Wielki kryzys w Stanach Zjednoczonych stał się wstrząs gospodarczy i społeczny kraju, doprowadziły do nowych kategorii ubóstwa, bezrobocia, przestępczości i innych pochodnych napięć społecznych. Państwo i jego obywatele byli jeszcze przygotowani na to, ponieważ poprzedni etap w 1923 roku 
Uznano wówczas okres prosperity i wzrostu gospodarczego gwałtowne. Ten szybki rozwój i pozornie bezchmurne został zastąpiony w 1929 roku przez upadek Stanów Zjednoczonych. Depresja zaczęła się już w sierpniu 1929 roku, kiedy to cała dane produkcyjne zaczęła spadać wolniej. Jednakże, podczas gdy spowolnienie gospodarcze nie otrzymała należytej uwagi. Absolutny punkt odniesienia tego zjawiska, jako Wielkiego Kryzysu w Stanach Zjednoczonych, to krach na giełdzie, gdy akcje giełd na krajowym, a później na rynku międzynarodowym zaczął padać katastrofalnie. Począwszy od tej jesieni – 24 października 1929 – później zwany amerykańskim „Czarny czwartek”. 29 października nastąpił krach na giełdzie na Wall Street. Wśród przyczyn tego zjawiska, nowoczesne ekonomiści nazywają kombinacji czynników, wśród których nadprodukcja dóbr konsumpcyjnych i powstawanie zbyt nadmiarze, kapitaliści inwestują w produkcję w nadmiarze dowolnym wymaganym (tzw bańki), gwałtowny wzrost ludności, brak pieniędzy i tak dalej.
W czasie Wielkiego Kryzysu
Kryzys wynikający dotknął wszystkie sfery życia publicznego i społecznego. On przyniósł katastrofalne szkody dla gospodarki. Budownictwo, przemysł ciężki, przemysł rolny i wiele innych branż zostały niemal całkowicie zatrzymany. Spadek i powszechny spadek produkcji towarzyszyły masowe zwolnienia, osiągając dziesiątki tysięcy tygodniowo. Przez 1932, 25% obywateli zdolnych pracę, nie wspominając o łączną liczbę. W takich okolicznościach, oczywiście, spadek wynagrodzeń i ubezpieczeń społecznych w kraju. Spadek popytu na produkty rolne doprowadziło do ich masowej ruinę: wpływa około miliona gospodarstw domowych. Upadek gospodarki i wzrost napięć społecznych kontynuowane aż do 1932 roku, kiedy to został ponownie wybrany rząd Herbert Hoover, w stanie poradzić sobie z trudnym wyzwaniem. Jego następca, Franklin Delano Roosevelt na samym początku swej administracji ogłosił nową politykę rządu o nazwie New Deal. Po tym, Wielki kryzys w Stanach Zjednoczonych zaczęła spadać.
new Deal
Program ten obejmował szereg działań antykryzysowych związanych z pewnym odchyleniem od pozycji liberalnych i wzmocnienie roli państwa w gospodarce i produkcji. Nowy kurs został przejawia się w 
wspieranie rolników i zapewnienie gwarancji socjalnych dla pracowników i walkę z bezrobociem, działania antymonopolowe w sektorze przemysłowym, dokręcić proces uzyskiwania pożyczki państwowe dla banków, co skutkuje tylko pozostał rentowny i szereg innych działań.
Światowy kryzys
Jednak należy pamiętać, że Wielki Kryzys w Stanach Zjednoczonych szybko rozprzestrzenił się na resztę świata, dzięki czemu pod koniec lat dwudziestych i trzydziestych, w jednym z najtrudniejszych okresów w historii świata XX wieku. Produkcja przemysłowa spadła tak bardzo, że faktycznie został spadła do poziomu z początku wieku. Trudna sytuacja gospodarcza w Niemczech na początku lat trzydziestych była bezpośrednią konsekwencją jego dojścia do władzy NSDAP Adolfa Hitlera i odpowiednie wyniki.
