84 Shares 1899 views

Księżyc w starożytnej astronomii

Już obliczania ruchu Księżyca, pracuje Regiomontanom pozwoliło po raz pierwszy do ustalenia rzeczywistego położenia amerykańskiego wybrzeża że Kolumb, jak wiadomo, odbył pierwszy dla Azji Wschodniej i Indiach. Korzystanie z Regiomontanus danych, Amerigo Vespucci, niedaleko ujścia Orinoko wykonane obserwację powłoki na marsjańskiej obliczania księżyca Regiomontanus określoną południka Ulm, powłoka ta ma się stać w nocy, podczas gdy na wybrzeżu Ameryki Południowej, zaobserwowano we wczesnych godzinach wieczornych.

Korzystając z różnicy czasu lokalnego i czasu, która została podana do Ulm, można było określić długość geograficzną południowoamerykańskiego wybrzeża względem południka Ulm. Obliczenia te są następnie ostatecznie zmuszony do porzucenia idei przynależności nowych państw w Azji wschodniej i wykazały, że są one w nowej części sveta.Luna W starożytnej astronomii …

W astronomii, jak wiemy, sytuacja na przestrzeni gruntu otrzymuje położenia punktu zenicie na sferze niebieskiej. zenitu w obszarze jest określana przez kontynuację pionu linii (najprostszy z pionu wykonane z włókien) lub w kierunku prostopadłym do powierzchni spoczynkowej cieczy. Na morzu, gdzie pion lub powierzchniowe cieczy może nie być w pozostałej części statku ze względu na wahnięcia, punkt zenitu definiowany jako punkt w równej odległości od wszystkich punktów gorizonta.Esche morza w dawnych czasach ludzie wiedzieli, że Księżyc jest w znaku zodiaku, Księżyc w Koziorożca, Księżyca w Leo ….

Pomiar najniższą wartość kąta lub łuku pomiędzy krawędzią tarczy słonecznej i horyzontu, który można osiągnąć przy stosunkowo prostych narzędzi i jest łatwy do uzyskania centrum słonecznego dysku z dala od zenitu; Uwzględnia to zjawisko tak zwanej horyzontem w dół, jak to było wyższe, gdy rozważa kulistość ziemi. Wytwarzają dwa takiej odległości pomiarowej słońca od zenitu do której różne położenia słońca względem horyzontu i jeden kardynalnej, na przykład. Produkuje się na pół dnia, a drugi około pół dnia.

Księżyc w starożytnej astronomii