Wielki poeta rosyjski Baratynskiy Jewgienij Abramowicz: biografia, kreatywność

Baratynsky Jewgienij Abramowicz, którego biografia jest prawdziwy interes w poetyckich tekstach fanów – słynny rosyjski poeta z 19 wieku, współczesnego i przyjaciel Aleksandra Sergeevicha Puszkina.

dzieciństwo

Urodził się 19 lutego 1800 roku w biednej rodzinie arystokratów, którzy żyli w prowincji Tambov. Jego matka Alexandra była druhną, a ojciec Abram Andriejewicz – adiutant generalny. Chłopiec wczesnego dzieciństwa znał języki obce. Francuska została podjęta w domu Baratynskys, 8-letni Eugene swobodnie na nim przekazywane. Włoch został znany dzięki swoim wujkiem – Borghese włoskim, niemieckim i studiował w prywatnej szkole w Petersburgu, gdzie jego rodzice wysłali go w 1808 roku.

W 1810 roku, jego ojciec zniknął, a troska o wychowanie matce syna – inteligentna wykształcona kobieta – w pełni do barku. W 1812 roku Eugene wszedł do Korpusu stronach miasta Petersburgu. Jest pewna grupa przyjaciół wzięło udział w zakończonym wybryków bardzo smutne dla niego. Jednym z nich jest ograniczony do przestępstw (kradzież) i było powodem wykluczenia chłopców ze szkoły bez prawa wjazdu do służby cywilnej, w uzupełnieniu do żołnierza.

Ten haniebny incydent w znacznym stopniu wpływa 15-letni Eugene. Ten młody człowiek nie był po prostu gotowi pożegnać się z życiem. Jak przez ciemne szkła, spojrzał na świat wokół Eugene Baratynsky. Jego wiersze były pesymistyczne, graniczące z cierpienia psychiczne poniesione przez agonii wstydu.

Baratynsky Jewgienij Abramowicz: biografia

Po wykluczeniu Baratynsky lewo w prowincji Tambov do wsi do matki. Okresowo odwiedził swojego wuja – Admiral B. A. Baratynskogo, który żył w prowincji Smoleńsku. Życie na wsi połacie pełni przebudzonych w Eugene poetyckiego talentu. wczesny okres rymowanych wierszy były dość słabe, ale w kilku Baratynsky zyskał pewność siebie i swój własny styl.

W 1819 roku Eugeniusz Baratynsky, której wiersze są badane nauczania, został zapisany w Petersburgu Jäger Regiment jako prywatny. Zainteresowanie literaturą w tym okresie doprowadziła go do tego, że młody autor zaczął celowo szukają znajomości z pisarzami. Jego praca jest doceniana Anton Antonowicz Delvig, miał znaczący wpływ na styl pisania Baratynsky. Writer moralnie Popieram Młodzieńcze, pomogła w publikacji swoich prac i zapoznania się z tak znanych pisarzy jak Peter Pletnev, Vilgelm Kyuhelbeker, Wasilij Żukowski i Aleksandra Puszkina.

„Jestem lekkomyślny – a nie cud!” – Eugene Baratynsky go Delvig rysowane w tym wierszem, napisanym w 1823 roku, który opowiada o jego strapienie, a manifestacją przyjaźni z Aleksandrom Sergeevichem była publikacja książki „Dwie historie w wersie”, który Baratynsky wpisany wiersz „piłka” i Puszkina „Count Nulin”.

Lat w Finlandii

W 1820 Baratynsky Jewgienija Abramowicz, którego biografia jest prawdziwy zainteresowanie jego fanów, w podoficer rankingu był w Neyshlotsky pułku, z siedzibą w Finlandii. Tam przebywał przez 5 lat. Życie prowadził spokojne, zaciszne. Krąg przyjaciół była para funkcjonariuszy, których poznał w pułku dowódca. Okres ten pozostawił głęboki ślad w umysłach Baratynsky żywe odzwierciedlenie w jego poezji. Ciężkie ziemia opisane w wierszu „Waterfall”, „Finlandia”, „Ed”.

W prasie zaczęły pojawiać się w fraszki, madrygały, elegii i listach Baratynsky. Szczególny sukces przyniósł mu wiersz „Peers”, opublikowanej w 1820 roku. W tym czasie, Eugene podchodzić z pamiętnikarz i historyk N. V. Putyatoy, przyjaźni, które zachowało resztę swojego życia. Mikołaja jak opisano Eugene chudego blado człowieka, którego właściwości wyrażone głęboki osowiałość.

Baratynsky Jewgienij Abramowicz: Ciekawostki

Ze względu na prośbę Putyata w 1824 roku Eugene pozwolono przyjść do Helsinek (stolica Finlandii). Nie był w siedzibie Korpusu generała Zakrevskogo i bardzo ponieść żoną Agrafena. Jego muza poeta poświęcił wiele wierszy poezji ( „ja entuzjastycznie wymawiane”, „Uzasadnienie”, „Nie, okłamał plotka”, „Wróżka”, „piłka”, „jestem lekkomyślny – a nie cud”!). Eugene Baratynsky bardzo cierpiał z powodu tej miłości. Później królową serc miał romans z A. S. Pushkinym.

