Co to jest neutralność? Każdy powinien wiedzieć

W ostatnich latach sytuacja na świecie jest silnie nagrzewa się. Co jakiś czas w różnych częściach świata migać nowych lokalnych konfliktów, połączonych przez coraz większą liczbę krajów. W tych trudnych warunkach, w telewizji i na łamach publikacji, termin „polityka zbrojnej neutralności” od czasu do czasu wydaje. Jednak nie wszyscy w pełni zrozumieć jego sens, jak również tych, którzy od stanu, oświadczył na tym statusie.

definicja

Słowo „neutralność” ma łacińskie korzenie. Tłumaczone to oznacza „ani jedno, ani drugie.” Termin ten został przedłużony do prawa międzynarodowego. Jest on stosowany, gdy mówimy o upadku państwa do udziału w wojnie w czasie kłopotów i dołączając jedną z jednostek wojskowych w czasie pokoju. Innymi słowy, neutralność – jest wtedy, gdy rząd zajmuje lojalny stosunek do opinii innych państw będących stronami konfliktu.

Typy neutralności

Neutralność państwa ma kilka rodzajów i może być ustalona na różne sposoby. Termin ten może być stosowany w czterech wartości:

1. Państwa takie jak Szwajcaria i Austria, obserwujemy stały neutralność. Stan ten jest ustalony w przepisach wewnętrznych i jest rozpoznawany na całym świecie. Członkowskie, które identyfikują się jako zwolennicy trwałej neutralności, nie może brać udziału w wojnie w sojuszach wojskowych i zezwolenia na budowę na swoim terytorium obcych obiektów wojskowych.

2. Niektóre kraje w Azji, Afryce i Ameryce Łacińskiej posiadają pozytywną neutralność. deklaruje swoje przywiązanie do międzynarodowej pomocy w usuwaniu bezpieczeństwa międzynarodowego napięcia, odrzucenia wyścigu zbrojeń. Raz na trzy lata, odbywa się konferencja, podczas której w kraju ponownie zadeklarować swój status.

3. Szwecja jest jednym z krajów, twierdząc tradycyjną neutralność. Jego główną cechą jest to, że państwo nie ustala ich status, i przylega do polityki neutralności na zasadzie dobrowolności. W tym samym czasie, może w dowolnym czasie wypowiedzieć przestrzegania zobowiązań, ponieważ nigdzie nie ogłoszono ich status.

4. Często rząd podpisał dokumenty międzynarodowe, które deklarują swoje zobowiązania. Umowne neutralność – tzw tego rodzaju. Przykładem tego jest porozumienie osiągnięte przez Federację Rosyjską i Kanady w Ottawie w 1992 roku. Mówimy o Traktat Zgody i współpracy między krajami vdumya.

Wiele międzynarodowych autorytatywnych prawnicy nazywa najwyższą formę trwałej neutralności, która odnosi się do wszystkich bez wyjątku starć zbrojnych. Stan rozpoczął na tej drodze, to zakłada znaczące zobowiązania nie tylko w wojnie, ale także w czasie pokoju. Oprócz niezdolności do udziału w konflikcie, część jednostki i umożliwić budowę infrastruktury obcego wojska, to nie można używać starcia zbrojne jako metoda rozwiązywania problemów geopolitycznych ostre.

Ograniczenia w czasie wojny

Zgodnie z prawem międzynarodowym, gdy rząd ogłosił neutralność w czasie wojny, to musi przestrzegać trzech zasad:

1. W żadnym przypadku nie udzielenia pomocy wojskowej w konflikcie krajów.

2. Nie należy zezwolić na stosowanie sprzecznych krajach swojego terytorium do celów wojskowych.

3. nałożone na strony konfliktu same ograniczenia na dostawy broni i uzbrojenia. Konieczne jest, aby nie izolować jednego z zaangażowanych stron, a więc jej nie obsługuje.

Historia powstawania koncepcji

Jeśli weźmiemy pod uwagę neutralność z historycznego punktu widzenia, dla mieszkańców państw, które istniały w epoce starożytnego świata, był obcy. W średniowieczu, zjawisko to zaczęło nabywać jego nowoczesny sens. Średniowieczny kraj ogłosił o wspólności ich przekonań religijnych i kulturowych i starał się zachować neutralność, ale w niektórych przypadkach nie są zgodne. Jest to przede wszystkim o wojnie w przestrzeni morskiej. Tylko z XVI wieku, stany zaczął zdawać sobie sprawę, że neutralność – status które muszą być przestrzegane.

podać przykłady

Po raz pierwszy w historii, gdy kraj ogłosił zbrojną neutralność, sięgają końca XVIII wieku. W historii świata pozostawił swój ślad sojusz mocarstw światowych, które zobowiązały się do obrony zasad przedstawionych w Deklaracji Katarzyny II, przyjętej w lutym 1780 r. Obejmuje ona imperium rosyjskiego, Francję, Hiszpanię, stanów USA, Dania, Szwecja, Prusy, Austria, Portugalia, Sycylia. Sojusz ten funkcjonował, gdy nie było wojny o niepodległość kolonii amerykańskich z Anglii. Po wojnie w 1783 roku, to faktycznie upadł.

W 1800 roku został podpisany tzw drugą zbrojną neutralność pomiędzy Imperium Rosyjskiego, Danii, Szwecji i Prus. Opiera się ona na zasadzie deklaracji Katarzyny z niewielkimi modyfikacjami zostały wprowadzone. Jednak po śmierci Pawła I i przystąpienia Aleksandra I, przestał istnieć.

podsumować

Neutralność – status prawny, który przeszedł długą drogę, aż wreszcie zyskał nowoczesną znaczenie. Wielki wkład do jego powstania wykonane rosyjska caryca Katarzyna II, który położył się wiele zasad w Deklaracji 1780 roku. Jeśli państwo deklaruje neutralność, to pociąga za sobą znaczne zobowiązania. Jest to równie prawdziwe w czasie pokoju i wojny. Dlatego zjawisko to nie jest tak powszechne w świecie, jak chcielibyśmy.