Poeta Aleksiej Surkow jest dumą z ziemi Jarosławia

W Jarosławiach przeprowadzono badanie, czy mieszkańcy znają słynny utwór "In the Dugout". Ludzie w różnym wieku bawili się tekstem z przyjemnością, niemal bez mylenia słów. Ale aby wymienić nazwisko autora, nie wszyscy. Sowiecki poeta Aleksiej Surkow, którego biografia jest zawsze związana z regionem Jarosławska, jest autorem dobrze znanych linii, wychodzących spod jego pióra na początku Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Co jest znane o tym znakomitym człowieku?

"W ludziach"

Urodzony w wiosce Serednevo (dzielnica Rybinsk w prowincji Jarosław) w rodzinie chłopskiej przed rewolucją (1 października 1899) Alexei Surkov rozpoczął szkolenie w miejscowej szkole, pochłaniając piękno przyrody i prostotę życia wiejskiego. Mając pragnienie nauki, w wieku 12 lat wyjeżdża do Petersburga, gdzie mieszka w domu mistrza i pracuje w niepełnym wymiarze godzin. Ta rezydencja była nazywana "ludźmi", ale pozwoliła nastolatkowi czytać gazety i rozwijać. Biografia pracy rozpoczęła się od pracy studenta w drukarni, sklepie meblarskim, warsztatach stolarskich. Spotkał rewolucję w porcie handlowym, gdzie pracował jako dozownik.

W 1918 roku "Krasnaya Gazeta" publikuje wiersze pewnego A. Gutuevsky'ego. Taki pseudonim został najpierw wybrany przez Alexei Surkov, którego zdjęcie w tych latach można zobaczyć w artykule. To był jego pierwszy test na pióro. Jako osiemnastoletni chłopiec wstąpił do Armii Czerwonej, pełniąc służbę jako strzelca i oficer policji do 1922 r.

"Chant"

W czasie pokoju przyszły poeta powraca do małej ojczyzny, gdzie studiuje oświecenie. Do 1924 roku, w sąsiedniej wsi, pracował w hali czytania, stając się wieśniakiem dziennikarza lokalnej gazety uyezdowej. Zawód dziennikarza wkrótce staje się głównym dla A. Surkowa. Już w 1924 r. Prav Pravda opublikował nowe wiersze, aw 1925 r. Był uczestnikiem kongresu pisarzy województwa. W tym samym roku, po przystąpieniu do CPSU (B.), Alexei Surkov pracuje nad Komsomol, równolegle będąc korespondentem gazety "Northern Komsomolets", założonej w prowincji. Przez trzy lata (1926-1928) kierował nią jako redaktor naczelny, powiększając obieg krążenia dwukrotnie i tworząc "Kącik literacki", w którym można by publikować poetów początkujących i prozaików.

W maju 1928 roku został delegowany do Moskwy na Pierwszy Kongres Pisarzy, po czym już nie wraca do województwa jarosławskiego, wybierany do RAPP. Początek tej poetyckiej kreatywności został określony przez pierwszą kolekcję wydaną w 1930 roku. To było nazywane "Chant". Wiersze wyróżniały się ostrością polityczną i poczuciem patriotyzmu, co było bardzo pożądane. W owym czasie urodził się poeta Aleksey Surkov.

Biografia: słowa rodzinne pana

Poet zaprasza do Sofy Antonovny Krevs, przyszłej żony, stając się częstym gościem spotkań literackich. Para urodziła się dwójką dzieci: syn Alexei urodzony w 1928 roku. I córka Natalya urodzona w 1938 roku. W latach wojennych rodzina zostanie ewakuowana do Chistopola, gdzie Alexei Surkov będzie pisać listy z przodu. W przyszłości córka wybiera sobie zawód dziennikarza, prowadząc muzykę. Syn zostanie wojskowym inżynierem-pułkownikiem Sił Powietrznych.

