kraje EWG: Historia członkostwa w Unii, cele i osiągnięcia, struktura

Europejska Wspólnota Gospodarcza była organizacja regionalna. kraje EWG zebrali się do pogłębienia i rozszerzenia integracji. I cel ten został osiągnięty. EWG jest następcą Unii Europejskiej, która jest całkowicie pochłoniętej tę organizację regionalną w 2009 roku.

EEC: lista krajów

Początkowo Europejska Wspólnota Gospodarcza składał się z sześciu państw. Wśród nich – Belgii, Francji, Włoszech, Luksemburgu, Holandii i Niemczech. W 1993 roku organizacja została zmieniona na Wspólnotę Europejską, ponieważ rozszerzyła swój zakres działalności. Numer EWG w momencie przestaje istnieć – 12. Wśród nich są następujące:

• Country-założycieli: Belgia, Francja, Niemcy (po zjednoczeniu – Niemcy), Włochy, Luksemburg, Holandia.
• Dania.
• Irlandia.
• UK.
• Grecja.
• Portugalia.
• Hiszpania.

Państwa członkowskie mają swoich przedstawicieli w każdej jednostce strukturalnej organizacji.

Historia powstania

Umowa została podpisana w Paryżu w 1951 roku. To oznaczało powstanie Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali. Jest to pierwsze skojarzenie z całej galaktyki. Został on oparty na zasadzie prawa ponadnarodowym i międzynarodowym. Został on stworzony z myślą o dalszej integracji gospodarek swoich członków i zapobiegać wojnom.

Pierwotnie planowano utworzenie dwóch wspólnot: obrony i polityczny. Jednak pojęcie o swoim kraju nie doszło do porozumienia. Zdecydowano, aby zwrócić uwagę na integrację gospodarczą niż polityczny. Traktat rzymski został podpisany w 1957 roku. Przewidywał on utworzenie EWG i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej. Pierwszym zadaniem organizacji było utworzenie unii celnej między dwoma krajami, a drugi – promowanie współpracy w dziedzinie energii jądrowej. Już w 1962 roku EWG ustanowiła wspólne cen produktów rolnych. Było to pierwsze znaczące osiągnięcie społeczności. W 1968 roku kraje EWG zniosły taryfy dla niektórych grup towarów.

W odniesieniu do rozbudowy, a następnie w 1961 roku, Irlandia, Norwegia i Wielka Brytania nie złożyła wniosek o członkostwo w organizacji. Jednak zostały one odrzucone. Zawetować ich wejście opuścił Francję. W 1967 roku cztery kraje ponownie ubiegać. W 1973 roku, w tym EWG Danii, Wielkiej Brytanii i Irlandii. W Norwegii odbyło się referendum, a obywatele głosowali przeciwko przystąpieniu do Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej. W 1975 roku złożył wniosek do Grecji. Wstąpiła do organizacji w 1981 roku. Następnie członkiem EWG poproszony o Hiszpanii i Portugalii. Weszli do Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej w 1986 r. W 1987 roku Turcja stosowane. Jednak jego proces przystąpienia do EWG, obecnie UE nie zostało jeszcze zakończone. W 1993 roku organizacja została zmieniona w celu wyświetlenia szersze pole działania. Jednocześnie obecnie Wspólnota Europejska stała się jednym z trzech filarów UE. Umowa została podpisana w Lizbonie w 2009 roku, zgodnie z którym EWG została wchłonięta przez tego ostatniego.

cele

kraje EWG, jak mówi w preambule do Traktatu Rzymskiego, zjednoczeni w celu zachowania pokoju i wolności oraz stworzyć podstawy dla ściślejszej unii narodów Europy. Integracja powinna przyczyniać się do bardziej zrównoważonego wzrostu gospodarczego. W celu osiągnięcia zamierzonych celów obejmuje następujące działania:

• Ustanowienia unii celnej ze wspólnej taryfy zewnętrznej.
• Ustanowienie wspólnej polityki w dziedzinie rolnictwa, transportu, handlu, w tym standaryzacji.
• JES ekspansja w Europie.

osiągnięcia

Umowa przyczyniła się do redukcji taryf celnych o 10% i 20% kwot importowych w skali globalnej. Planuje wydać na osiągnięcie wyznaczonych celów 12 lat, ale to wszystko stało się o wiele szybciej. Francja w obliczu trudności z powodu wojny z Algierią, dla pozostałych członków tego okresu był całkiem udany.

struktura

Początkowo były trzy organ (Rada, Parlament, Komisja Europejska), który wypełniony funkcje ustawodawcze i wykonawcze oraz prawną (sąd). Wszystkie z nich zostały stworzone w chwili powstania organizacji. Następnie został dodany do instytucji audytowej w 1975 roku. W 1993 JES stał się jednym z trzech filarów UE. Do tej pory struktura organów organizacji regionalnych są w pełni zintegrowane z Unii Europejskiej, a nie funkcja oddzielnie.