłe dziecko, mało, aby powiedzieć nam o świetlanej przyszłości tego człowieka. Malowane na kronik rodzinnych tego portretu nie jest szczególnie interesujące dla nas.

Sprawy – praca nieprofesjonalny artysta Rechberg. Jeszcze młodym człowiekiem bez zwykłych okularów patrzy na nas wytrwale iz pewną ironią. Oczywiste jest, że w pierwszej kolejności Tiutchev pozycjonuje się dyplomaty niż jako poety. Podkreśla swój oficjalny status reprezentanta Rosji, państwa rosyjskiego, biorąc pod uwagę stan pierwotnej. Tiutchev poeta sam myślał już w drugiej turze.

Z dyplomaty pisarz

Fotograficzne portrety Fiodora Iwanowicza 1850-1860-tych. Wykonane Levitsky mistrza, dają nam wyobrażenie szacunku, świecki, człowiekiem sukcesu. Nowsza są jasne pieczęć cierpienie związane ze śmiercią E. Denisiev, ostatni kochanki Tiutczewa.

Powyżej jest dziełem artysty Aleksandra. Zamiast zwykłych ścisłej czarny garnitur i białą koszulę, widzimy inne oblicze: z rozpiął płaszcz nanoszone na jego ramieniu chusta. Oczywiście nie jest to patyna romantyzmu, poezji. Przez prawo jest to jeden z najlepszych wizerunków poety, choć było napisane po śmierci Tiutczewa.