Charakterystyka Księżniczka Troubetzkoy z poematu „Rosjanki” Niekrasow

Kiedy dowiedział się, że Niekrasow syn grudniowiec Volkonsky przechowuje matek pamiętniki, wysłać męża do Syberii, zaczął prosić go o pozwolenie na zapoznanie się z dokumentami. Trzy wieczory Michaił i Nikolai przeczytać wpisy. Podczas czytania poety wielokrotnie podskoczył, chwycił się za głowę i zaczęła płakać. Są udokumentowane i stanowią podstawę wierszu „rosyjskich kobiet”. Opis Księżniczka Troubetzkoy (1 część) i księżniczka Volkonsky (część 2) – baza historia słynnych dzieł najpierw przeczytać poetę w lecie 1871 roku.

informacje historyczne

Ekaterina Iwanowna Laval żonaty Sergei Trubeckoj miłości. Stała się jego wierny przyjaciel i współpracownik, był świadomy poglądów politycznych męża. Dowiedziawszy się o wydarzeniach na placu Senatu, dwadzieścia pięć Katarzyna natychmiast zdecydował o sobie, że ja i mój mąż będą dzielić swój los, bez względu na to, jak straszne to było. Księżniczka była pierwszą z jedenastu mężczyzn, którzy chodzili po dekabrystów na Syberii: werdykt ogłoszono w dniu 23 lipca, a następnego dnia udała się do drogi. Towarzyszyła jej ojciec Charles rabatowym sekretarki (po drodze, że zachoruje i wrócić, pisze o tym wiersz Niekrasowa). „Rosjanki” – wiersz, który opowiada o trudnej drodze z Petersburga do Irkucka, wykazując odporność, tolerancji bohaterki, jej oddanie do męża i gotowość do poświęcenia.

Opis drogi

ojciec szloch towarzystwie córki, która „idzie gdzieś w nocy.” Przecinanie słów bohaterki, wiedząc, że nigdy nie zobaczyć krewnych. Księżniczka pełne zaufanie do tego, że to był jej obowiązek – być z mężem. Wspomnienia spokojny i młodości człowieka, który stał się odpowiedzialny za jej nieszczęścia (czyli taniec na balu w 1818 roku z przyszłego cesarza Mikołaja I). Tak zaczyna się wiersz (nie przywiązuje wielką wagę do kreatywności Niekrasowa) „rosyjskich kobiet”.

Księżniczka Trubetskaya – centralny obraz pierwszej części. Autor nie opisuje wygląd bohaterki, bo dla niego najważniejsze – aby pokazać jej wewnętrzny świat, aby prześledzić powstawanie istotnych cech. Od samego początku poematu Katherine jest określona i nie wątpię w jego czynu. Ona wie, jak straszna będzie jego przyszły los. Aby uzyskać pozwolenie na wyjazd, ona celowo odmówił tytule, jest w stanie komunikować się ze swoimi rodzinami, dobrostanu – dom ojca był najlepszy w Petersburgu. „Stałem ubrany pierś” – mówi do widzenia na ojca, a wszystkie koszty w tych słowach usłyszał chęć naśladowania byłby faworytem w czymś, zdolność do pokonania wszelkich przeszkód na możliwość wykonywania ich święty obowiązek i być z mężem.

Rola wspomnień i snów

Droga na Sybir jest bardzo długa i trudna, ale nie ma czasu na odpoczynek. Zbliża się do stacji, wymagania princess jak najszybciej zmienić konie i idzie dalej. Autor używa jednocześnie bardzo dobry odbiór, opisując obraz, który zasysa nieskończonych sposobów jego wyobraźni. Czy snów, lub po prostu wspomnienia, które pojawiają się w głowie – to jest najlepsza cecha księżnej Troubetzkoy z poematu „Rosjanki”. Po pierwsze, widzi wielkie życie społeczne z zabawy i bale, aby wyjechać za granicę z młodym mężem, wszystkich, które teraz stają się nieistotne i nieważne do niej. Te żywe obrazy nagle zastąpiony przez bolesne okularowych: pracowników-mężczyzn w dziedzinie, jęcząc przy wioślarzy rzek. mąż chwycił ją uwagę na ten aspekt życia rosyjskiego.

Po drodze partii wygnańców, który przypomina los dekabrystów. Bohaterka świadomość zwraca go do tragicznych wydarzeń sześć miesięcy temu. Zwięzły, lecz dokładny obraz powstania. Katherine nie tylko wiedział o swoim treningu, ale utrzymane w jego drukarni. A potem było zobaczyć jej męża w więzieniu, podczas której przeprosił i dał jej pełną swobodę. Jednak kochać kobietę z powrotem w chwili aresztowania Siergiej Pietrowicz postanowił, że będzie wspierać go we wszystkim. Z tych części i rozwija charakterystyczny Księżniczkę Troubetzkoy z poematu „Rosjanki”. Autor pokazuje współczucie dla bohaterki zwykłych ludzi, nienawiść do króla i jego reżimu. I chęć do walki i udowodnić swoje prawo do niezależności.

Spotkanie z gubernatorem

Druga głowica jest dialog. Że pomaga w pełni zrozumieć charakter bohaterki, jej determinacji i zaufania do poprawności wyboru. Muszę powiedzieć, że Niekrasow opisana scena miała miejsce w prawdziwym życiu, a Tseydler rzeczywiście otrzymał rozkaz od cesarza, aby zatrzymać Ekaterina Iwanowna za wszelką cenę. Argumenty o charakterze podczas rozmowy mogą być również postrzegane jako charakterystyczne księżnej Troubetzkoy z poematu „rosyjskich kobiet”. Nie bała się żadnej szczegółach jak skazańcy żyć, ani surowy klimat, gdzie tylko trzy miesiące słonecznych rocznie, ani fakt, że księżniczka i jej dzieciom zbliżać się do prostych chłopów. Katherine, aby podpisać z dala wszystkich swoich praw, gotowe iść do przodu, nawet w ramach partii skazanych. Silny charakter, wielka siła będzie z niczym porównywalna z odwagi i męstwa Troubetzkoy zmuszony do wycofania się z gubernatorem. „Zrobiłem wszystko co mogłem …” – te słowa stały się Tseydlera uznanie zwycięstwa moralnego, który zdobył decydującą, gotowy na wszystko kobiety.

Zamiast epilogu

„Była zafascynowana innych, aby wykorzystać” – powiedział Katarzyny Iwanowny N. Niekrasowa. Rosjanki Księżniczka Trubetskaya w szczególności pragnął podzielić los ludzi, do końca spełnić obowiązek Boga i jest zawsze stała się symbolem bohaterstwa niewyczerpane, poświęcenia, wielką miłością i oddaniem ludzkiej.

Katherine pełni doświadczył głodu i życia więziennego i wyczerpując syberyjskiego zimna. Pierwszy z dekabrystów nie żyją aż do amnestii tylko dwa lata i zmarł w Irkucku. Ale mimo że nie widział nic więcej z jego krewnych, ani kapitału, według współczesnych, nigdy nie żałował, o zrobić.

Jest to charakterystyczne dla księżniczki Troubetzkoy z poematu „rosyjski kobiety” Niekrasowa.