Rola wojnie w powieści „Wojna i pokój”. Obraz wojny w powieści LN Tołstoja „Wojna i pokój”

Pomysł powieści „Wojna i pokój” Tołstoja pojawiły się już w 1856 roku. Tworzyć dzieł od 1863 do 1869 roku.

Wobec Napoleona w 1812 roku – głównym wydarzeniem historii na początku 19 wieku. Rola wojnie w powieści „Wojna i pokój” było bardzo ważne. Myśl filozoficzna Lva Tolstogo został wykonany w dużej mierze ze względu na jego wizerunek. Skład nowej wojny zajmuje centralne miejsce. Tołstoj Lew Nikołajewicz łączy losy większości jego bohaterów był z nią. Wojna zaczęła się w ich biografii decydującej fazie, punktem kulminacyjnym rozwoju duchowego. Ale to nie jest tylko punktem kulminacyjnym wszystkich fabułę pracy, ale także historyczną opowieść, która ujawniła losy ludzi w naszym kraju. Rola wojnie w powieści „Wojna i pokój” zostaną omówione w tym artykule.

War – badanie, przeprowadzone nie przez przepisy

To stało się wyzwaniem dla społeczeństwa rosyjskiego. Lvom Nikolaevichem Wojny Ojczyźnianej jest traktowane jako żywe doświadczenie vnesoslovnogo jedności ludzi. Stało się to w skali narodu ze względu na interes publiczny. Interpretacja jest obywatelem pisarz wojny z 1812 roku. Zaczęło się od czasu pożaru w Smoleńsku miasta i pod każdym tradycji poprzednich wojen nie nadają się, jak zauważył Lev Tolstoy Nikolaevich. Spalenie wsi i miast, rekolekcje po licznych walkach, spalanie Moskwie, Borodin cios, trafiając szabrowników, partyzancką, pereimka transportu – to było oczywiste odejście od zasad. Z gry politycznej granego w Europie były Napoleona i Aleksandra I wojny między Rosją a Francją to stał się popularny, wyniku którego losy kraju zależało. Wyższe władze wojskowe w tym samym czasie był w stanie monitorować stan części: jego dyspozycje i zlecenia nie odpowiadają rzeczywistemu stanowi rzeczy, a nie wykonywane.

Paradoks wojny i historyczny wzór

Głównym paradoks wojny, Tołstoj zauważył, że armia Napoleona, wygrywając prawie każdą bitwę, w końcu stracił kampania upadł bez znaczącej aktywności przez wojska rosyjskie. Treść powieści „Wojna i pokój” pokazuje, że klęsce Francuzów – manifestacją prawa historii. Chociaż na pierwszy rzut oka może się zaszczepić ideę, że to co się stało jest irracjonalna.

Rola bitwy pod Borodino

Wiele epizodów powieści „Wojna i pokój”, opisuje w szczegółach operacji wojskowych. Zatem Tołstoj próbuje odtworzyć historycznie prawdziwy obraz. Jednym z najważniejszych epizodów II wojny światowej – to, oczywiście, Bitwa pod Borodino. To nie ma sensu albo rosyjskim lub Francuzom pod względem strategii. Tołstoj, twierdząc, że jego własnej pozycji, pisze, że Bezpośrednim skutkiem miało być i było dla mieszkańców naszego kraju, że Rosja niebezpiecznie bliski śmierci Moskwy. Francuzi niemal zniszczył całą swoją armię. Tołstoj podkreśla, że Napoleon i Kutuzow, biorąc i dając Bitwa pod Borodino, przyszedł bezcelowe i mimowolnie, składając w tym samym historycznej konieczności. Konsekwencją tej walce był swawolny lot z Moskwy najeźdźców, powrót drogi smoleńskiej, śmierci inwazji napoleońskiej Francji i pięćset tysięcznej, do których pod Borodino był pierwszy nałożonych w ręce wroga, najsilniejszy ducha. Walka jest tak, mimo że nie ma sensu z punktu widzenia strategii wojskowej, był manifestacją nieubłaganym prawom historii. To było nieuniknione.

