Układ trójfazowy

Główny system prąd przyjmowane są teraz powszechnie trójfazowe układy, które mają kilka zalet w stosunku do jednofazowych.

Prąd trójfazowy system o nazwie prądów trójfazowych wygenerowane przez trzy sił elektromotorycznych, mających taką samą amplitudę i częstotliwość, ale przesunięte względem siebie w fazie o 120⁰ lub w trakcie trzeciego okresu czasu.

Każdy oddzielny obieg, takiego systemu trójfazowego że w celu zmniejszenia tej fazie.

Prąd fazowy, który przeprowadza się w obwodzie prądu trójfazowego można otrzymać przez połączenie trzech tego samego generatora dając jednofazowy prąd przemienny, wirniki, które są umocowane w ustalonej pozycji, są sztywno przymocowane do siebie nawzajem i nie zmieniają swoje położenie w czasie obrotu. W tym generatorze uzwojenia stojana są rozkładane od siebie 120⁰ po stronie wirnika. W takich okolicznościach, to jest oczywiste, że siła elektromotoryczna drugiego generatora będzie utrzymywał się w ich zmian w stosunku do pierwszego generatora na 120⁰, tj maksymalna wartość siły elektromotorycznej w tym samym kierunku, w drugim generatorem przyjdzie przecież wirnik generatora włączy 120⁰. Siła elektromotoryczna w trzecim generatorze również być opóźnione w stosunku do drugiego generatora 120⁰.

Ale taka metoda wytwarzania prądu, które są obwód trójfazowy, nie jest ekonomicznie opłacalne i technicznie trudne. Znacznie łatwiej trzy uzwojenia stojana są połączone w jednym pakiecie. Taki generator nazywany jest prąd fazowy generator.

W ten sposób stojan alternatora prądu ma trzy uzwojenia (zwane stopniowe generator), w 120⁰ przemieszczać się względem siebie. Wirnik jest trójfazowy generator prądu z wirnikiem strukturalnie identyczny generator prądu przemiennego jednofazowego.

Podczas obrotu uzwojeń wirnika wszystkie są sobie równe pod względem częstości i amplitudy siły elektromotorycznej, ale nie są one jednocześnie osiągają maksimum. Zakładając, że maksymalna siła elektromotoryczna jest generowany w momencie upływu centrum północnego bieguna wirnika na początku nawijania, to łatwo zauważyć, że maksymalna siła elektromotoryczna w tym samym kierunku, w drugiej cewki przyjdzie po obrotów wirnika na 120⁰, a trzeci – po włączeniu 240⁰ względem pierwszego.

Łączenie się z obwodem zewnętrznym każdego generatora fazy otrzymujemy obwód prądowy trójfazowy mającą połączone ze sobą nie ma połączeń elektrycznych, przy czym każda oddzielna prądy obwodu w tym samym ich oporność jest równa amplitudzie, lecz przesunięty w fazie względem siebie, również w 120⁰.

Aby połączyć takie generator zewnętrznym obiegiem, potrzeba sześciu przewodów. Aby zmniejszyć liczbę przewodów, które wchodzą do układu zewnętrznego, konieczne jest, aby połączyć cewki odbiorczej i generatora połączeniem w celu utworzenia elektrycznie połączony do układu trójfazowego. To połączenie może odbywać się na dwa sposoby: trójkąta i gwiazdy.

Oba związki pozwalają zaoszczędzić materiał w przekazywaniu tej samej pojemności trzech niezależnych generatorów prądu trójfazowego.

Obwody trójfazowe pozwoliło stworzyć prosty i wygodny dla urządzenia do sterowania silnikiem elektrycznym, który nazywa asynchroniczny. Jego urządzenie opiera się na zastosowaniu wirującego pola magnetycznego. W najprostszym przypadku, pole magnetyczne może być uzyskane przez obrót magnesu podkowy.

Jeżeli pole jest umieszczona w obrotowym zamkniętego przewodu, zamocowane na osi, pole magnetyczne w przewodniku obrotowej przecięcia bocznej obwodu wywoła siłę elektromotoryczną w niej indukcję generującego prąd indukcyjny w tej zamkniętej pętli. Ten prąd we współdziałaniu z polem magnetycznym z obracającej się cewki magnesu obraca się. odwraca kierunek obrotów jest określany za pomocą reguły lewej dłoni.

Silników trójfazowych składają się z dwóch części: części obrotowej – wirnikiem a stacjonarnymi – stojana.

Obracające się pole magnetyczne jest generowane w silniku nie jest obrotowa wirnika biegunów magnetycznych, a przy przepływie prądu o stałej fazy uzwojenia stojana zmienny.

Obwody trójfazowe zostały zaprojektowane przez jednego z najwybitniejszych inżynierów elektryków z XIX i początku XX wieku. – rosyjski inżynier MO Dolivo-Dobrowolski (1862/19). System ten otworzył ogromne możliwości dla zastosowań przemysłowych energii elektrycznej. Najważniejsze z nich to: