Psychologia wieku.

Psychologia wieku jest jedną z dziedzin nauki psychologicznej . Studiuje prawa i fakty dotyczące rozwoju ludzi, a także jego psychikę i dynamiki wieku.

Przedmiotem studiowania psychologii wiekowej jest normalna, zdrowa, zmieniająca się i rozwijająca się osoba w ontogenezie. Rozróżnia różne zmiany związane z wiekiem związane z zachowaniem człowieka i próbuje je wytłumaczyć, odkrywając wszystkie wzorce zdobywania wiedzy i doświadczenia. W centrum tej dziedziny nauki psychologicznej są różne formy organizacji umysłowej, które są typowe dla poszczególnych okresów i etapów życia ludzi. Jego głównym zadaniem jest zbadanie i poznanie mentalnego rozwoju osoby od urodzenia aż do śmierci.

Przedmiotem psychologii wiekowej są okresy dojrzewania, mechanizmy i przyczyny przejścia od jednego do drugiego, ogólne tendencje i wzorce, kierunek i tempo rozwoju umysłowego człowieka w ontogenezie.

Najważniejszą częścią psychologii wiekowej jest psychologia dziecka. Pojęcie przedmiotu tej nauki zostało przekształcone wraz z upływem czasu ze względu na zmianę metodologii badań. Na początku XIX i na początku XX wieku naukowcy starali się gromadzić konkretne dane, empiryczne informacje, badać fenomenologię rozwoju umysłu właśnie w dzieciństwie. Interesowali się tym, co dzieje się w tym okresie w rozwoju dziecka, jakie nowe umiejętności pojawiają się u dziecka, w jakiej kolejności i czasie. Zadanie to zostało przeprowadzone przy użyciu takich metod jak obserwacja i eksperyment odcięcia.

W połowie 20 wieku naukowcy zaczęli poświęcać więcej czasu na jakie warunki, czynniki i czynniki wpływające na rozwój psychiczny. Obecnie można wyodrębnić teoretyczne problemy psychologii wiekowej. Po pierwsze, zbadanie sił napędowych, mechanizmów i źródeł rozwoju psychicznego przez cały okres życia człowieka. Po drugie, aby dokonać okresowej mentalnej ewolucji ludzi w ontogenezie. Po trzecie, badanie różnych cech wieku, a także wzorce przebiegu procesów umysłowych (uwaga, pamięć, postrzeganie), to jest, jak one powstają, przejść drogę stania się, zmienić, poprawiać, degenerować i wyrównać. Po czwarte, ustalenie cech wieku, prawidłowości, możliwości wdrożenia niektórych rodzajów działalności, procesu uczenia się. Po piąte, aby zbadać rozwój jednostki.

Duża liczba naukowców, którzy pozostawili znaczący ślad w nauce, koniecznie zaangażowani w problemy, które są rozwiązane przez psychologię wieku. Zwrócono szczególną uwagę na psychologię dzieci LS. Vygotsky.

Psychologia wieku ma wiele praktycznych problemów. Po pierwsze, ma na celu określenie norm wieku różnych funkcji umysłowych, ujawnienie twórczego potencjału człowieka i jego zasobów psychologicznych. Po drugie, stworzenie służby do monitorowania całego przebiegu rozwoju psychicznego, zapewnienie wszelkiej możliwej pomocy rodzicom znajdującym się w trudnych sytuacjach. Po trzecie, przeprowadzenie diagnostyki wiekowej i klinicznej. Po czwarte, aby wykonać funkcje wsparcia psychologicznego, aby pomóc w czasach kryzysu. Po piąte optymalne jest zorganizowanie procesu edukacyjnego.

Psychologia wieku korzysta z wiedzy i doświadczeń związanych z naukami: ogólnej, genetycznej, psychologii pedagogicznej i społecznej. Ponadto opiera się na różnorodnej wiedzy nauk przyrodniczych: gerontologii, kulturologii, pedagogiki, medycyny, socjologii, etnografii, logiki, językoznawstwa, krytyce sztuki, krytyce literackiej i innych dziedzinach nauki. Psychologia wieku ujawnia wzorce rozwoju psychiki i czyni je publicznymi.