Pozostawienie Moskwę

Pozostawiając mieszkańcom Moskwy – przejaw patriotyzmu naszych współobywateli. To wydarzenie, według Tołstoja jest ważniejsza niż odwrotu z Moskwy wojsk rosyjskich. Widać to na publicznym akcie świadomości obywatelskiej. Mieszkańcy nie chcą być kontrolowane przez zdobywcę, jesteśmy gotowi ponieść wszelkie ofiary. We wszystkich miastach Rosji, a nie tylko w Moskwie, ludzi opuściło swoje domy, spalone miasto, niszcząc ich własność. Armia Napoleona miała do czynienia z tym zjawiskiem tylko w naszym kraju. Mieszkańcy innych podbitych miast we wszystkich innych krajach właśnie przebywał pod władzą Napoleona, w tym samym czasie jest nawet zdobywcy odbioru.

Dlaczego mieszkańcy postanowili opuścić Moskwę?

Leo podkreślił, że Moskwa ludność stolicy lewo spontanicznie. duma narodowa zmotywowani ludzie, zamiast Rastopczyn i jego patriotycznych „żetonów”. Pierwszy opuścił stolicę wykształconych, bogatych ludzi, którzy dobrze wiedzieli, że Berlin i Wiedeń pozostał nienaruszony, a mieszkańcy w czasie okupacji miasta przez Napoleona spędzony czas zabawy z francuskiego, który kochał podczas rosyjskich mężczyzn i oczywiście kobiety. Nie mogli postąpić inaczej, ponieważ nie istnieje dla naszych rodaków pytanie, jak złej lub dobrej woli w Moskwie pod kontrolą Francuzów. To było niemożliwe, aby być w mocy Napoleona. To było po prostu nie do przyjęcia.

Charakterystyka ruchu partyzanckiego

Ważną cechą wojny z Napoleonem był na dużą skalę ruch partyzancki. Jego Lew Tołstoj nazywa „klub wojny ludowej”. Wróg narodu bić nieświadomie, jak wściekły pies gryzie na śmierć zabegluyu psa (porównanie Lwa Tołstoja). Ludzie zniszczone fragmentaryczne wielką armię. Tołstoj pisał o istnieniu różnych „stron” (grup partyzanckich), którego jedynym celem – wydalenia z ziemi rosyjskiej francuskiej.

Bez myślenia o „toku działalności gospodarczej”, uczestnicy intuicyjnie War Ludowej zrobili tak jak historyczna konieczność poproszony. Prawdziwy cel realizowany przez grupy partyzanckie, nie było całkowicie zniszczyć armię wroga lub złapać Napoleona. Tylko jak wymysłem historyków badających litery generałów i książąt, raportów, komunikatów zdarzeń czasu, według Tołstoja, nie było wojny. Celem „tępe” było zadaniem każdego patrioty jasne – wynika z inwazji na ich ziemi.

Stosunek Lva Nikolaevicha Tolstogo wojna

Tołstoj, uzasadniając wojnę Ludowej wyzwolenia w 1812 roku, potępił wojnę jako taką. Szacuje on go za sprzeczny z całej natury człowieka, jego przyczyny. Wszelkie wojna jest zbrodnią przeciwko ludzkości. W przeddzień bitwy pod Borodino Andrey Bołkońskiego był gotów umrzeć za ojczyznę, ale jednocześnie potępiał wojny, wierząc, że jest to „najbardziej obrzydliwe rzeczy.” Ta bezsensowna rzeź. Rola wojnie w powieści „Wojna i pokój”, aby to udowodnić.

Okropności wojny

W obrazie Tołstoja 1812 – historyczny testu, który Rosjanie dumnie stał. Jest to jednak w tym samym czasie cierpienia i smutku, okropności eksterminacji ludzi. Moralne i fizyczne cierpienie doświadczane przez wszystkich – i „Guilty” i „prawo”, a ludność cywilna i żołnierze. Pod koniec wojny nie jest przypadkowe obelgi zemsty i zastąpiony pod prysznicem rosyjskiej litości i pogardy dla pokonanego wroga. I losy bohaterów odzwierciedlenie nieludzką istotę wydarzeń z tamtego czasu. Piotr umarł, a książę Andrzej. Wreszcie przerwał śmierci najmłodszego syna hrabiny Rostova i przyspieszył upadek hrabiego Ilya Andriejewicz.

To jest rola wojnie w powieści „Wojna i pokój”. Tołstoj jako wielki humanista, oczywiście, nie może być ograniczona do patriotycznego zapału w jej wizerunku. Potępia wojnę, co jest naturalne, jeśli zapoznał się z jego innych prac. Główne cechy powieści „Wojna i pokój” są charakterystyczne dla twórczości tego autora.