Lata trzydzieste są zaznaczone faktem, że A. Surkov musi wypełnić brak wykształcenia: będzie nie tylko ukończył z Instytutu Czerwonych Profesorów, ale także bronił swojej tezy, zostając nauczycielem Instytutu Literatury. Nie pozostawi także pracy redakcyjnej, współpracując z M. Gorky w studiach literackich, czasopismo o tym czasie. Pracując w LOCAF nadal pisze wiersze i pieśni o bohaterach wojny domowej: "Rovesniki", "Ofensywne", "Ojczyzna odwagi". Niektóre prace stają się pieśniami: "Chapaevskaya", "Konarmeiskaya".

Korespondent Wojskowy

"Bitwa pod wpływem", "Krasnoarmeiskaya Pravda", "Krasnaya Zvezda" – te publikacje, w których drukarniany był od 1939 roku komisarz wojskowy Alexei Surkov. Poeta uczestniczył w dwóch konfliktach zbrojnych w przeddzień Wielkiej Wojny Ojczyźnianej: kampanii fińskiej i kampanii na Białorusi Zachodniej. Pomimo swojego nieoficjalnego wieku, od pierwszego dnia wojny poszedł na front, służył w 1943 r. Aż do rangi porucznika. Tutaj spotyka się z wieloma poetami wojennymi lat. To on Konstantin Simonov poświęci słynne linie: "Pamiętasz, Alesha, drogi Smoleńska …".

Jako redaktor naczelny Nowego Świata, publikuje wiersze, feuilletony i pieśni heroiczne. Opublikuje kilka zbiorów poetyckich: "Wiersze o nienawiści", "Ofensywne", "Serce żołnierza". W 1942 r. Prawie umarł pod Rzeszowem, potem napisał przekłuwające się linie:

"I pociski nie są zagrożone, a my nie palimy ciepła,

Idę wzdłuż krawędzi ognia.

Wydaje się, że jej matka cierpliwie cierpiała

Kupiłem mnie od śmierci … "

Najbardziej popularne w jego twórczości będą pieśni. Wśród nich: "Pieśń o śmiałym", "Pieśń o obrońców Moskwie" i, oczywiście, słynna "Zemlyanka".

Historia narodzin "Zemlyanki"

Utwór narodził się w listopadzie 1942 r. W okolicach Istrii (wioska Kashino, region moskiewski), gdzie musiał opuścić środowisko poprzez pole minowe. Wtedy naprawdę czuł, że tylko kilka kroków do śmierci. Gdy niebezpieczeństwo się skończyło, cały płaszcz był szrapnowany. Już w Moskwie miał linię słynnego wiersza wysłanego do jego żony Chistopol. Kiedy w redakcji pojawił się kompozytor Konstantin Listov, Alexei Surkov wręczył mu wiersze napisane ręcznie, a tydzień później jego pierwszy przyjaciel Michaił Savin wykonał tę piosenkę.

Po raz pierwszy pojawiła się natychmiast, stając się ulubioną pracą żołnierzy. Został on wykonany przez Lydia Ruslanova, a na początku wydali nawet rekordy z nagraniem. Ale potem zostały całkowicie zniszczone, bo pracownicy polityczni zobaczyli dekadencję w wierszach wiersza i zażądali zmiany słów. Ale pieśń już poszła do ludzi. Istnieją dowody na to, że żołnierze weszli do walki, krzycząc: "Śpiewaj, harmonijka, śnieżna grzanka!" Pomnik słynnej pieśni w pobliżu wsi Kashino został wzniesiony. To prawdziwe uznanie autora, który w 1946 r. Otrzymał Nagrodę Państwową za szereg prac.

Ostatnie lata

Po wojnie Alexei Surkov, którego biografia wiązała się z imprezami partyjnymi i państwowymi, jako redaktor naczelny Ogonyok i rektor Instytutu Literatury, wiele razy odkrył nowe talenty. Opublikował Annę Akhmatovę, broniąc jej imienia przed Stalinem. Jednocześnie, będąc przekonanym komunistą, nie rozpoznaje dzieł Borisa Pasternaka, będzie się sprzeciwiał A. Sergiuszowi i A. Sacharowi. Poeta od kilku lat kieruje Związkiem Pisarzy ZSRR.

W 1969 r. Rząd będzie świętować swoje usługi z Star of Hero za swoje osiągnięcia w pracy. Po śmierci mężczyzny w 1983 r., Dla wielu, pozostanie wybitnym poetą, który chwalił ziemię Jarosławia.