Tymczasem przyjaciele Baratynsky wytrwali do rangi oficera cesja, a przez cały czas były odrzucane przez cesarza. Powodem tego była niezależność twórczości pisarza, jego wypowiedzi opozycji. Baratynsky nie było dekabrystów, ale idee zostały zrealizowane w działaniach tajnych towarzystw, w pełni opanował jego umysł. Opozycja polityczna jest odzwierciedlone w epigram na Arakcheeva elegii „The Tempest”, poemat „Strofy”. Wreszcie, w 1825 roku, Eugene powstał oficera, który dał mu możliwość dysponowania własnym losem. Osiadł w Moskwie, założył rodzinę (żona Eugenia Baratynsky stała Nastazja Lvovna Engelhard) i wkrótce na emeryturę.

siedzący tryb życia Baratynsky

Jego życie stało się monotonne; żona niespokojny charakter, niż spowodowały wiele cierpienia i Evgeny wpłynęły że zraził wielu przyjaciół z niego. Spokojne życie rodzinne w wygładzonej więc wszystko zbuntowanych, gwałtowne, które go dręczyły ciągu ostatnich kilku lat. Poeta mieszkał w stolicy, na swojej posiadłości (wsi Muranovo), a następnie w Kazaniu, często podróżował do Petersburga.

W 1839 roku spotkał się z Baratynsky Lermontovym Mihailom Yurevichem. W Moskwie zaprzyjaźnił się z pisarzami takimi jak N. F. Pawłowa, A. S. Homyakov, IV Kireyevsky S. A. Sobolevsky. Wynik pierwszego okresu twórczości Evgeniya Baratynskogo został opublikowany w 1827 roku zbiór jego wierszy.

kreatywność Baratynsky

Klęska powstania dekabrystów w nagle zmienił życie społeczne Rosji, który nie mógł nie wpłynąć na poezję Baratynsky. Tematy samotności, wielki ucisk, gloryfikacja śmierci za „uchwałą wszystkich sieci” ( „Śmierć”, „Co ty, dni«»Ostatnie Śmierć”, «drań», «sny Co podporządkowane wolności?») Doszły do głosu w jego praca. W wierszach odczuwa pesymistycznych motywy smutku, bezradności, beznadziejności sztuki niższości natury ludzkiej, nadchodzącej zagłady ludzkości.

W 1832 roku zaczął wydawać czasopismo „Europejska”; jeden z najbardziej aktywnych twórców stał Baratynsky. Zajęło tylko dwie edycje wyjścia, po czym magazyn został zakazany. Wielki poeta rosyjski, który stracił silne zachęty do słownych porodów, wpadł klucz beznadziejnej.

W 1835, drugie wydanie jego dzieł, co wydawało się w momencie zakończenia jego twórczego rozwoju został opublikowany. Ostatnio opublikowane w trakcie jego trwania Baratynsky książki był zbiór „Zmierzchu” (1842), przynosząc ze sobą wiersze 1830-1840-tych i oddany do księcia Vyazemsky Peter Andreevich. To wyraźne sprzeczności historycznego postępu i duchowego i estetycznego charakteru człowieka.

Podróżując do Neapolu

Od końca 1839 Baratynsky Jewgienija Abramowicz (rok życia – 1800-1844) z żoną i dziewięcioro dzieci mieszka w podmiejskiej posiadłości Muranovo później należał Tiutchev. Life Village kochał poeta: lubi rolnictwa, nie przerywając poszukiwań twórczych.

W 1843 Baratynsky Jewgienij Abramowicz, którego biografia zbliża się do końca, wyjechał ze starszymi dziećmi i żoną, sześć miesięcy spędził w Paryżu, spotkał się z pisarzy i osobistości życia publicznego we Francji. Aby zapoznać się z jego poezji francuskiej poeta języku ojczystym kilka wierszy.

W 1844 Baratynsky popłynął do Neapolu przez Marsylii. Nawet na początku czuł się źle, poza tym lekarze ostrzegali go o możliwych negatywnych skutków gorącym klimacie Włoch. Po przybyciu w Neapolu z żoną Baratynsky doznał bolesnego ataku nerwów, która jest bardzo silnie działał Evgeny Abramowicz. On gwałtownie wzrosła bóle głowy, często zakłócone. Następnego dnia po incydencie – 11 lipca 1844 – Baratynsky zmarł nagle. Ciało poety został przewieziony do Petersburga i pochowano na cmentarzu Lazarev w klasztorze Aleksandra Newskiego.

Baratynsky poezji – poezja myśli

Jako wielkiego rosyjskiego poety Aleksandra Puszkina, poezja Baratynsky – poezji myśli. Poeta nowego czasu, romantyczny ze złożonym emocjonalnego świata, pełne smutku i żalu, aby inwestować w technice wielkiej osobistej pasji był oryginalny, ponieważ myśleć poprawnie i niezależnie. Bieliński słusznie uważa, że ze wszystkich poetów – współcześni Puszkina zajmuje pierwsze Baratynsky Jewgienij Abramowicz. Jego twórczość to wielkie dziedzictwo dla współczesnego pokolenia. Po śmierci Baratynsky przyszedł długi okres prawie całkowitego zaniedbania swoich prac. Zainteresowanie pracą poety została reaktywowana pod koniec 20 – wczesne 21 wieku.

Program nauczania zawiera wiersz napisany w 1832 roku przez Eugene Baratynsky – „Wiosna”. Z niepowtarzalnym czułością i niepokojem autor przenosi całą niezwykłość z nadejściem wiosny. Natura pod piórem Baratynsky budzi się do życia, oddycha i śpiewa.

Wręcz przeciwnie nastrój w poemacie „Gdzie słodkich szeptów …”. Jewgienij Baratynsky opisuje nadejście zimy, jego mrozie, ciemne niebo i zło szaleje wiatr.