Przestępstwa z dwiema formami winy w prawie karnym

Psychiczne podejście osoby do społecznego niebezpiecznego aktu, który popełnił, nazywa się poczuciem winy. Ujawnia się w formie działania lub bezczynności i społecznie niebezpiecznych konsekwencji wynikających z popełnionego przestępstwa w formie zaniedbania lub intencji. Negatywne podejście osoby do zwyczajów, zasad, norm, wymagań przyjętych w społeczeństwie, przejawiających się w popełnieniu przestępstwa, które określa społeczne znaczenie winy.

Wino jest jednym z obowiązkowych oznak przestępstwa, które stanowi część jego składu jako fakt obiektywnej rzeczywistości. Odpowiedzialność karna w Rosji pochodzi tylko wtedy, gdy jest ten czynnik. W jego nieobecności odpowiedzialność nie przychodzi.

Wino w prawie karnym ma dwie formy. Zastanów się nad nimi. W tym przypadku zbrodnie o dwóch formach winy mogą być jednocześnie częścią jednego nielegalnego aktu.

O czym mówimy?

Osoba jest winna, jeśli zamierza lub nieumyślnie popełnia akt niezgodny z prawem. W prawie karnym stwierdza się dwie formy winy: intencję i nieostrożność. Co to jest? Intencja jest bezpośrednia lub pośrednia. Nieumyślna poczucia winy obejmuje zaniedbanie i frywolność.

Wierne wino

Bezpośredni zamiar wyraża się w realizacji zagrożenia dla osób wokół nich przez osobę z ich działań, zrozumienia ich nieuchronności lub możliwości wystąpienia pewnych konsekwencji.

Intencją pośrednią charakteryzuje się świadomość osoby, która popełniła czyn przestępczy, zagrożenie publiczne, a także przewidywanie możliwości wystąpienia konsekwencji, brak chęci ich pojawienia się. Ale w tym samym czasie osoba traktowała je z obojętnością. Lub mówimy o świadomym przyjęciu negatywnych konsekwencji.

Rough Wine

Nędza wyraża się w tym, że sprawca nie jest obojętny wobec konsekwencji przestępstwa. Dlatego ten czynnik jest uważany za gatunek mniej niebezpieczny.

Nieostrożność wyrażana jest w dwóch formach winy: niedorzeczności i zaniedbania. Przestępczość popełniona przez zaniedbanie wyrażana jest w przypadku braku przewidywanego przez osobę, która ją popełniła, pojawienia się poważnych konsekwencji. Ale z koniecznym środkiem ostrożności i uważności osoba mogła i powinna była przewidzieć pewne konsekwencje.

Przestępstwo popełnione przez łotyczność uważa się za działanie osoby, która przewidziała możliwość pojawienia się niebezpiecznych konsekwencji swoich działań dla osób otaczających, ale obliczona (bez wystarczających podstaw), aby temu zapobiec.

Przestępstwa z dwiema formami winy

Większość zbrodni popełniana jest przy jednej z rozważanych form winy. Jednocześnie niektóre kwalifikowane kompozycje umyślnych aktów bezprawnych zapewniają równoczesną obecność tych dwóch składników. Jak to jest? Na przykład z powodu przestępstwa obserwuje się zamiar popełnienia popełnionego czynu i nieostrożność w odniesieniu do jego konsekwencji.

Dwie formy winy w prawie karnym mogą powstać, gdy celowo popełniony akt wywołuje pewne konsekwencje. Jednocześnie nie uwzględnili planów oskarżonego. Oznacza to, że dana osoba nie chciała i nie pozwalała na wystąpienie niebezpiecznych konsekwencji.

Na przykład dwie formy winy w jednej z przestępstw wyrażane są w powodowaniu poważnej szkody dla zdrowia. I to pociągnęło, przez nieuwagi, śmierć ofiary. Jednocześnie sprawca zdał sobie sprawę z niebezpieczeństwa jego działania, przewidywał konsekwencje, ale w postaci poważnej szkody dla zdrowia. Pragnął i pozwolił na ofensywę. Ale nie przypuszczał, że spowoduje śmierć ofiary.

Prawo administracyjne

W ramach subiektywnej strony przestępstwa w prawie administracyjnym poczucie winy jest wewnętrznym relacją osoby, która dopuściła się tej czynu do popełnienia przestępstwa i szkodliwych konsekwencji, które powstały. Jedynie w obecności czynu niesłusznego jest odpowiedzialna prawna osoba fizyczna i prawna.

W prawie administracyjnym podział na dwie formy winy zwykle nie ma sensu w odniesieniu do osób prawnych.

Wszystkie one są określone z subiektywnej strony przestępstwa. Istnieje analiza psychicznego podejścia zbiorowego do popełnionych przestępstw. Określona jest forma winy. Okoliczności są oceniane pod kątem podjęcia możliwych środków w celu egzekwowania prawa i tego, czy była możliwość.

