Minuet to taniec z przeszłości, który stał się głównym elementem nowej muzyki

Minuet to taniec królów. Tak było w przeszłości, a dziś nic się nie zmieniło. W dzisiejszym świecie tylko prawdziwymi koneserami sztuki wiedzą o istnieniu takiego tańca, a niestety, od ogółu społeczeństwa, nieodwracalnie minęła. Minuet to taniec, który składa się z powolnych ruchów, małych kroków, pięknych pasów i fryzjerów. I aby pogrążyć się w przeszłości i dowiedzieć się, jak przodkowcy spoczywają na bili, będziemy szczegółowo badać historię i wszystkie cechy minuetu.

Początek gatunku

Miejsce narodzin minuet jest historycznym regionem Francji Bretania. Tam istniał wraz z innymi ludowymi tańcami, które jednakże występowały również w kręgach arystokratycznych. Istotą tego było to, że para poruszała się wdzięcznie, wykonując z kolei małe kroki. Oczywiście taka akcja towarzyszyła zawsze odpowiedniej, powolnej muzyce. Nawet w tym czasie popularny francuski francuski minuet był już wykonywany z pewnym rozmiarem – ¾. Wielu kompozytorów napisało prace specjalnie na ten taniec lub po prostu improwizowane podczas uroczystych przyjęć i kulek.

Powstanie tańca w szerokich, popularnych masach

Na początku XVII wieku król Ludwik XIV Francji uznał to niesamowite zjawisko sztuki ludowej. To on oficjalnie ogłosił dla całego kraju, że minuet był tańcem. Wiadomo było, że natychmiast rozprzestrzenił się na wszystkie miasta, a na każdym arystokratycznym dworze zaczął się robić minuet ludzi blisko króla, liczy się, baronów i innych posiadaczy wysokich tytułów. Biorąc pod uwagę fakt, że w ciągu 17-18 wieków w całej Europie, a nawet w Rosji, było wszystko, co było francuskie, ten nowy gatunek szybko zyskał pozycję lidera wszystkich szlacheckich sądów. Minuet popierał Piotra Wielkiego, czyli w Petersburgu i Moskwie, występował w Polsce, w Wielkiej Brytanii. Popularność tańca nie spadła do połowy XIX wieku, podczas gdy wolniejszy pas został zastąpiony przez bardziej energiczne rytmy i ostre ruchy.

Historyczny obraz tańca

Na początku istnienia minuet składał się z niezwykle prostych, ale bardzo wdzięcznych ruchów. Wykonawcy wykonali curtsey, extended pas; Poruszyli się po pokoju i zbliżyli się do siebie, a potem wyszli na emeryturę. W ten sposób powstało wrażenie, że minuet to nie taniec, ale zaproszenie, bardzo uprzejmy, flirtujący i uprzejmy. Warto było zauważyć, że wykonano tylko jedną parę. Oznaczało to, że goście zmieniali się tańcząc minuetami – pierwszymi najbardziej znaczącymi ludźmi, a potem resztą. Po tym, jak tańce stały się szeroko rozpowszechnione we Francji i poza jej granicami, jej ruchy stały się bardziej skomplikowane. Ważne było, aby wykonywać kroki z boku i do przodu z maksymalną dokładnością, tworząc w ten sposób liczby. Również była jedna ważniejsza metamorfoza. Od XVII wieku minuet to taniec, wykonywany przez wszystkich gości na raz. Pierwsi byli królowie, a następnie Dauphinowie z towarzyszami, a potem inni goście zatytułowani. Wszyscy wykonawcy podczas tańca ustawiono na pewnych figurach. Najczęściej były to litery "Z" lub "S".

Wiek baroku

W tym okresie minuet cierpi znaczące przekształcenia. Jego tempo przyspiesza, staje się bardziej ruchomy i niestandardowy rytm. Jeśli wcześniej taniec był wykonywany ściśle na ¾, to do tej wielkości zmieniono – 6/8. W erze baroku, minuet to taniec wykonywane w tym samym czasie przez większość gości. Jednocześnie wszystkie ich ruchy powinny być wypełnione nie tylko kokardą, ale także chciwością, chciwością, chytrością. Aby podkreślić taki "frywolny" charakter tańca, ludzie zmienili partnerów. Ważne jest również podkreślenie, że w latach barokowych pojawiły się pierwsze klasyczne muzyczne dodatki do tego tańca. Zostały podzielone na trzy części i kod. Pierwszy był dwukrotnie, drugi – trzy-głosowy, w trzecim części motywy od pierwszego powtórzono. Kodeks był niewielki i musiał zostać rozegrany w wyniku działania.

Cechy studiowania tańca

To niesamowite, ale dla całej pozornej prostoty wykonania minuetu, wcześniej badano go od lat. Nauczono dzieci z małego wieku, aby poruszały się prawidłowo, rozwijały swoją plastyczność, łaskę. Każde przejście z każdym krokiem zostało przeprowadzone z największą precyzją, ponieważ każdy ruch w takim tańcu powinien być łatwy, jakby improwizował, a jednocześnie jasny, pewny, zbiegający się z wszystkimi innymi. W uczciwości, należy zauważyć, że minuet to taniec, który jest trudny dla mężczyzn w pierwszej kolejności. Musieli zdjąć kapelusz, jak gdyby w jednym ruchu, aby zwabić dama do tańca, a następnie, nie przerywając tego samego "oddychania", położyła to na głowie.

Jak pisali światowej klasy

Minuet w muzyce to nie tylko akompaniament tańca, który ma określony rytm i tempo. Jest to osobny gatunek, który istnieje wraz z sonatą lub preludium. Początkowo istniała jako oddzielna forma i była wykonana na klawesynu lub klawikorcie. Później stała się obowiązkową częścią pakietu instrumentalnego. Kiedy popularność zaczęła przybierać rodzaj opery, minuet stał się częścią tej uwertury. W XVIII wieku minuety zaczęły już robić całe apartamenty. Pierwszy numer był koniecznie napisany wielkim, a następnie taniec u drobnego.

Często ten taniec był naprzemiennie przemienny z innymi, gdzie też wahały się różnie. Wśród kompozytorów, którzy napisali muzykę w tym gatunku, warto wspomnieć o IS Bach. Wraz z nim pracował Handel, J.-B. Lully i inni kompozytorzy epoki rokokowej. Później autorzy romantycznej ery zajmowali się pisaniem minuetów. Byli Beethoven (w jego notatkach nazywa minuet "scherzo"), Gluck, Mozart, Satie, Debussy. Ten gatunek występuje także w utworach kompozytorów rosyjskich: Czajkowskiego, Glinki, Rubinsteina i innych.