Formy winy

W Kodeksie Przestępstw Administracyjnych występują dwie formy winy: niepewność i zamiar. Rozważmy je bardziej szczegółowo. Forma winy w formie zamierzonego popełnienia przestępstwa wyraża się w świadomości osoby o złej wierze jego czynu, przewidywaniu początków szkodliwych konsekwencji, pragnienia i założenia obraźliwej lub obojętnej postawy wobec nich.

Przestępstwa popełnione przez zaniedbanie charakteryzują się przewidywaniem wystąpienia poważnych konsekwencji ich czynów, ale bezwzględnie arogancko liczą się na ich zapobieganie lub możliwość przewidywania.

Umyślna forma winy jest wyrażona w intencji pośredniej lub bezpośredniej. To z kolei polega na zrozumieniu przez osobę niezgodną z prawem ustawy, przewidywaniu podejścia do szkodliwych konsekwencji, świadomym założeniu lub obojętnym stosunku do nich. Z bezpośrednim zamiarem, sprawca chce konsekwencje. Jeśli intencja jest pośrednia, to osoba nie chce powodować szkody, ale traktuje swoje działania z obojętnością lub świadomie przyznaje się do jego wyrządzenia.

Nieostrożny akt może być wyrażony w dwóch formach winy: zaniedbania i frywolności.

Frivolity polega na przewidywaniu przez osobę obraźliwej możliwego bezprawnego wyniku. Ale ten człowiek miał nadzieję arogancko zapobiec.

Zaniedbanie charakteryzuje brak przewidywania w osobie faktu, że będą nielegalne konsekwencje. Chociaż człowiek powinien i mógł przewidzieć ofensywę.

Naruszenie administracyjne popełnione umyślnie jest bardziej niebezpieczne w porównaniu z przestępstwem popełnianym przez zaniedbanie.

Większość artykułów kodu administracyjnego nie wskazuje formy winy, ponieważ nie jest to konieczne. Odpowiedzialność administracyjna zachodzi niezależnie od nierozstrzygniętej lub umyślnej winy. Na przykład, jeśli kierowca naruszył przepisy drogi. Naruszenie mogło nastąpić umyślnie, tzn. Gdy kierowca na przykład zobaczył znak, ale świadomie popełnił naruszenie lub gdy kierowca nie zauważył znaku, to jest zaniedbując zasady drogi przez zaniedbanie. W pierwszym i drugim przypadku kierowca będzie podlegał równym środkom odpowiedzialności administracyjnej.

W prawie administracyjnym nie ma przestępstw o dwóch formach winy w porównaniu z prawem karnym, w których ma miejsce przestępstwo dwóch form winy.

Wina w prawie administracyjnym i karnym

W sprawach administracyjnych, jak w prawie karnym, istnieją dwie formy winy i zaniedbania. Bez dowodów winy nie ma możliwości nałożenia sankcji karnych na osobę. W zależności od tego, jak przestępstwo zostało popełnione, z zamiarem lub zaniedbaniem, zależy od ciężaru kary. Na przykład w przypadku zniszczenia lub uszkodzenia mienia, gdzie formę winy (celowe zniszczenie lub zaniedbanie) zależy od tego, na jaką karę będzie ponosić przestępca, grzywna, praca zaradcza, więzienie. W prawie karnym (w przeciwieństwie do prawa administracyjnego) mogą występować przestępstwa z dwiema formami winy. Wspomnieliśmy już o tym. Nie może być więcej niż dwie formy winy w zbrodniach.

W prawie administracyjnym czynnik, o którym mowa, nie wpływa na rozmiar sankcji. Oznacza to, że nie ma znaczenia, czy zamiar był, czy przestępstwo zostało popełnione przez nieostrożność. Na przykład naruszenie zasad manewrowania. Zastosowanie sankcji nie jest istotną formą winy, a fakt jest ważny. Kierowca mógł świadomie naruszać przepisy ruchu drogowego lub nie zauważył znaku. Środek kar administracyjny z tego pozostaje niezmieniony.

Różnica między przestępstwem

Przestępstwo administracyjne i przestępstwo są czynami społecznie niebezpiecznymi. W prawie karnym poziom zagrożenia publicznego jest znacznie wyższy niż w przepisach administracyjnych. Niebezpieczeństwo publiczne wyraża się w konkretnych oznakach i wskaźnikach, które charakteryzują niektóre elementy przestępstwa i są zapisane w przepisach prawa. Jest to ustanowienie struktury prawnej, która wpływa na zdolność do odróżniania przestępstw od przestępstwa. Zwykle dzieje się to na podstawie obiektywnej strony kompozycji, tzn. Zależy od nieobecności lub istnienia poważnych konsekwencji. Ponadto poziom zagrożenia publicznego można określić na podstawie uszkodzenia mienia. Na przykład kradzież cudzej własności za ponad pięć pułapów minimalnych uważa się za przestępstwo. A jeśli wskaźnik jest mniejszy lub równy, to jest to przestępstwo.